Στα ίχνη των μποέμικων καφενείων από τα χρόνια του σοσιαλισμού

δημοσίευση: 5/10/17 3:30 PM]

БНР Новини

Φωτογραφία: Βενέτα Παβλόβα και αρχείο

Όπως σε άλλες πόλεις του κόσμου, και στη Σόφια υπάρχουν καφενεία, όπου μαζεύονταν διανοούμενοι και καλλιτέχνες. Ποια είναι αυτά τα σημεία της βουλγαρικής πρωτεύουσας μαθαίνουμε από το βιβλίο της Μαριάνα Παρβάνοβα «Τα μποέμικα καφενεία από τα χρόνια του σοσιαλισμού». Γίνεται λόγος για την περίοδο 1944 – 1989.

Ζαχαροπλαστείο „Ρόζα” «Η ιδέα για το βιβλίο γεννήθηκε πριν πολλά χρόνια, χάρη στο δημοσιογραφικό μου επάγγελμα μάζεψα αρκετό υλικό», λέει στην παρουσίαση του βιβλίου η Μαριάνα Παρβάνοβα. – «Αλλά μόλις πέρυσι, όταν άρχισα να γράφω, κατάλαβα πόσο πολλές άλλες πληροφορίες υπάρχουν σ’ αυτό το θέμα. Ευτυχώς συναντήθηκα με έναν πολύ ενδιαφέρον άνθρωπο – τον ζωγράφο Μποζιντάρ Ικονόμοφ, ο οποίος μου διηγήθηκε με λεπτομέρειες για τη ζωή των μποέμ την δεκαετία του ’70. Μιλήσαμε μερικές φορές, διάβασε και το κείμενο του βιβλίου.»

Αργότερα η Μαριάνα παρακάλεσε να τη βοηθήσουν και άλλοι μάρτυρες εκείνης της εποχής – των δεκαετιών του ’60 και ’70. Όλοι ανταποκρίθηκαν με μεγάλη επιθυμία, επειδή τους άρεσε να μιλήσουν για τα νεανικά τους χρόνια. Οι συζητήσεις ήταν πολύ ενδιαφέρουσες.

Ο κήπος μπροστά στο εστιατόριο „Κρύσταλλο” και το καφέ-ζαχαροπλαστείο „Ρουμπίνι” «Ελπίζω, ότι κατόρθωσα να μεταδώσω κάτι σαν φωτογραφία των καιρών. Και ότι αυτή ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των ανθρώπων, που ήταν μάρτυρες των μποέμικων καφενείων εκείνης της εποχής», λέει η Μαριάνα.

Το ζαχαροπλαστείο του ξενοδοχείου „Σόφια” Ας μάθουμε πώς ο συγγραφέας χιουμοριστής Μιχαήλ Βέσιμ περιγράφει τα χρόνια του σοσιαλισμού:

«Δεν έχει» είναι η συχνότερη φράση των σερβιτόρων εκείνης της εποχής μαζί με την λέξη «τελείωσε». Η μεγαλύτερη αξία του βιβλίου της Μαριάνα Παρβάνοβα είναι, ότι μαζεύει κομμάτια της αληθινής ζωής. Εάν μαζέψεις με υπομονή τα στοιχεία, βγαίνει ένα μωσαϊκό – πλήρη εικόνα εκείνης της εποχής.»

Καφέ-ζαχαροπλαστείο „Γιάλτα” «Στο τέλος θα ήθελα να πω, ότι ελπίζω το βιβλίο «Τα μποέμικα καφενεία από τα χρόνια του σοσιαλισμού» να απαντά στην κύρια ερώτηση τι ήταν τα καφενεία πριν χρόνια. Εκτός από το ότι ήταν ευχάριστα σημεία συναντήσεων, από τις απαντήσεις των ανθρώπων, με τους οποίους συζήτησα, κατάλαβα, ότι για ορισμένα πρόσωπα ήταν επίσης θεατρική σκηνή προσωπικής προβολής. Για άλλους – μέρος για κουτσομπολιά. Για τρίτους – τρόπος να κάνουν φιλίες, πίνοντας από κανένα ποτό. Αλλά πολλοί υπογράμμισαν, ότι αυτά τα καφενεία ήταν το μόνο μέρος, όπου μπορούσε να πραγματοποιηθεί η μη τυπική σχέση μεταξύ των γενιών, όπου η μία γενιά μετάδιδε τις γνώσεις της στην άλλη.»

Η υπόγεια διάβαση μπροστά από το Κεντρικό Πολυκατάστημα Σόφιας Θα προσθέσουμε, ότι το βιβλίο έχει και δεύτερο μέρος – με δημοσιογραφικά πορτρέτα γνωστών βουλγάρων καλλιτεχνών. Στο τρίτο του μέρος παρουσιάζονται τα καλλιτεχνικά καφενεία της Βιέννης, του Παρισιού και της Βαρσοβίας.