Στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο εκτίθεται πέτρινο γλυπτό του 19ου αιώνα, το οποίο απεικονίζει έναν δράκο με επτά κεφάλια με κορώνες. Το γλυπτό ήταν μέρος της εξωτερικής διακόσμησης της Εκκλησίας του Αγίου Αθανασίου στο χωριό Μπελοπόλιανε, στην περιοχή του Ιβάιλοβγκραντ. Η εκκλησία χτίστηκε το 1838 και είναι ένα αξιοσημείωτο δείγμα της αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής του πρώτου μισού του 19ου αιώνα. Μέχρι στιγμής υπάρχουν, τουλάχιστον, δύο θεωρίες σχετικά με τον συμβολισμό του γλυπτού. Η μια σχετίζεται με την βιβλική αντίληψη για τον Σατανά, ο οποίος παριστάνεται με επτά κεφάλια δράκοντα, με επτά κέρατα - ενσάρκωση του κακού και των σκοτεινών δυνάμεων. Η άλλη θεωρία έχει συγκεκριμένες αρχαιολογικές αναλογίες από την περιοχή. Το 2014, στην «Μαρμάρινη Πόλη», όπως αποκαλούσαν το μεσαιωνικό φρούριο Λιούτιτσα, ανακαλύφθηκε χάλκινο σπιρούνι, στολισμένο με χρυσό και γυαλί, στο οποίο απεικονίζονται τα επτά κεφάλια του δράκου. Το σπιρούνι ανήκε σε ιππέα που συμμετείχε στην επίθεση των Λατίνων κατά της Λιούτιτσα, στα τέλη του 13ου αιώνα. Στα ερείπια του φρουρίου βρέθηκαν, επίσης, ασημένια ρωμαϊκά νομίσματα. Σε βιογραφικά της εποχής οι Λατίνοι παρομοιάζονται με τον Σατανά. Έτσι, στη λαϊκή μνήμη της Θράκης, παρέμεινε η εικόνα του επτακέφαλου δράκου με τα επτά στέμματα, αφιερωμένα στους επτά Ρωμαίοι αυτοκράτορες που στέφθηκαν στην Κωνσταντινούπολη και προκάλεσαν αμέτρητες ζημιές στα Βαλκάνια.