İnsan elleri, canlandırma gücüne sahiptir, yeter ki sevgiyle dokunsunlar ve hayaller onları yönetsin. İşte o zaman güzelliğiyle büyüleyenn inanılmaz şeyler ortaya çıkıyor.

“Bir varmış bir yokmuş. Bir zamanlar bir odun parçası varmış. O çok özel bir odun değilmiş, o sadece büyük bir odun parçası imiş, aynen kış aylarında ısınmak için sobaya ve şömineye konan odunlar gibi...” İşte Pinokyo masalı böyle başlıyor, en sıradan bir malzemeden bile güzel bir şeyin ortaya çıkabileceğini hatırlatırcasına. Yeter ki, Gepeto baba gibi ona birisi can suyu versin.

Ağaç oyma ustası Vlad Vladov ormana veya yol boyuna atılan, ya da boş bir bahçede bulunan odunlara, acaba kaç kez ustalığı ile hayat vermiştir? 79 yıllık hayatında ellerinden anka kuşunun uçtuğunu, güzel bir Bulgar kızının gülümsemesini veya güzel bir ağaç kaşık ile lezzetli yemeği hazırlamayı başaran ev hanımın mutluluğuna şahit olmuştur.

Fakat kimse ellerinden bir resmin çıkacağını tahmin etmiyordu. Tabii ki , küçüklüğünde ağaç uçaklarını yaptığı günlerde hariç. Loveç’ın Beli Osam köyünden bu çocuk, işte bundan dolayı Dolna Mitropoliya Hava Harp Okulunda uçak mühendisi bölümüne baş vuruyor. Dobriç’teki mecburi görev süresini tamamladıktan sonra gerçek yerini Krumovo’da buluyor, ki görevini burada son çalışma gününe kadar sürdürüyor. Akşamları yaşadığı Plovdiv’teki evlerinin bodrum katına inerek atölyede çalışmalarına dalıyordu.

“Görevime başlar başlamaz ağaç oyma sanatına olan sevgim ortaya çıktı. Dobriç’te az zamanım kalıyordu, fakat Plovdiv’e geldiğimizde ağaç üzerinde çalışmaya başladım. Yaptığım bütün eserler, benim merağım sonucu ortaya çıktı ve gördüğüm her şeyi ağaç üzerine taşımaya çalıştım. Resim yapmak için fotoğraflar kullandım. Aslında ağaç üzerindeki çalışmalarım beni birçok şeye öğretti, galiba en önemlisi de sükünete. Bodrumdaki atöleyeme indiğim zaman, zamanın nasıl geçtiğini anlamıyordum ve sık sık eşim beni yemeğe çağırmaya gelirdu. Tek sözle ağaç oyma sanatı beni oyalıyordu.“

İnsanın hayal gücü mü yoksa parça odun mu resmi ilk gören oluyor ?

“Ben önce yapacağım resmi hayal ediyorum ve daha sonra da odun parçayı seçiyorum. Genelde eserler, 2-3 ayımı alıyor. Fakat eserlerin büyük bir bölümü zamanımı çalıyorlar. Ihlamur ağacı, ağaç oyma için en uygun ağaç türüdür, çünkü hafiftir ve üzerinde kolay çalışılır. Bir zamanlar kısa süreliğine de olsa Karlovo’da yaşadım. Oradaki orman işletmesinde rüzgarlardan devrilen ıhlamur ağaçları vardı. Onları seçerek atölyemde muhafaza etmeyi başardım."

Bugün ustanın bodrumdaki atölyesi kışlık turşu ve kompostolarla dolu, fakat orada bir köşede yeni eserleri bekleyen ağaç oyma aletleri duruyor. Vlad Vladov, imkanlarının küçük olduğunu itiraf ediyor. Fakat ağaç oyma eserlerine benim gözümde gördüğü hayranlıktan dolayı mutlulık duydu. Eserlerini yıllardır yaratmasına rağmen ancak bir sergi düzenlemeye şimdi karar veriyor. Plovdiv’ın “Aleko” galerisine birçok hayranı geldi ve ustaya çiçeklerini ve övgülerini yağdırdı. Herkesin ağızında bir dilek vardı: “Aynı merakla devam et!”

Kim bilir, aşk ve sevgi yeni yeni mücizelerin habercisi olabilir!

Fotoğraflar: özel arşiv

Çeviri: Şevkiye Çakır