Ας υπενθυμίσουμε ότι η Κύπρος ανακηρύχθηκε ανεξάρτητο κράτος στις 16 Αυγούστου 1960. Η Ανεξαρτησία αυτή ήταν απόρροια μακροχρόνιου αντιαποικιακού αγώνα του κυπριακού λαού. Στα χρόνια 1955-59 ο αγώνας αυτός είχε πάρει την μορφή ένοπλου επαναστατικού κινήματος εναντίον των Άγγλων. Πολλοί νέοι θυσιάστηκαν τότε και άλλοι οδηγήθηκαν στην αγχόνη από το βρετανικό αποικιακό καθεστώς. Ήταν το πρωί της 16 Αυγούστου του 1960, που υψωνόταν σ΄όλα τα δημόσια κτίρια της Κύπρου η σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Ταυτόχρονα, στη Λευκωσία, στο κτίριο που στέγαζε το Βρετανό κυβερνήτη της Κύπρου ο μέχρι τότε Βρετανός Κυβερνήτης, Sir Hugh Foot, παρέδινε την εξουσία στο πρώτο εκλελεγμένο πρόεδρο της Ανεξάρτητης Κυπριακής Δημοκρατίας, Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, στην παρουσία του εκλελεγμένου Αντιπροέδρου της Δημοκρατίας, Δρα Φαζίλ Κουτσιούκ. Αργότερα, στις 11 Ιουλίου 1963 με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, ορίστηκε ως Ημέρα εορτασμού της Ανεξαρτησίας της Κύπρου η 1η Οκτωβρίου.

Η Ανεξαρτησία της Κύπρου συμφωνήθηκε στο Λονδίνο στις 11 Φεβρουαρίου 1959 από τους πρωθυπουργούς της Βρετανίας, της Ελλάδας και της Τουρκίας, τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο ως εκπρόσωπο της Ελληνοκυπριακής Κοινότητας και το Δρα Φαζίλ Κουτσιούκ ως εκπρόσωπο της Τουρκοκυπριακής Κοινότητας.  Το κείμενο που υπογράφηκε, γνωστό σαν Συμφωνία Ζυρίχης-Λονδίνου, είχε συμφωνηθεί στις 6 Φεβρουαρίου 1959 μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας μετά από μακρές διμερείς συνομιλίες στη Ζυρίχη.

Η συμφωνία αυτή περιλάμβανε το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας και τις Συνθήκες Εγγυήσεως και Συμμαχίας. Την 21η Σεπτεμβρίου 1960 η Κυπριακή Δημοκρατία αναγνωρίστηκε από τα Ηνωμένα Έθνη σαν κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος κι έγινε δεκτή στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών. Το Φεβρουάριο του 1961 έγινε επίσης ισότιμο μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης. Την 1η Σεπτεμβρίου 1961 η Κυπριακή Δημοκρατία εντάχθηκε επίσημα ως ιδρυτικό μέλος στο κίνημα των Αδεσμεύτων στο Βελιγράδι και τον ίδιο χρόνο, εντάχθηκε στην Βρετανική Κοινοπολιτεία.

Σήμερα η Κύπρος είναι ισότιμο μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, έχει ακμάζουσα οικονομία που ακόμη και αναπτύσσεται με πιο γοργούς ρυθμούς από ορισμένες άλλες χώρες-μέλη της Κοινότητας. Στη χώρα εδώ και πολύν καιρό λειτουργούν οι αρχές της ελεύθερης οικονομίας. Tώρα τελευταία παρατηρείται σημαντική βελτίωση των κυπριακών βιομηχανικών και αγροτικών προϊόντων, μάλιστα και ανταποκρίνονται στις σύγχρονες απαιτήσεις της ΕΕ. Μεταβατική περίοδο όμως αντιμετωπίζουν ακόμα η γεωργία και κτηνοτροφία που έχουν ανάγκη από προσαρμογή στα ευρωπαϊκά δεδομένα. Δυστυχώς, όμως, παρά τις έντονες προσπάθειες από το 1974 μέχρι σήμερα δεν επιτεύχθηκε λύση του Κυπριακού, κάτι που αποδίδεται εν πολλοίς στην ασυμβίβαστη στάση της Τουρκίας.

