Renkli dünyanın dört bir yanında iyiliklerin önü kesilmedikçe, dünya durmaz. Hayatın en büyük sırlarından biri de iyilikte gizlidir. İnsan iyi yaşamak isterse, kendisi ile diğerleri arasında iyilikler ve iyi niyetler köprüsü kurmalı. Ayağımızın altındaki temeli sağlamlaştırırsak, doğru yönde gittiğimizi anlayacağız. İyilikler, insanın kendi kimliği ve niyetlerinden, kalbiyle yoğurduğu eylemlerdir. Kendimize diğerlerinin gözüyle bakıp, biz kimiz, nerede ve nasıl yaşıyoruz sorusunu sormanın zamanı gelmiştir. Karşıdaki insanları ve mesafeleri nasıl bir enerjiyle karşılıyoruz, insanlar arasında mutlu, mesut dostluğa giden köprüleri ve kalpten sevgiyi nasıl edinebiliriz?

Günümüzdeki değerler çok değişti, neyin iyi, neyin kötü, neyin iyilik, neyin kötülük olduğunu söylemek zor ve göreceli kavram oldu. Yaşlılar cevapta belki zorlanır, fakat 10 yaşındaki Ana’nın hiç tereddütü yok. Bir kış günü sokakta tanıdık bir müzik duyar. Bir dilenci de sokak müzisyeni dinler, dinler, sonra o dilenci plastik bardak içine topladığı tüm sototinkaları sokak müzisyenin kemanin kutusuna döküp uzaklaşır. Ani için bu dilenci çok iyi bir insan. Plastik bardaklı bir başka hikaye de var. O plastik bardakla Sofya yakınındaki Baylovo köyünden ak sakallı yüz yaşındaki Dobri Dede 17 850 euro toplamış. Özellikle kilise ve Nevski Katedrali önünde plastik bardağını koyan ve sotoinkalar toplayan Dobri Dede bu parayı son kuruşuna kadar Sofya Aleksandır Nevski Katedraline bağışladı. Patriarşi Katedralini en cömert bağışçısı da yüz yaşındaki bu dilenci dede oldu. Dobri Dede plastik bardağında topladığı paralardan başka kiliselere de bağışlar yaptı.

Basın yayın sayesinde her gün , yardım eli uzatılmasını bekleyen hasta çocuklar, yoksul insanlar, ağır hastalar ilanları görüyoruz. Onlara bir SMS veya başka yoldan yardım çağrısı iletiliyor, hayat kurtarıcı bir ameliyat veya bir sıcak yemek için yardım kampanyaları yapılıyor. Amansız bir hastalığa yakalanan kız, hayat kurtarıcı ameliyat olması gerekirdi. Hiç tanımadığı bir yaşlı adamdan mektubu hala koruyor. Eğri büğrü yazıyla bir titreyen ihtiyar elinden yazılan mektupta, kıza sağlık dilediğini, sabır dilediğini yazmış adam ve son parasını ona yolladığını belirtmiş. Zarf içinde iki leva çıkmış. Hermina hastayken o kadar iyilikle karşılaşmış ki, insanların iyilikseverliği onu sonradan hayırsever projelere teşvik etmiş. Bu gerçek hikayeleri hatırlarken, insanlar bağışta bulunarak daha yardımsever ve hayata karşı daha sorumlu olacak mı sorusu geliyor akla. Zenginlerin yoksullara karşı daha hassas, tokların açlara karşı daha duyarlı, ihtiyacı olanlara karşı daha iyi olacak mi insan ?

İnsan iyiliği tanımına girecek eylem veya insanı arama ve bulma zamanı geldi. Belirli bir neden olunca sadece ihtiyacı olanlara veya yardıma muhtaçları hatırlıyoruz. Elbet bayram günlerinde insan yakınları için açar kapılarını, hoş beş sohbet edip, beraber bir şişe şarabı paylaşacağı kişiyi arar. Fakat kapıların arkasında kendi dünyalarında gizli ve kilitli kalan, tehlikeli olabilecek, korkulacak kişileri bilir. Hırsızları biliriz, cinayetleri biliriz, fakat sıradan ve iyi insanları pek iyi tanımlayamıyoruz.

Kameraların, basının , magazin dünyasının objektifine girmiyor bu sıradan, geniş kalpli insanlar. O kendi hayatını doğal bir şekilde, tabiatın, devletin, kendi ahlak kurallarının çerçevesinde yaşamaya özem gösterir. Birine yardım etmek, birinin giydirmek, doyurmak sadece maddi bir jest değil. İyilik günlük hayatımızın rutin bir eylemi olmalı. İyilik, diğerlerinin de iyilik ve mutluluk içinde yaşamasını istemektir. Diğer insanların da yaşama ve mutlu olma hakkını tanımaktır !

Hayatta iyiliği arıyorsak, önce kendimize bakmalıyız, kendi dünyamızın aynasını görmeliyiz. 

Çeviri: Sevda Dükkancı