Η γιορτή των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου έγινε κοινή στις 29 Ιουνίου 258 μ.Χ, όταν ο Πάπας Σίξτος ο Β’ μετακόμισε τα οστά τους στην κατακόμβη του Αγίου Σεβαστιανού στην Ρώμη. Στις εικόνες τους ζωγραφίζονται ή να κρατούν μαζί την Εκκλησία, που συμβολικά εικονίζεται με ένα μικρό βυζαντινό ναό ή να αγκαλιάζονται που συμβολίζει την σύζευξη της πίστεως και των έργων αλλά και τον πόθο να ξεπεραστεί το σχίσμα της ορθόδοξης και της καθολικής εκκλησίας.

Στην Βουλγαρία η γιορτή τους πέφτει το καλοκαίρι και συμπίπτει με τον θερισμό και με δυναμικές αγροτικές εργασίες. Αυτήν την μέρα οι άνθρωποι δεν απαγορεύεται να δουλεύουν και τα κουρμπάνια και τα κοινά γεύματα γίνονται στα χωράφια. Στις ορεινές περιοχές γιορτάζουν οι βοσκοί και στα μαντριά δοκιμάζονται τα πρώτα ώριμα τυριά. Στο μοναστήρι «Άγιος Γεώργιος» στο χωριό Τσουρίλοβο, κοντά στο Πέτριτς, οι κάτοικοι του χωριού Γκέγκα πηγαίνουν τα ζωντανά τους για να τα αγιάσει ο παπάς. Αυτή είναι και η εποχή που ωριμάζουν τα πρώτα μήλα που ονομάζονται «πετρόβκι».

Στην χριστιανική παράδοση ο Άγιος Πέτρος φυλάει τις πόρτες του παραδείσου και κρίνει ποιος μπορεί να περάσει ενώ στην Δοβρουτζά, στην Α. Βουλγαρία και την Ροδόπη ο λαός τιμά τον Άγιο Παύλο και ξεχωριστά στις 30 Ιουνίου. Ονομαστική γιορτή σήμερα έχουν ο Πέταρ και η Πέτρα, ο Πάβελ και η Παβλίνα με όλα τα υποκοριστικά τους αλλά και όσοι φέρουν το σλάβικο όνομα Κάμεν που σημαίνει πέτρα.

Επιμέλεια: Βενέτα Νικόλοβα

Επιμέλεια και Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα