Bulgaristan’daki gençlerin birçoğu geleceklerini burada görmüyor, karamsar bir şekilde yurtdışı hayalleri ile yetişiyorlar, sonra çocuklarını da bu karamsar bakışla yetiştiriyorlar. Ancak bununla beraber durumun o kadar da karamsar olmadığını düşünen, kendine güvenen, gerçekten başarılı bir kariyer istediği zaman bunu kendi ülkesinde de yapabileceğine inanan genç pozitif insanlar da var. Ani Marinova onlardan sadece birisi…

Kimdir Ani Marinova ve gazetecilik mesleğini nasıl seçti? diye sorduğumda Ani şu cevabı veriyor: “Ani Marinova BNR Çocuk Radyosu ekibinde üç yıldan beri çalışıyor. Ancak çocuklarla çalışmaya başladığım yıl 2013. Kimsesiz çocuklarla ilgili projelerde çalışmaya ve bu çocuklara eğitim atölyeleri düzenlemeye başladım ve bu yol da beni BNR Çocuk Radyosu’na getirdi. Önceleri Bulgaristan ekonomisi ile ilgili makaleler yazıyordum. Çalıştığım konu aniden değişti, ancak çalıştığım işin türü yine aynı.”

Ani, hiçbir zaman gazeteci olacağını düşünmediğini anlatıyor. Her zaman etnoloji ile uğraşacağını düşünüyor, çünkü Sofya “Sveti Kliment Ohridski” Üniversitesinde okuduğu bölüm de bu – Etnoloji.

Ancak, diyor, Ani bu iki mesleğin de bir ortak noktası var o da insanlarla çalışılıyor olmasıdır.

Peki, BNR Çocuk Radyosu’ndaki misyonu nedir Ani’nin diye sorduğumda şu cevabı veriyor: “BNR Çocuk Radyosunda etkinliklerle ilgili programları hazırlıyorum. Etnoloji ile ilgili bir programın hazırlanması ile ilgileniyorum, programın ismi “Dünyanın yumurtası” – “Yaytseto na zemyata”. Bu programda farklı kültürleri, halkları ve gelenekleri tanıtıyoruz. Aynı şekilde diğer programları hazırlayan arkadaşlara da yardımcı oluyorum… Fantasy programımız var, masal programımız ve başka programlarımız var. Ve site için özel hazırladığımız şeyler de var. Site son derece enteresan, burada çocuklar istediği şeyi açıp dinleyebiliyor. Sitemiz çocuklara yönelik olduğundan dolayı, çocuklar büyüklerin yardımı olmadan da istediklerini açıp dinleyebiliyor.”

Peki, birçok gencin yurtdışında kariyer yapmak istemesinin yanında sen neden Bulgaristan’ı seçtin? Hem de bir kamu medyasını?

Ani bu soruya şöyle cevap veriyor: “Bulgaristan’da kalmayı seçtim, çünkü yakınlarımın burada olmasıyla birlikte bu ülkenin muhteşem bir doğası var. Ülke genelinde seyahat etmeyi çok seviyordum… Farklı insanlarla karşılaşmayı seviyordum… Hiç bir zaman bir başka devlette yabancı olarak yaşamayı istememişimdir. Bence ülkemizin nasıl olmasını istiyorsak öyle yaşamalıyız. Ve neden başkalarının ülkesine gitmemiz gerektiğini anlamıyorum… O insanlar ülkelerinin öyle olması için çaba göstermiştir. Ve bence Bulgaristan halkı ülkelerinde iyi ve rahat yaşayabilmeleri gibi çalışmaları lazım ki böylece dünyanın dört bir yanına dağılmayalım…”

Peki, radyo dışında ne ile ilgileniyorsun, dediğimde Ani şunları paylaşıyor: “Radyo dışında bahçemdeki çiçeklerle ilgilenmeyi seviyorum. Aslında serbest zamanımın çoğu bahçede geçiyor. Seyahat etmeyi seviyorum. Çok vaktim olmuyor, ancak evet, zaman buldukça kitap okumayı veya bahçede çalışmayı seviyorum”.

Yakında Çek Cumhuriyeti Zlin kasabasında 59. Uluslararası Çocuk ve gençlik Festivalinden dönen Ani izlenimlerini şöyle aktarıyor: “Zlin oldukça küçük bir kasaba. Ancak mükemmel düzeyde olan bu festival sayesinde bütün dünyadan insanları toplamayı başarıyor - yönetmenler, oyuncular, çocuklar. Festival günlerinde bütün kasaba her yaştan çocuklarla dolu. Bütün bu çocuklar onlar için hazırlanan onlarca etkinlik ve film gösterilerine katılıyor. Gençler tarafından çekilen gençlere yönelik filmler vardı. Bulgaristan’ın temsil edildiği filmler ise “Ave” ve “Podslon” filmleri oldu.”

Ve son olarak “Gençlere ne söylemek istersin?” dediğimde Ani şu mesajı veriyor: “Seyahat etmelerini öneriyorum. Çok seyahat etmelerini, Bulgaristan’ı tanımalarını, tavsiye ediyorum. Çünkü biz Bulgaristan halkı olarak Bulgaristanı tanımıyoruz. Gerçekten seyahat esnasında çok enteresan şeyler öğreniliyor. İmkanları varsa Bulgaristan dışında da seyahat etmelerini öneriyorum ve çok meraklı olsunlar, merak etsinler. İnsanlar okadar farklı ki her kültürün bir zenginliği var ve sana da bir zenginlik katıyor.”

Yazı: Özlem Tefikova

Fotoğraflar: Ani Marinova