Στην Κύπρο ακόμα υψώνεται το τελευταίο τοίχος στην Ευρώπη που ορισμένοι προσδιορίζουν «το τοίχος της αισχύνης». Πρέπει να σημειωθεί ότι αμέσως μετά την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ το Συμβούλιο των Υπουργών αποδέχτηκε έναν κανονισμό για την κυκλοφορία των ανθρώπων και των προϊόντων ανάμεσα στα κατεχόμενα εδάφη, όπου δεν εφαρμόζεται η ευρωπαϊκή νομοθεσία, και τα ελεύθερα εδάφη της Δημοκρατίας της Κύπρου.

Η κυπριακή κυβέρνηση, εκ μέρους της, έλαβε πολυάριθμα μέτρα για την υποβοήθηση των Τουρκοκυπρίων, έτσι ώστε να επωφεληθούν και αυτοί από τα πλεονεκτήματα της εισόδου της Κύπρου στην Κοινότητα. Ταυτόχρονα, η κυπριακή κυβέρνηση πρότεινε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή να χρηματοδοτήσει σημαντική οικονομική υποστήριξη για την κοινότητα των Τουρκοκυπρίων, δεδομένου ότι αυτό μπορεί να συμβάλει στην ενοποίηση της μεγαλόνησου και στην ανεύρεση μόνιμης λύσης του Κυπριακού.

Εν τω μεταξύ, με μεγάλη επιτυχία αναπτύσσονται και οι φιλικές σχέσεις της Κύπρου με τη Βουλγαρία. Οι επαφές μεταξύ των δύο λαών δεν περιορίζονται μόνο στο χρονικό διάστημα μετά την ίδρυση των δύο κρατών, αλλά έχουν βαθιές ρίζες ανά τους αιώνες, στην κοινή ιστορία και παραδόσεις που βρίσκουν την έκφρασή τους στο πολυπολιτιστικό περιβάλλον των Βαλκανίων και της περιοχής της Μεσογείου – αραιά και πού στις ιστορικές διαφορές, κάπου κάπου στους κοινούς αγώνες, έτσι οι σχέσεις μεταξύ των δύο λαών εμπεδώθηκαν και ενισχύθηκαν. Πραγματική αναζωογόνηση στις διμερείς σχέσεις Βουλγαρίας-Κύπρου σημειώθηκε το 1990 μετά τις δημοκρατικές αλλαγές στη Σόφια. Από τότε οι Κύπριοι επενδυτές άρχισαν να αναπτύσσουν επιχειρηματική δραστηριότητα στη Βουλγαρία και σήμερα ήδη έχουν κάνει σημαντικά κεφάλαια στον τομέα του εμπορίου, της παραγωγής ειδών ένδυσης και υπόδησης, της επιπλοποιίας και της παραγωγής άλλων βιομηχανικών προϊόντων. Τώρα τελευταία παρατηρείται και έντονη συνεργασία μεταξύ των δύο κρατών στον τομέα της οικοδόμησης.

Στη Βουλγαρία δραστηριοποιούνται πάνω από 70 κυπριακές εταιρίες. Στην ανταλλαγή τουριστικών προϊόντων συμβάλλει, στο μεταξύ, μια ιδιωτική αεροπορική εταιρία με κυπριακά κεφάλαια που πραγματοποιεί τακτικές πτήσεις ανάμεσα στη Βουλγαρία και την Κύπρο. Η Δημοκρατία της Κύπρου είναι η τρίτη χώρα-μέλος της ΕΕ, μετά την Γερμανία και τη Μεγάλη Βρετανία, με μεγαλύτερο αριθμό πολιτών που διαμένουν προσωρινά στη Βουλγαρία. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι περισσότεροι από 600 Κύπριοι κάνουν τις σπουδές τους σε βουλγαρικά πανεπιστημία, κυρίως στη Σόφια. Αυτοί οι άνθρωποι δημιουργούν άριστερες φιλικές σχέσεις μεταξύ των δύο κρατών και στο μέλλον μπορούν να συντελέσουν στην εμβάθυνση των διμερών δεσμών.

