Bulgaristan’da kamu alanı, gençlerin dünyası değildir. Gençler adına dahil olmak üzere politika ve toplum işlerini, konuşanlar, yaşı 40’ın üzerinde insanlardır. Seçim geldi mi tüm partiler, genç nesil üzerine yemin ediyorlar, fakat sandıktan sonuç çıkınca gençlerin oy haklarını bu kez de kullanmadıkları anlaşılıyor.

“Kampanya planlaması yapılırken, seçim kurmayları gençlerin sandığa gitmeyeceklerini zaten göz önüne alıyorlar, diyor Sofya Üniversitesi öğretim üyelerinden politoloji uzmanı Strahil Deliyski ve şunu da ekliyor: Onlar oy kullanmayacaksa biz de niye boşa çaba harcayalım mantığından yola çıkılıyor. Oysa kampanyanın asıl anlamı, bir topluluğun gereksinimlerini tespit etmek ve bu gereksinimi tatmin edecek münasip bir siyasi ürün sunmaktır. Gençlerin temel gereksinimi oy sandığa gitmek değildir, orası kesin. Başkentteki gençler hoşlarına giden siyaset adamları istiyorlar, küçük şehirlerde ve köylerde yaşayanlar ise iş ve maaş istiyorlar. Oysa partiler gençler grubunun bir bütün olarak ele alıyorlar ve toplu halde herkese konuşurken sonuçta kimseye hiçbirşey söylememiş oluyorlar” diyor politoloji uzmanı.

Küçük yerleşim merkezlerinde sosyal ve ekonomik perspektifin olmaması, gençler arasında siyasete olan ilgisizliği artırıyor. Gençler arasında “Bize iş yok, bizimle ilgilenen yok” görüşü yaygındır. Bu konuda Strahil Deliyski, şunları belirtiyor:

“Bir yıl devam eden protesto gösterilerinde açıkça görüldüğü üzere kentlerde yaşayan gençlerin siyasi sistem konusunda spesifik talepleri vardır. Kentlerde iş yerleri sorunu temel sorun olarak görülmüyor. Kentlerdeki gençlik, kendilerini istisnai olarak görmeye yatkındır, bu istisnailik sık sık prestijli sembollerin tüketimi olarak da görülüyor. Başka bir deyişle: Faal olmak modern olduğu için faal biriyim, algısı hakimdir” diyor politoloji uzmanı ve şunu da ekliyor: Kentlerdeki gençlerin sandık başına gitmelerini sağlamak onları oy vermenin rağbet gören bir şey olduğuna ikna etmek lazım. Yani siyaset modern hale gelmeli, gençlik, hele de başkent gençliği ancak o zaman sandık başına gidecektir.

Her kampanyada siyasi partiler, gençlik kolları ile övünüyorlar, milletvekili adayı listelerini gençleştiriyorlar, gençlere yeşil açık yakıyorlar. Fakat yaygın siyasi ve örgütsel kültürden dolayı büyük siyaset arenasına çıkma imkanı tanınanlar genellikle aynı tipten kişiler oluyor. Çoğu halde bu gençler, karyer tutkusu ile yanıp tutuşurken ilkeler ve değerlerle her çeşit tavize hazırdır. Dolayısıyla onlar yaşdaşlarına örnek olmaktan çıkıp siyaset sınıfı ile karışıp yitiyorlar. Partilerin gençlik kolları, uysal kadro bankası olduğu ve sözde “gençleşmeye” yaradığı sürece partilere oy veren gençler, olsa olsa Roman mahallelerinden hizaya dizilmiş olarak sandıklara getirilen gençler olur.

Çeviri: Tatyana Blagova