“Не очаквах, че ще се справим с тази ситуация както ние родителите, така и учителите, колкото до децата, те всъщност са много доволни. Моят син, лично имаше известни проблеми, не му давам достъп до дигитални технологии и сега е щастлив, че може да комуникира с компютъра със съучениците си. Има, разбира се, такива детски закачки - да изключиш някой от часа или да му заглушиш микрофона, когато госпожата го пита нещо, но все пак са деца и имат нужда да се социализират със съучениците си и като не могат да се видят на живо, намират други възможности”, разказва Радослава Топалска.
Наблюденията ѝ са от "двете страни" на образователна система, тъй като освен майка на третокласник, тя е и преподавател в катедра "Педагогика" в Югозападния университет, където обучението в момента също се води изцяло дистанционно.
По думите ѝ ситуацията с дистанционното обучение не е лесна и за родителите, защото голяма част от тях не са квалифицирани да помагат на децата си в образованието им и точно заради това, според нея сега е моментът да бъдем благодарни на учителите.
Радослава Топалска е доволна и от факта, че самите учители, някои от които са по-възрастни, са се справили много бързо с платформите за обучение.
Със студентите положение е дори по-сериозно, защото няма учебници, по които да се водят, а се разработват материали за всяко упражнение или лекция и е необходимо да се поддържа постоянен контакт със студентите, на които преподавателите са на разположение по всяко време, но пък смята, че и там се получават нещата.