“Unë me shpirt jam këtu në Bullgari dhe prandaj fare nuk e kam të vështirë të shkruaj për të, duke jetuar në mijëra kilometra larg”. Këtë e tha përpara ca kohe shkrimtari Martin Rallçevski. Autori i cili ka lindur në Sofje është autor i afro 10 librave, disa nga të cilët të botuar dhe në gjuhët ruse dhe angleze, është teolog i diplomuar. Gjendja ekonomikeеpriftërinjve në vendin tonë e detyron të emigrojë në Angli. Dhe pavarësisht se pohon se “bullgarët e vërtetë janë këta, të cilët mbeten në Bullgari”, ai nuk pushon të punojë dhe përmes penës së tij për ruajtjen dhe mbrojtjen e gjuhës bullgare dhe të Ortodoksisë. Besimi në pavdekshmërinë më frymëzon, tha Martin Rallçev në intervistën e tij të dhënë për Radio Bullgarinë. Kurse libri i tij i fundit i botuar “Kuptimi në jetë” është i denjë që të filmohet. Disa e përcaktojnë si një libër-ilaç “të trazon thellë në shpirt, duke lënë pak gërvishtje dhe shumë dashuri”.
Çfarë mund t’i detyrojë bullgarët, të cilët jetojnë jashtë shtetit, të kthehen dhe historia më e re bullgare të mund të fitojë nuanca pozitive? Çudi? Si ajo, të cilën Rallçevski e përshkruan në librin e tij për malin Rodopi? Përgjigjen mund ta lexoni në publikimin e Radio Bullgarisë “Shkrimtari Martin Rallçevski: Duhet të besojmë se Bullgaria do të ekzistojë”.
Më 14 shtator, Kisha Ortodokse Bullgare kremton Lartësimin e Kryqit të Nderuar. Kjo është ndër dymbëdhjetë festat kryesore të krishtera. Në këtë ditë ne kremtojmë gjetjen e Kryqit të Shenjtë në të cilin u kryqëzua Jezu Krishti. Sipas librave të..
Pikërisht 100 vjet më parë, më 12 shtator 1924 filloi shenjtërimi i Tempullit Monument “Shën Aleksandër Nevski”, ndërtuar “në shenjë mirënjohjeje ndaj popullit rus për Çlirimin e Bullgarisë nga zgjedha osmane në vitin 1878”, me ide të politikanit..
Më 9 shtator mbushen 90 vjet nga fundi i Mbretërisë së Bullgarisë dhe vendosja e regjimit komunist në Bullgari. Në kulmin e Luftës së Dytë Botërore, kur Ushtria Sovjetike shkoi në ofensivë pas Betejës së Stalingradit dhe arriti në Rumani në gusht të..