Kendisi eksantrik ve tuhaf bir kişi - zamanın etiketlerinin dışında, sessizlikte doğan kelimeleri imge ve renklere dönüştürüyor. Az sayıda kişiye iç dünyasının kapılarını açsa da, sanatta son derece samimi ve sınır tanımayan biridir.

Dimitar Kazakov - Neron'nun daha önce gösterilmemiş on dokuz çizim ve grafiği başkentin “Loran” galerisinde sergileniyor. Sergi 30 Kasıma kadar açık kalacak. Bunların çoğu toprak tonlarında litografi mürekkebi ile çizilmiş ve sanatçının bilinen sanatsal dilinden çok farklıdır.

Sanat bilimi uzmanı Mariyana Avramova anlatıyor:

“Sergi sanatçının popüler imajının dışındadır. - sanatçı Mariana Avramova'ya anlatır.Bunlar, sanatçının askerlik döneminden ve Sanat Akademisi'ndeki eğitimin başında çizdiği işler, daha sonraki bir aşamada ortaya çıkan folklora, gelenek ve göreneklere olan ilgisinden çok uzaktırlar.Onlar onun yaratılışını ortaya çıkarır ve gelecekteki oluşumunun belirleyicisidir. Anneliğe adanmış bir dizi çalışmalar ve bir sonraki eserlere temel oluşturan eskizler sunmaktayız. Antik tarihten ve Hristiyanlıktan konular da var. Ancak çoğu, Kazakov stilinde stilize edilmiş ve aynı zamanda çok canlı ve ilginç karakterler içerir. Örneğin, bir portrede anne ve çocuk var, babanın çehresi sembolik bir şekilde yansıtılmıştır. Belki de bunun gizli sebebi ressamın kendi babasının çok erken yaşta ölmesidir.”

Dimitar Kazakov bu dünyaya 85 yıl önce gelir. Kendisinin de paylaştığı gibi, Veliko Tarnovo'nun Tsarski izvor köyünde bir armut altında doğar. Küçük yaşta babasız kalan, inekleri güder kırda ve kuşlarla ağlaşıp güler. Gün boyu gözlerinin önünde tabiattır, o da tabiatın güzelliğini elinde ne bulursa, toprak, ahşap, kilden bir şeyler yaparak yeniden yaratmaya çalışır.

Bir gün, inekleri otlatırken bir şeyler yaparken yanından faytonla köydeşi Lüben Andreev geçer. Oğlanla ilgilenir ve bir hafta sonra okula yazdırır ve şeker fabrikasında iş bulur. Sofya'da Güzel sanatlar Lisesi’ni 20 yaşında bitirir, daha sonra Akademiyi de tamamlamayı başarır. Okuduğu sürece devamlı olarak ağır işlerde çalışır, kömür çuvalları taşır.

“Gerçekten çok zor bir hayatı var”, diye anlatıyor Mariana Avramova."Uzun bir süredir taşrada yaşıyordu - Gorna Oryahovitsa'da askerliğini bitirdikten sonra değişik yerlerde çalışır. Önce Pazarcık şehrine yerleşir. Bir fabrikada ressam olarak çalışır. 1970 yılında Sofya’ya taşınmak ister, ancak kendisine ikamet izni verilmez. Bundan dolayı Sofya’ya yakın olan Bojurişte köyünde kalır. 1980'lerin başlarına kadar, artık ünlü olduğu sıralarda kendisine başkentte yaşama fırsatı verilir. Aslında Kazakov daha üniversiteli yıllarında sanattaki bazı yönlendirilmelere isyan ediyor ve çok sayıda düşman kazanıyor. Elbette, zamanının estetiği, kendi tarzını arama yolunu etkiler, ancak bu etkiden çabuk bir şekilde arınır. Ve şimdiki sergi bunun bir göstergesidir"

Herkesle iletişim kurmayı reddettiği için, bir çok kişi tarafından sevilmez, kendisine bir çok takma ad verirler. Sanatı fakat New York, Paris, Viyana, Tokyo, Toronto’da değerlendirilir ve çalışmaları Louvre müzesi Çağdaş Sanat fonunda, Moskova'da “Puşkin” Müzesinde, Tokyo İmparator Koleksiyonunda yer alır. Sanatçının etkileyici ve stilize dili dikkat çeker ve çalışmalarında 20. yüzyılın modernistleri olan Chagall, Picasso ile benzerlikler bulunur. Dimitar Kazakov 1992'de bu dünyadan göç etti.