Από την πλευρά της, η Βουλγαρία στηρίζει πολύ έντονα τις προσπάθειες της Κύπρου για την επίτευξη μιας μόνιμης και δίκαιης λύσης του Κυπριακού ανάλογα με τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Ακόμα το 2002 η Βουλγαρία προέβη στην κατάργηση των θεωρήσεων για τους πολίτες της Κύπρου που μπορούν να μπαίνουν στη Βουλγαρία και να διαμείνουν εδώ για 90 ημέρες. Η σύσταση των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ της Βουλγαρίας και της Κύπρου χρονολογείται από τον Οκτώβριο του 1960, από την ίδια την ανακήρυξη της Ανεξαρτησίας της Κύπρου. Το 2003, στα συμφραζόμενα της όλο και αυξανόμενης απειλής από τρομοκρατικές επιθέσεις, οι δύο χώρες υπέγραψαν συμφωνία για την αναβάθμιση της συνεργασίας στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας, του οργανωμένου εγκλήματος και της λαθρομετανάστευσης.

Η Βουλγαρία και η Κύπρος είναι δύο χώρες με κοινά πεπρωμένα. Και οι δυό έχουν βιώσει πολλές εμπειρίες και έχουν επηρεαστεί σημαντικά από τις παραδόσεις, τα έθιμα και τον πολιτισμό του Βυζάντιου και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Όντως, είναι πολύ μικρές οι δύο μας χώρες, αλλά διαγράφοντας τα χαρακτηριστικά, την κουλτούρα και την ποικιλομορφία των παραδόσεών μας, μπροστά μας εξελίσσεται ένας απέραντος κόσμος, γεμάτος ζωντάνια και πάθος. Μ΄αυτό μοιάζουν πολύ τα κράτη μας. Ο καθένας από μας ξέρει ότι άσχετα από πόσο μικρή ή μεγάλη είναι μια χώρα, αυτή είναι η πιο ωραία, εκεί το έδαφος είναι το πιο προσοδοφόρο, ο ουρανός είναι ο πιο γαλάζιος, ο ήλιος λάμπει πιο υψηλά, εκεί οι γυναίκες είναι οι πιο ωραίες, ενώ οι άνδρες – οι πιο τολμηροί.

Είναι η πατρίδα μας. Η αγάπη προς την πατρίδα είναι η ύπατη, η μεγαλύτατη. Σε τέτοιες στιγμές όπως η Ημέρα της Ανεξαρτησίας θυμούμαστε εκείνους τους άμοιρους καιρούς, εκείνους τους γενναιόκαρδους ήρωες και τα ολόψυχα κατορθώματά τους, ώστε εμείς οι πρόγονοι να χαρούμε σήμερα ανέφελες και ακμάζουσες εποχές ευημερίας και ειρήνης. Τέτοιες ημέρες δεν ξενιούνται, δεδομένου ότι είναι αξιόλογες, αξιοσημείωτες και αξιοθαύμαστες. Είναι δοξασμένες ημέρες, επειδή τη δόξα την κερδίζει κανείς με πολλά δάκρυα, με πολύ αίμα, με πίκρα και με πόνο. Ευχόμαστε στον κυπριακό λαό μακροζωία και ευπορία στο νέο δρόμο του στην ενωμένη οικογένεια της ΕΕ και άμποτε η Αφροδίτη να συνεχίσει να προστατεύει την πανώρια μεγαλόνησο στον βαθύ κόλπο της Μεσογείου.

Σχόλιο: Ηλία Κόστοφ