Έστω κι αν προσπαθήσουμε, δε θα βρούμε τις κατάλληλες λέξεις, για να περιγράψουμε τη σημασία αυτού που κάνει εδώ και δεκαετίες η διάσημης βουλγάρα πιανίστρια Παβλίνα Ντόκοφσκα. Η Βουλγάρα δίνει συχνά συναυλίες και διδάσκει σε masterclass, έχει εντυπωσιακή δισκογραφία, είναι μέλος της κριτικής επιτροπής μεγάλων διεθνών διαγωνισμών... Αλλά η πιο σημαντική είναι η υπεύθυνη θέση της ως επικεφαλής του Τμήματος Πιάνου στο Mannes College The New School for Music. Ταυτόχρονα είναι ιδρύτρια τριών φεστιβάλ στις ΗΠΑ και καλλιτεχνική διευθύντρια δύο απ’ αυτών. Πρόκειται για Mannes Festivals και Southwest Virginia Festival for the Arts. Το τρίτο, που ονομάζεται «Μουσικοί Θησαυροί της Βουλγαρίας», πραγματοποιείται κάθε χρόνο στο Carnegie Hall και η οργάνωσή του τα τελευταία χρόνια ανέλαβαν δυο Βουλγάρες, μαθήτριές της. Με την ίδρυση του Μουσικού Φεστιβάλ στο Mannes η καθηγήτρια Ντόκοφσκα διευρύνει περαιτέρω τον δημιουργικό ορίζοντα μπροστά στους μαθητές της, και σε όλους που σπουδάζουν στη διάσημη μουσική σχολή.

«Το πρώτο φεστιβάλ στο Mannes πραγματοποιήθηκε το 1999 και ήταν αφιερωμένο στα έργα του Σοπέν» – εξηγεί η ίδια. – «Για πρώτη φορά στις ΗΠΑ ερμηνεύθηκαν όλα τα γνωστά έργα του μεγάλου πολωνού συνθέτη - τα έργα του για πιάνο, καθώς και μουσική δωματίου, τραγούδια, κλπ. Το φεστιβάλ είναι ετήσιο και συνεχίζει να εξελίσσεται. Έτσι όπως πραγματοποιείτε σήμερα - με συμφωνική ορχήστρα και συναυλίες σε διάφορες περιοχές της Βιρτζίνια, το φεστιβάλ Southwest Virginia Festival υπάρχει από το 1995, αλλά η αρχή του ήταν το 1992. Επίσης διδάσκω και τώρα έχω τη μεγαλύτερη τάξη στο Mannes College – και οι 20 μαθητές μου και είναι πολύ καλοί και ταλαντούχοι. Κατά τα άλλα, ένας μαθητής μου έφθασε στον ημιτελικό του διαγωνισμού «Π. Ι. Τσαϊκόφσκι» το 2015, ήταν ένας από τους δύο Αμερικανούς, που συμμετείχαν στον διαγωνισμό. Οι μαθητές μου είναι από διαφορές χώρες - τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, την Πολωνία, την Ιαπωνία, την Κορέα, την Κίνα, το Μεξικό. Είναι ωραίο ότι είναι εκπρόσωποι διαφορετικών πολιτισμών. Όλοι είναι ερμηνευτές με σοβαρά επιτεύγματα, μερικοί, μάλιστα, και με σόλο καριέρα. Είναι χαρά για μένα να επικοινωνώ μαζί τους, η εργασία μας είναι πολύ εντατική, έτσι ώστε να δώσουν το μάξιμουμ των δυνατοτήτων τους.»

Η Παβλίνα Ντόκοφσκα είναι μαθήτρια θρυλικών βουλγάρων παιδαγωγών – της Λίντια Κούτεβα στο Μουσικό Σχολείο και των Τζούλια και Κωνσταντίν Γκάνεβι στην Εθνική Μουσική Ακαδημία. Είναι κάτοχος πρώτου βραβείου στον Διεθνή Διαγωνισμό «Κλοντ Ντεμπισί» στη Γαλλία, λαμβάνει κρατική γαλλική υποτροφία, και έτσι έχει τη δυνατότητα να σπουδάσει ως μαθήτρια της διάσημης πιανίστριας Yvonne Lefébure στο Παρίσι. Τελειώνει masterclass στο Juilliard School of Music. Κατά τη διάρκεια των σπουδών της στο Juilliard School συναντά τον παγκοσμίου φήμης Βούλγαρο μπάσο Νικολάι Γκιαούροφ. Δέκα χρόνια αργότερα, οι δυο ηχογραφούν το άλμπουμ «Ρωσικές ρομάντζες». «Αυτή η συνεργασία και η φιλία με τον Νικολάι Γκιαούροφ και την Μιρέλα Φρένι άφησε μεγάλο αποτύπωμα στην ανάπτυξή μου ως μουσικού», λέει η Παβλίνα Ντόκοφσκα.

«Κάθε καθηγητής έχει τη δική του άποψη για την παιδαγωγική του δραστηριότητα και την εργασία του με τους μαθητές του. Πιστεύω ότι ο τρόπος που διδάσκω πρέπει να προσαρμόζεται στον χαρακτήρα του κάθε σπουδαστή για να του δώσω τη δυνατότητα να αναπτύξει τις ικανότητές του. Καθήκον του παιδαγωγού είναι να αναπτύξει προσωπικότητες - ευτυχισμένους, γενναιόδωρους και καλούς ανθρώπους. Το μόνο σημαντικό δεν είναινα τους διδάξουμε να παίζουν θαυμάσια, άλλα να δημιουργήσουμε καλλιτέχνες που έχουν σχέση με την κοινωνία. Εγώ προσωπικά συνεχίζω να δίνω συναυλίες, αλλά έχω και άλλες δεσμεύσεις. Συνεχίζω να εργάζομαι και για τα φεστιβάλ, διατηρώ καλές επαφές με το Μουσικό Σχολείο «Λιουμπομίρ Πίπκοφ», γιατί είμαι δημιούργημα αυτού τού σχολείου. Η υποτροφία που ίδρυσα στο όνομα της αγαπημένης μου καθηγήτριας Λίντια Κούτεβα έχει μεγάλη συναισθηματική σημασία για μένα. Αποστολή και καθήκον μου είναι η νέα γενιά να γνωρίσει το όνομά της, να είναι ζωντανό το έργο της. Είναι χαρά μου που το σχολείο αναπτύσσεται πολύ καλά με τη νυν διευθύντριά του Μίλκα Μίτεβα. Γνωρίζουμε ότι στη Βουλγαρία οι οικονομικοί πόροι για τον πολιτισμό είναι ελάχιστοι, αλλά στις δύσκολες συνθήκες αυτές η ίδια κατορθώνει όχι μόνο να αναπτύξει τις σχολικές υποδομές, αλλά και να διευρύνει τις ευκαιρίες για εκδήλωση των μαθητών. Είμαι ευτυχισμένη ότι οι γονείς και οι παιδαγωγοί υποστηρίζουν τα παιδιά, που έχουν πάθος και αγάπη για την μουσική.»

Μετάφραση: Πένκα Βέλεβα