Ένας από τους μεγάλους σκηνοθέτες του Χόλιγουντ, ο Τεντ Κότσεφ, και πάλι βρίσκεται στη Σόφια. Μεγάλωσε στον Καναδά στην οικογένεια Βούλγαρων μεταναστών. Τελείωσε αγγλική λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο, ενώ στην ηλικία 24 χρονών έγινε ο νεότερος σκηνοθέτης στο Canadian Broadcasting Corporation. Με το όνομα του Τεντ Κότσεφ συνδέονται σημαντικές ταινίες - "Η εκπαίδευση του Ντούντι Κράβιτς", που έλαβε την "Χρυσή αρκούδα" στο Βερολίνο. Δύο φορές συμμετείχε και στον διαγωνισμό για τον "Χρυσό φοίνικα" στις Κάννες.

Στη Βουλγαρία ο σκηνοθέτης έρχεται για δεύτερη φορά με πρόσκληση του φεστιβάλ Sofia Film Fest. Συμμερίζεται, ότι κάποτε η βουλγαρική πρωτεύουσα από τα χρόνια του κομμουνισμού φαίνονταν τελείως διαφορετικά, ενώ τώρα το κέντρο της πόλης είναι πολύ όμορφο. Ο Κότσεφ διηγείται για την γνωριμία του με τον μεγάλο Βούλγαρο διανοούμενο Πέταρ Ούβαλιεφ, παραγωγό κινηματογράφου, σεναριογράφο, σκηνοθέτη, θεωρητικό της τέχνης, καθηγητή, συγγραφέα, μεταφραστή.

Ο Τεντ Κότσεφ αναγνωρίζει, ότι όταν γράφει τα σενάριά του, προσπαθεί να ζωγραφίζει πίνακες: "Με ενδιαφέρουν τα ταξίδια προς την αυτογνωσία, οι άνθρωποι, που δεν γνωρίζουν τον εαυτό του. Όπως π.χ. είναι στην ταινία "Να ξυπνήσεις με φόβο" ο πρωταγωνιστής θεωρεί, ότι είναι διαφορετικός από τους άλλους. Αλλά σε μια στιγμή διαπιστώνει, ότι όλοι μας βρισκόμαστε στην ίδια τη βάρκα. Στην ταινία "Η εκπαίδευση του Ντούντι Κράβιτς" υπάρχει ένα σημείο, στο οποίο λένε στον πρωταγωνιστή: τι τρέχεις πέρα-δώθε, λες και έχεις τυφλοπόντικα στα βαράκια. Ουσιαστικά και η δική μου ζωή ήταν κάτι παρόμοιο. Δεν ήξερα ποιες ήταν οι ικανότητές μου, κατά πόσο είμαι επηρεασμένος από την καταγωγή μου, που μπορώ να φτάσω".

Από τις ταινίες, που ο Τεντ Κότσεφ παρουσιάζει στο Sofia Film Fest, είναι η "Ράμπο – πρώτο αίμα". Το περίεργο είναι, ότι ο ταινία αυτή έχει δύο τέλη. Ο παραγωγός θέλει ο ήρωας του Σιλβέστερ Σταλόνε να ζει. Και αποφάσισαν να κάνουν τεστ με θεατές στο Λας Βέγκας. Μετά την αυτοκτονία του ήρωα ακούστηκε φωνή στην αίθουσα: "Εάν ο σκηνοθέτης είναι στην αίθουσα, ας πάει και ας κρεμαστεί στην πρώτη λάμπα έξω". Και τελικά προτίμησαν το ευτυχισμένο τέλος, αλλά σε DVD υπάρχει και με το παλιό τέλος. "Το ευτυχισμένο τέλος είναι πιο δημοφιλές. Το δυστυχισμένο είναι το πιο έξυπνο. Μου αρέσουν και τα δύο", λέει ο σκηνοθέτης.

Εδώ και δεκαετίες ο Τεντ Κότσεφ ονειρεύεται να γυρίσει ταινία για την διάσωση των Βουλγάρων Εβραίων από τα ναζιστικά στρατόπεδα θανάτου στην περίοδο του βασιλιά Βόριδος Γ.

"Πραγματικά εδώ και 40 χρόνια θέλω να κάνω τέτοια ταινία και να την παρουσιάσω. Αλλά όταν μιλάω στο Χόλιοουουντ γι' αυτήν την ιστορία, κανείς δεν με πιστεύει. Λένε: εάν αυτή η ιστορία ήταν αληθινή, όλοι μας θα ξέραμε γι' αυτήν. Δεν είναι δυνατό να είναι αλήθεια. Άρχισα να γράφω το σενάριο, είχα πολλές συνομιλίες με την βασιλική οικογένεια, με την Μαρία-Λουίζα, την αδελφή του γιού του Βόριδος, Συμεών, με τον ίδιο τον Συμεών, με τον ανιψιό του, Χέρμαν. Και σε τελική ανάλυση μετά από μερικές παραλλαγές το σενάριο είναι σχεδόν έτοιμο. Τώρα αναζητώ τη χρηματοδότηση".

Ο σκηνοθέτης βασίζεται σε επιχορηγήσεις από τον Καναδά. Εκτός αυτού έχει υποβάλει αίτηση για βουλγαρική υπηκοότητα. Και αφού θα λάβει βουλγαρική ταυτότητα, θα μπορεί να βάλει υποψηφιότητα για ευρωπαϊκή χρηματοδότηση.

Στα εγκαίνια του Σόφια φιλμ φεστ ο Τεντ Κότσεφ έλαβε το βραβείο της Σόφιας για συμβολή στην κινηματογραφική τέχνη. Μία μέρα αργότερα του απονεμήθηκε το παράσημο "Χρυσός αιώνας" του υπουργείου Πολιτισμού.

Μετάφραση: Σβέτλα Τόντοροβα