Η Ιερατική Σχολή Σόφιας γιορτάζει 115 χρόνια από την ίδρυσή της. Χτισμένη το 1903, σε οικόπεδο που δωρίστηκε από τον Δήμο, η Ιερατική σχολή συνεχίζει το έργο του Ιεροδιδασκαλείου του Σάμοκοβ. Επί δεκαετίες, εκτός από τις θεολογικές γνώσεις, οι μαθητές της σχολής αποκτούν και δεξιότητες στις διαφορετικές εκκλησιαστικές τέχνες. Όλα αυτά τα χρόνια η κατάρτιση και η αγωγή τους ακολουθούν πιστά το πνεύμα και τις παραδόσεις των ορθόδοξων αξιών, παρά τις δυσκολίες κατά τη διάρκεια των πολέμων και τα χρόνια αθεϊσμού. Το 1950, μερικά χρόνια μετά τον ερχομό στην εξουσία του Βουλγαρικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, τα κτήρια της Ιερατικής Σχολής παραχωρήθηκαν στο Μέγαρο των Πιονέρων. Η Ιερατική Σχολή μεταφέρθηκε στη Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου του Τσερεπίς, της περιοχής της Βράτσα, όπου έμεινε μέχρι το 1990.

Πράγματι ο καθένας που πήγαινε στη Ιερατική Σχολή ήξερε ότι θα φέρει το στίγμα ότι είχε τελειώσει αυτό το σχολείο – λέει σε ρεπορτάζ του προγράμματος «Χοριζόντ» της ΒΕΡ ο πρύτανης της πνευματικής σχολής, ο αρχιμανδρίτης Παχώμιος. – Οι αρχές αναζητούσαν τρόπο αμέσως να απομακρύνουν τους μαθητές, απειλώντας τους γονείς τους ότι θα μείνουν χωρίς δουλειά ή θα γίνουν θύματα διωγμών. Εκείνοι όμως που πήγαιναν στη Ιερατική Σχολή είχαν την αληθινή, την ειλικρινή επιθυμία να ακολουθήσουν τον δρόμο αυτό. Από την ίδρυση της Εκκλησίας μέχρι τις μέρες μας, όσο περισσότερο κάποιοι κακές δυνάμεις προσπαθούν να αγωνίζονται κατά της Εκκλησίας, τόσο περισσότεροι γίνονται οι πιστοί.

Στις μέρες μας η επιδίωξη της πνευματικής ζωής μειώνεται, είτε λόγω της μακράς περιόδου αθεϊσμού, είτε λόγω της επιδίωξης του υλικού, που αλλάζει το σύστημα αξιών.

Βρισκόμαστε σε μια δύσκολη περίοδο για τους νέους. Η πιθανότητα να μπερδέψουν τον δρόμο, ενώ ψάχνουν για την αλήθεια, είναι αρκετά μεγάλη. Η πίστη είναι προσωπική επιλογή – μυστήριο μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού, που συμβαίνει στην καρδιά. Εμείς εδώ μπορούμε να δώσουμε τη γνώση για τον Θεό, αλλά δεν μπορούμε να δώσουμε την πίστη.

Παρά τις δυσκολίες οι καθηγητές στην Ιερατική Σχολή Σόφιας κατορθώνουν να ξυπνήσουν το ενδιαφέρον για την πίστη στους μαθητές τους, καθώς και να τους μάθουν να κρατούν τη φωτιά του πνευματικού στις ψυχές τους. Πάνω από έναν αιώνα η πνευματική σχολή διατηρεί τις παραδόσεις στην ηθική και την εκκλησιαστική διαπαιδαγώγηση των μαθητών. Εδώ τώρα έχει 100 αγόρια και για το νέο σχολικό έτος εγγράφηκαν μόλις 15 μαθητές. Είναι σημαντικό να οδηγούνται από την προσωπική και την ειλικρινή επιθυμία τους, χωρίς να νιώθουν αναγκασμό, λέει ο αρχιμανδρίτης Παχώμιος και συμπληρώνει:

Τα παιδιά είναι στην Ιερατική Σχολή24 ώρες το εικοσιτετράωρο, 7 μέρες της εβδομάδας και όχι μόνο η κατάρτιση, αλλά και η ανατροφή τους είναι φροντίδα των καθηγητών. Εμείς παίζουμε τον ρόλο των γονέων. Έχουμε καλή βάση, πάρκο, στο οποίο τα παιδιά να ξεκουράζονται και να διαβάζουν μέσα στη φύση. Προσφέρουμε δωρεά βιβλία, δωρεάν τροφή και πανσιόν. Διαθέτουμε πολύ καλές συνθήκες. Βεβαίως, είναι σημαντικοί και οι κανόνες της Ιερατικής Σχολής, οι οποίοι στην πορεία των χρονών έδωσαν καλά αποτελέσματα. Γι’ αυτό διατηρούμε αυτή την παράδοση , που είναι καλή και χρήσιμη για τα παιδιά.

Σύμφωνα με τους μαθητέςΑντόν και Ασέν, οι αυστηροί κανόνες και αρχές στην Ιερατική Σχολή καλλιεργούν το πνεύμα: Δεν υπάρχει εξαναγκασμός εκ μέρους των καθηγητών, όλοι φροντίζουν ό ένας τον άλλο και ζούμε μαζί σαν μεγάλη οικογένεια, λένε οι ίδιοι. Οι δύο προσθέτουν ότι διαθέτουν αρκετό ελεύθερο χρόνο και μετά τα μαθήματα προπονούνται ποδόσφαιρο και συχνά γυρίζουν στη γενέτειρά τους. Ο καθηγητής ιερομόναχος Μελέτιος συμπληρώνει:

Πίσω από αυτά τα προβλήματα, που ακούμε συνεχώς για νέους ανθρώπους – διάφορες δυσκολίες, εθισμό στα ναρκωτικά κ. ά. - κρύβεται το πρόβλημα ότι δεν υπάρχει νόημα στην ύπαρξή τους. Στην Ιερατική Σχολή πρώτα απ’ όλα προσπαθούμε να δημιουργήσουμε σχέση μεταξύ της ζωής καθενός μαθητή και του νοήματος της ζωής, που για μας είναι ο Χριστός. Αυτό δίνει μεγάλες προοπτικές.

Λανθασμένη είναι η άποψη ότι τα παιδιά που έχουν τελειώσει την Ιερατική Σχολή οπωσδήποτε πρέπει να γίνουν κληρικοί. Οι μαθητές λαμβάνουν κοσμική μόρφωση και το σημαντικότερο: καλή και κλασσική αγωγή, τονίζει ο πρύτανης αρχιμανδρίτης Παχώμιος.

Επιμέλεια: Νταρίνα Γκριγκόροβα

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα