Jivko İvanov, İsperih’te annesi ve babasıyla yaşayan 29 yaşında bir genç. Kendisi görme özürlü, aynı zamanda kullandığı ilaçlardan dolayı oluşan kilo fazlalığı nedeni ile tekerlekli sandalye ile hareket ediyor. Jivko’nun kullandığı akülü tekerlekli sandalye, artık iş görmez durumda, bunun sebebi ise İsperih’teki yol ve kaldırımların kötü durumu.

Jivko bir müzisyen, klavye çalıp şarkılar söylüyor. Engelliler için düzenlenen festivallere ve farklı hayır etkinliklerine katılmış bulunuyor. Kendisine yardım eden insanlara ve belediye çalışanlarına bu güne kadarki yardımlarından dolayı teşekkür ediyor. Ancak İsperih kasabasında engelli insanlar için daha iyi yaşam şartları istiyor. Yollar ve kaldırımlar tekerlekli sandalyeler için uygun değil, diyor Jivko. Ayrıca Belediye binası ve Sosyal hizmetler binasının bile engelli insanlar için ayrı bir engel oluşturduğunu söylüyor. Şimdilik annesinin kendisi yerine Sosyal Hizmetler Dairesine gittiğini paylaşan genç adam “Bir gün benim de gitmem gerekecek ve bunu nasıl yapacağımı bilmiyorum”  diyor.

Durumu kabullenmiş olan Jivko’nun annesi Rumyana, oğluna, görme engelli olduğu için, Sosyal Hizmetler’den tekerlekli sandalye sağladığını anlatıyor. Aynı zamanda epilepsi hastası olan Jivko’nun kullandığı ilaçlar kilo almasına sebep olduğu için annesi aküsüz tekerlekli sandalyeyi zar zor hareket ettirebiliyor.

Jivko’nun şimdi kullandığı akülü tekerlekli sandalye ikinci el olup 1000 levaya alındı. Bundan önce Sofyalı bir işadamı tarafından hediye edilen akülü tekerlekli sandalyeyi, Jivko 7 yıl kullandı. İkinci el olan şimdiki araba ise artık iş görmemekte. Akülü tekerlekli sandalye fiyatı 3500 – 4000 leva. Sosyal Hizmetler bu masrafı karşılamıyor. Sosyal Hizmetler Bakanlığına mektup yazdıklarını söyleyen Rumyana, birkaç ay sonra olumsuz cevap aldıklarını paylaştı. Kısacası akülü tekerlekli sandalyeyi kendi imkanlarımızla almalıyız, dedi. Devletin engelli vatandaşlara gerekli ilgiyi göstermediğinden de yakınan Rumyana, bu insanların hayatta kalabilmek için ilaç ve yemek başta olmak üzere birçok ihtiyaçları var, dedi.

Rumyana Radeva, Şubat ayından beri oğlu Jivko’nun kişisel asistanı olarak 150 leva ücret alıyor. Ancak Rumyana’nın evde bir hastası daha var - diabetli olan ve iki defa felç geçirmiş olan kocası. Rumyana’nın ikinci bir asistan olmaya hakkı yok, yetkililerden, oğlu ve eşine aynı anda bakabilirsin cevabı aldı. Günde 3 saat asistan olması karşılığında devlet kendisine 150 leva veriyor. Peki günün geri kalan zamanında bakıma ihtiyaç duyan bu insanlar ne yapacaklar?