Okulda şiddet ve baskı devamlı bir sorun olup, sadece bir çocuk etkilenip, basında haberlere yansıtılınca aklımıza geliyor. Öğrenciler arasında akıl almaz şiddet olayı son olarak Sofya’da 52. Okulda yaşandı. 11 yaşındaki bir kız, okul arkadaşı tarafından karnına aldığı yumruktan sonra hayatını kaybetti. Suçlu çocuğu başka okula değiştirerek, unutulacak bir trajedi değil bu. Sonuçta 11 yaşında bir evlat hayata veda etti. Suçlu öğrenci yeni okulunda da şiddete devam eder büyük ihtimalle. Okuldan atılması da çözüm değil, bu onu daha disiplinli ve eğitimli yapmayacak. Toplumun dışladığı sıradaki vatandaş haline gelecek.

Son yıllarda çocuklar arasındaki şiddet artıyor. Bu çok endişe ve hüzün verici olay. Bunun farklı nedenleri var, ailede problemler, güvensizlik, başarılarına ve öz benliklerine karşı saygı ve taktir eksikliği gibi olaylar var. Çocuk sağlığının korunması için psikologlar devreye girmelidir. Alınabilecek önlemleri “Animus Birliği” Vakfı Müdürü Nadejda Stoyçeva ile konuştuk:

“Ön çalışma olarak çocuklarla konuşmak gerekir. Yasaklarla dolu bir konuşmadan bahsetmiyorum. İlk olarak neler olduğunu çocuğa sormak lazım.  Daha sonra destek yolunda atılabilecek adımlar bilinmeli. Çocuğun değişmesini istiyorsak, bu erken yaşta yapılmalı. Şiddet ebeveynlerden öğrenilir. Böyle çevrelerden gelen öğrencilere yardım ve destek verilmeli veya başka yerlere değiştirilmelidir. Her birimiz çocuklarda şiddet problemine duyarlı olmalıyız”.

Animus Birliği farklı yaş gruplarına özel çocuklara programlar hazırladı. İlk ünite “Zipi’nin arkadaşları” adı altında 5-7 yaş grubu çocuklara özel bir program. Bir çocuğu yaralamak, kırmak, bir arkadaşını kaybetmenin ne kadar kolay olduğunu öğreniyor çocuklar. O yüzden ağzından çıkan sözlere hakim olmak, neler söylediğini bilmen gerekecek. Kelimelerin gücü miniklere anlatılıyor.

Şimdi “Elma” adı altında 9- 11 yaş arası çocuklara özel program hazırlanıyor. Burada çocukların ruh sağlığı ve iç dünyasına yönelik çalışmalara ağırlık verilecek.

Şiddet kurbanlarının paylaşım zorluğunun temelinde korku yatıyor. Şiddet gören, farklı istismara uğrayan, işkence kurbanı olan çocuklar, paylaşmaktan korkuyor, susmayı tercih ediyor ve bu şekilde eskisi gibi hayatını devam edeceklerini sanıyorlar. Herkesin içinde bir iyi, bir kötü taraf var. Ancak hangisinin ağırlıklı olacağı önemlidir.

Bazen ebeveyn olarak yaptığımız hatalar, çocuklar açısından fatal olabilir. Eğitim ve terbiyeyi onlar anne babadan, evde görüyor, onlara iyi örnek olmak da bizim elimizde. Çocuklarla konuşmak, sorunlarına kulak vermek, onları anlamak lazım. Çocuğun iç dünyası ve geçtiği krizleri anlamaya çalışmalıyız, aksi taktirde onları kaybetme riskiyle karşı karşıya kalacağız. Ailesinden uzaklaşan ve yabancılaşan bir çocuk, toplum için tehlikeli olabilir.

Çeviri: Sevda Dükkancı