Veliko Tarnovo’nun biraz uzağında gizli bir cennet bulunuyor. Burada en katı kalpli insanı bile sevgiyle tepeden tırnağa değiştirmeyi başarıbilen dünyanın tek bir büyün sırrı hakim.

Vera ve Victor’un çiftliğinde konuklar, topluca büyük bir gürültü ile kapıda ağırlanıyor. Aksi de düşünülemez, çünkü burada dünyanın en mutlu hayvanları sevgi saçıyor.

Bundan 15 yıl once Vera ve Victor çifti, Hotnitsa köyünde çiftliklerini kuruyorlar ve kaderden ağır darbe alan ilk dört ayaklı hayvanlara – sakat bir kuzuya, mezbaha yolunda inatlaşan bir sıpaya kucak açıyorlar. Bugün onların çiftliğinde taylar, koçlar, kuzular, hindiler, köpekler, sıpalar, domuzlar serbestçe dolaşıyor.

Hayvanların yüzde 90’nı küçük yaştan itibaren burada yetiştirildi – odada, bezle ve ard arda gelen birçok uykusuz gece boyunca, ondan onlar beni kendi anneleri sanıyorlar –diyor Vera. Ben ana koyunum, ana inek, ana keçiyim şu anda. Ve bizim hayvanlar özgürce yaşadıkları için evimize misafir geldiğinde herkese sokulup sevilmelerini, okşanmalarını bekliyorlar. Misafirlerin ceplerini karıştırıyorlar, başlarını çocukların başlarını dokuşturuyorlar. Gelenler de çok eğleniyor ve kendilerini mutlu hissediyorlar.

Vera ve Victor her hayvana ayrı isim vermiş. Ve bazen yağmurlu bir sabah samanlıkta beraber oturup sevdikleri “Hobit” kitabını karıştırıyorlar.

Yardımcımız Rostislav Avramov, “Bremen Mızıkacıları” gibi son derece zor bir masalı okumaya karar verdi. Üstelik o masalı okurken, üzerinde eşek Mirko duruyor, Nuşa isimli kopek ise patilerini dizlerine koymuş öyle dinliyor, misafirleri ilk ağırlayan ve son olarak uğurlayan çok bilmiş keçi Andrey ise gözleri kapalı bir şekilde düşüncelere dalmış halde.

Bu grupta Rayko isimli koç da eksik değil, kaslarındaki bir rahatsızlıktan dolayı ve dizleri üzerinde yürüdüğü için çok küçükken sokağa atılmıştı. Yüremesini öğretmemiz aylarımızı aldı, iğneler yaptık, özel bir önlük taktık, ta ki bu ayakları üzerinde durabileceğine inandırıncaya dek. Bugün olağanüstü bir koç olarak karşımızda duruyor. Tüm çocuklara sokuluyor, onlar ise ona sarılıyor ve o kadar yumuşak yünlü ve sevgi dolu olduğunun mutluluğunu çıkarıyor.

Bilinmeyen nedenlerden dolayı bizim kopek atı çok beğendi ve bir an da olsa ondan ayrılmaz oldu –diye anlatıyor Vera Trendafilova. Bingo’nun ise yerde acıdan kıvrandığı anda ve artık pes etmiş gibi görünürken bu kopek geldi ve atın ayağı kalkması için başının ucunda atlamaya ve avlamaya başladı. Çünkü böyle şiddetli karın ağrıları sırasında atın yürümesi lazım, aksi takdirde ölecektir. Bingo nereye, köpek de oraya, bundan dolayı da kendisine Shadow (Gölge) ismini verdik, yani Bingo’nun Gölgesi anlamında.

At ise kendini daha iyi hissetiğinde 10 metre uzunluğunda bir iple ağaca bağladık ve devamlı dolaştırmaya çalışıyorduk. Tam işte o zaman gözlerime inanamadım, Shadow ipin ucunu tuttu ve Bingo’yu yürütmeye çalıştı, ki bundan once de bir çubukla kendisini korkutmaya çalıştı yürüsün diye. Bu benim için hiçbir zaman unutamayacağım bir mucizeydi.

Vera, hayvan zekası hakkında araştırmalarının henüz yapılmadığına inanıyor ve bunu doğrulamak için bir zamanlar okuduğu sözleri hatırlatıyor: “Onların bizden aşağı değiller, ama onlar yeryüzünün ihtişamı ve kederlerine doğru birlikte yürüdüğümüz yol arkadaşlarımızdır.”

Fotoğraflar: özel arşiv

Çeviri: Şevkiye Çakır