Hafta içinde Bulgaristan bir büyük artist ile vedalaştı. Coko Rosiç. Birkaç neslin sevdiği sinema artisti,  Bulgar sinemasının şaheserlerinin çoğunda unutulmayacak roller üstlendi. Olağanüstü  yeteneği, herkesle  paylaştığı  bilgeliği ile her zaman hatıralarımızda kalacak.

Harika ses tonuyla  Bulgar, Macar, Sırp sinemasının kovboyu 82 yaşını doldurana bir hafta kala vefat etti. Sinemada ise 30 kereden fazla  ölüm sahnelerine oynadı. Bu defa fakat bu ölüm sahnesi sahte değil gerçek oldu. Coko Rosiç için alışılmadık demek çok az. Neden alışılmadık? Hatta doğum tarihi  olan 29 Şubat, o da alışılmadık. Babası Sırp, anası Bulgar. Annesinin ısrarı üzerinde  doğum tarihi 28 Şubat yazılmış. Her sene doğum günü kutlaması için. Öğretmen ailesinde doğan George  Mirko Rosiç 19 yaşında siyasi nedenlerden dolayı Bulgaristan’a göç eder. Vatanseverliği ile tanınan Coko Rosiç  ta 2002 yılında  ülkede 50 yıl yaşadıktan sonra Bulgar vatandaşlığı alır. Sinemada ilk adımları attığı sırada  Bulgaristan radyosunun  yabancı yayınlar bölümünde çalışmaktadır. Bizim Radyo’da.İşte  Altın fonumuzda korunan kayıtlar:

’19 buçuk yaşında iken Radyo’ya girdim. Ekonomi enstitüsünde okuyordum. Radyo’ya tayin oldum. Gündüz  üniversitede, öğleden sonra  redaksyonda çalışıyordum. Yugoslavya yayınlarında  tercüman sunucu idim. Ondan sonra  Merkez redaksyonda redaktör oldum. Yabancı yayınlar bölümünde çok becerikli insanlar çalışıyordu çünkü mükemmel bir şekilde  biliyorlardı yabancı dilleri. Üstelik bunlar entel insanlardı. Bundan dolayı yabancı yayınlarda  rejim tarafından takip edilen insanlar ad çoktu. Bugünümüzün açısından bakarsak  o zamanlar biz bir partinin propagandasını yapıyorduk bir rejimin .Bana gelince yazdığım hiç bir satırdan dolayı utanmıyorum.

Coko Rosiç için radyoda  yaşanan 17 sene  hayatının en güzel yıllarıdır:

‘1968 senesinin son baharında Çekoslovakya olaylarından sonra Radyoda  bir kadro temizlemesi yapıldı. Ben o sırada Yugoslavya vatandaşıydım. Dediler ki yabancı vatandaşlar radyoda çalışamaz. Oysa yabancı yayınlar yabancılarla doluydu. Çok başarılıydım çalışmalarımda bundan dolayı, bu kadro temizlemesinin beni etkilemeyeceğini umuyordum. Hatta tam hatırlamıyorum  1960’ ta mı,   1961 ‘de mi radyonun yıllık ödülünü aldım en iyi yazı için. Önce beni kovdular  , üç ay sonra  eşim Lilyana Lazarova’yı. Müzik redaksyonunda çalışan eşimin tek bir suçu eşim olmasıydı.

Coko Rosiç  radyoda çalışırken  aynı zamanda  7 filmin çekimine katılıyor. Sinemadaki  serüveni  radyo müdürü  Mişo  Nikolov’un sayesinde başlıyor. Çünkü müdür  teşvik ediyor: ‘ Git, dene’ diyor. Coko bir ay  ücretsiz izin alıp  sinema çekimlerine gider. Böylece onlarca yıl  devam edebilecekmiş hem radyoculuğa, hem sinemacılığa. Çünkü  işini seven,  arkadaşlarını seven  birisiydi. Ama  kovulmuş radyodan ve dört yıl işsiz  kalmış. Ondan sonra  sinema stüdyosuna tayin olunur.. Ve  50 yıl içinde 110  filmde oynadı. ‘Yoan Asen’in düğünleri’,  ‘Han Asparuh’ , ‘Kapitan Petko voyvoda’, Goyko Mitiç ile bereber oynar. Ödülleri arasında  ‘Kiril ve Metodiy’  ve ‘Zlaten vek’ – ‘Altın asır’ ödülleri var. Bundan dört yıl önce Budapeşte’de  Macar sinemasına katkısından dolayı özel bir ödül aldı. Kadınlardan sonra en büyük sevgisinin atlara olduğunu paylaşıyordu  Coko Rosiç. Arkadaşları da onu son yolculuğunda kara atlar ile uğurladılar.

Türkçesi: Müjgan Baharova