İnsan vücudunun diğer bölümleri olduğu gibi, insan elleri sadece sıradan bir nesne değil, geleneksel kültürde bir semboldür. Eller, insanı hayvanlardan ayırt ediyor: insan elleriyle toprağı işliyor, hayvanlarını yetiştirebiliyor, kendine kıyafet ve güncel hayat için yararalı nesneler dikebiliyor, ayrıca yemek de hazırlayabiliyor. Sembolik olarak, eller doğayı değiştirebiliyor ve insan dünyasını yaratabiliyor ve bu dünyayı ayakta tutabiliyor.
İnsan ellerine adanmış birçok atasözü ve deyim var. “Altın elleri var” deyimi, genelde becerikli bir kişi olarak söylenir. “Elinden geliyor, becerikli elleri var deyimleri bazı insanlar için söylenir. “Kollarını sıvamak”ise işe koyulmak anlamını taşıyor. Birisi için, o filâncanın sağ eli dendi mi, demek ki, o kişinin en yakın yardımcısıdır. “İki sol eli var” dendiği zaman beceriksiz biri için söylenir. “Bu işte ellerini bırakmış “ deniyorsa, demek ki, iş iyi yapılmamış...
Eller bazen çömertliğin ve başkalarına verebilme, paylaşmanın da sembolüdür.

Ayrıca, “ Sadece elle değil, gönülden vermen gerekiyor.”

Bazen “ onun parmakları seyrek” denir halk arasında...Ellerle ilgili birçok bulmaca da var. Mesela:” Bütün dünyayı giydirirler, ancak çıplak gezerler.... İki kardeş, beşer oğlanla bir samanlığı doldururlar. Nedir o ? Bunlar eller ve parmaklardır...
Noel bayramı geldiğinde ise “Koledari” grubunun başkanı, evin becerikli hanımın ellerinden çöreği alır ve özel ev hanımın elleri için Tanrıya şükür eder.
Ailelerde en yaşlının eli öpülür. Saygı ifadesi olarak. Yeni gelin, kaynanaya ve kaynatanın elini öperek yeni eve girer, Bununla birlikte Türkçe’de “Helva kapanı” olarak bilinen “ Sirni Zagovezni” gününde gençler daha yaşlılardan af dilerler ve ellerini öperler...