Το μεγαλύτερο βουλγαρικό κινηματογραφικό σχέδιο γυρίστηκε βάσει του αυτοβιογραφικού μυθιστορήματος του Ηλία Τρογιάνοφ, που σαν παιδί δραπετεύει με τους γονείς του από τη Βουλγαρία. Η ταινία είναι συμπαραγωγή της Βουλγαρίας, Γερμανίας, Σλοβενίας και Ουγγαρίας , με την υποστήριξη της EURIMAGES, του ευρωπαϊκού προγράμματος Media, εθνικών και περιφερειακών ταμείων. Το έργο είναι και η βουλγαρική πρόταση για το βραβείο Όσκαρ για ξενόγλωσση ταινία.

Πώς το κοινό υποδέχτηκε το έργο στο εξωτερικό μας διηγείται ο σκηνοθέτης του Στέφαν Κομαντάρεφ: "Συνήθως οι αντιδράσεις μετά τις προβολές ήταν πολύ θερμές, είχε πολλά χαμογελαστά πρόσωπα και άνθρωποι με δάκρυα στα μάτια. Αλλά το καλύτερο είναι ότι από τα 23 βραβεία που απονεμήθηκαν στο έργο εκτός της Βουλγαρίας, 6 ήταν του κοινού, γεγονός που μου δίνει ιδιαίτερη χαρά. Υπάρχουν πολλές και διαφορετικές περιπτώσεις. Στην Πορτογαλία π.χ. είχαμε δύο προβολές και μετά την δεύτερη ήρθαν αγόρι και κορίτσι, ηλικίας περίπου 18 ετών πολύ συμπαθητικοί. Είχαν δει και τις δύο προβολές και ρωτούσαν εάν θα υπάρχει και τρίτη. Στη Βουλγαρία πάλι μιλήσαμε με ανθρώπους που είδαν το έργο 5-6 φορές, και αυτό φυσικά είναι κάτι πολύ ευχάριστο για μας. Μέχρι στιγμής η ταινία γυρίστηκε σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες , καθώς επίσης και στην Ασία - στο Ταϊβάν, Νότια Κορέα, το Ισραήλ. Στην Αργεντινή πάλι συμμετείχε στο φεστιβάλ με κύρος Μαρ ντε Πλάτα - της κατηγορίας Α, και ήδη άρχισε η εμπορική της κυκλοφορία στη Νότια Αμερική. Προς το παρόν προετοιμάζουμε την εκστρατεία μας για τη Βόρεια Αμερική. Τον Ιανουάριο και Φεβρουάριο έχουμε πολύ σοβαρές συμμετοχές στα φεστιβάλ στο Παλμ Σπριγκς και Σάντα Μπάρμπαρα".

Άλλη μία βουλγαρική ταινία με τίτλο "Τζιφτ" (Πίσσα) επίσης έχει πολυάριθμες συμμετοχές σε διεθνή φεστιβάλ. Εντυπωσιάζει με την διανοητική ειρωνεία της, με το λεπτό ασπρόμαυρο στιλ και τις θαυμάσιες ερμηνείες των ηθοποιών. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι μεταξύ των βραβείων του έργου είναι και το κρυστάλλινο αγαλματίδιο του φεστιβάλ της Σεούλ για κεντρικό αντρικό ρόλο. Ο Ζαχάρι Μπαχάροφ που κέρδισε το βραβείο αυτό είναι καλλιτέχνης με βαθιά διαίσθηση και πολύπλευρο ταλέντο. Αυτό είναι το πρώτο βραβείο του στο εξωτερικό.

Ο Ζαχάρι Μπαχάροφ στην ταινία "Τζιφτ"

Ιδού τι μας διηγήθηκε για τον τρόπο με τον οποίο έγινε δεχτεί η ταινία στη Σεούλ: "Έγινε δεχτεί με μεγάλο ενδιαφέρον", είπε. "Και σε σύγκριση με το βουλγάρικο κοινό αρκετά πιο σοβαρά. Στο έργο υπάρχει μία λεπτή ειρωνεία, ένα αίσθημα χιούμορ που ίσως από την μετάφραση λίγο χάθηκε. Όσον αφορά το βραβείο -αυτή είναι η πρώτη αναγνώρισή της δουλειάς μου εκτός της Βουλγαρίας και φυσικά είναι κάτι πολύ σημαντικό για μένα. Σημαίνει ότι με το παιχνίδι μου μπορώ να στέλνω μηνύματα όχι μόνο στα βουλγαρικά. Αλλά η αναγνώριση είναι και ευθύνη".

Και εάν οι ταινίες "Ο κόσμος είναι μεγάλος και σωτηρία παραμονεύει από παντού" και "Τζιφτ" άρχισαν τις παγκόσμιες προβολές τους ακόμη το 2008, η βουλγαρική ανακάλυψη στον τομέα του κινηματογράφου για το 2009 ήταν η ταινία "Ανατολικά έργα" - ειλικρινές, πραγματικό και συγκινητικό έργο. Σ' αυτό καθρεφτίζονται και τα κοινωνικά προβλήματα της σημερινής εποχής, η επιθετικότητα, η ναρκομανία, υπάρχει και πόνος, αλλά και ελπίδα. Ο πρωταγωνιστής Χρήστο Χρήστοφ δεν είναι επαγγελματίας ηθοποιός και ουσιαστικά παίζει τον εαυτό του - ταλαντούχος νεαρός, που είναι σε εξάρτηση από τα ναρκωτικά. Αλλά αντίθετα από το αισιόδοξο τέλος του έργου, μετά το γύρισμα της ταινίας ο Χρήστο απεβίωσε. Η πρεμιέρα του έργο έγινε στο φεστιβάλ των Καννών. Για τους λίγους μήνες από τότε η ταινία έλαβε περίπου δέκα βραβεία.

Στιγμιότυπο από "Ανατολικά έργα"

Πραγματικός θρίαμβος ήταν η συμμετοχή της στο διεθνές κινηματογραφικό φεστιβάλ του Τόκιο , όπου έλαβε τρία βραβεία: το μεγάλο βραβείο, το βραβείο για σκηνοθεσία του Κάμεν Κάλεφ και μεταθανατίως το βραβείο για καλύτερο ηθοποιό του Χρίστο Χρίστοφ. Τρία είναι και τα βραβεία που κέρδισε το έργο και στο φεστιβάλ της Μπρατισλάβα.

Μετάφραση: Σοφία Μπόντσεβα