"Από την ίδρυση της οργάνωσης το 2000, δίνουμε συμβουλές και παρέχουμε ειδική ψυχολογική και κοινωνική βοήθεια σε γυναίκες, που είναι θύματα ενδοοικογενειακής βίας, αλλά με την πάροδο του χρόνου διαπιστώσαμε ότι κάτι μας λείπει", συνεχίζει η ίδια. "Έπρεπε να εξασφαλιστεί προσωρινή απασχόληση στις γυναίκες αυτές. Πολύ συχνά εκείνες δεν διαθέτουν οικονομικούς πόρους, διώχθηκαν ή έφυγαν από τα σπίτια τους και ζητούν τρόπους να αρχίσουν μια νέα ζωή. Έτσι καταλήξαμε στην ιδέα να κάνουμε ένα δημόσιο πλυντήριο, το οποίο να δώσει την ευκαιρία σε πολλές γυναίκες να βρουν δουλειά σε μια δύσκολη περίοδο της ζωής τους και χάρη στην υποστήριξη του κέντρου μας, να αποκαταστήσουν την αυτοπεποίθηση και τις ελπίδες τους ότι είναι ικανές να φροντίζουν μόνες τους τον εαυτό τους και τα παιδιά τους".

Το σχέδιο του Κέντρου "Ανοιχτή πόρτα" κερδίζει το βραβείο του ολλανδικού κοινωφελούς ιδρύματος "Τουλίπα" για το 2008. Για 6 χρόνια περίπου, πάνω από 34 γυναίκες, θύματα ενδοοικογενειακής βίας από το Πλέβεν και όλη τη χώρα, επωφελήθηκαν της ευκαιρίας για προσωρινή απασχόληση. Παράλληλα, το κέντρο ψάχνει για εργασία για τις γυναίκες, η οποία να ανταποκρίνεται στην εκπαίδευση και την κατάρτισή τους.

"Το κέντρο συνεργάζεται με τους κρατικούς θεσμούς, που δεσμεύονται με τα προβλήματα της ενδοοικογενειακής βίας – την αστυνομία, το υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Πολιτικής, την Εισαγγελία, τα τμήματα προστασίας των παιδιών, οι διευθύνσεις κοινωνικής βοήθειας. Η συνεργασία αυτή αποσκοπεί στην παροχή αποτελεσματικής βοήθειας στα θύματα ενδοοικογενειακής βίας", επισημαίνει η Ζλάτκα Μάτσεβα.

"Συμμετέχουμε στις δικαστικές υποθέσεις κατά των βιαστών, βοηθούμε στην προστασία των γυναικών και για την ένταξή τους σε θεραπευτικά προγράμματα", συμπληρώνει η ίδια. "Ως ψυχολόγος, μπορώ να πω ότι όταν εργαζόμαστε με όλη την οικογένεια, παρατηρείται αλλαγή στην συμπεριφορά του βιαστή. Είναι πολύ σημαντικό η οικογένεια να καταβάλλει κοινές προσπάθειες για τη διευθέτηση των προβλημάτων".

Μήπως η ενδοοικογενειακή βία σχετίζεται με εθνικά χαρακτηριστικά και νοοτροπία. Μπορούμε να κάνουμε πορτραίτο του βιαστή;
"Δεν υπάρχει ένα καθολικό πορτραίτο του βιαστή. Δεν μπορούμε να τον χαρακτηριστούμε ανάλογα με εκπαίδευση, χαρακτήρα, θέση σε κοινωνία, θρησκεία", λέει η Ζλάτκα Μάτσεβα. "Η ενδοοικογενειακή βία υπάρχει σε όλα τα κοινωνικά στρώματα. Ως ψυχολόγος θα έλεγα ότι ένα τέτοιο μοντέλο συμπεριφοράς μαθαίνεται στην οικογένεια, στην οποία μεγάλωσε ο βιαστής. Τα άμεσα θύματα της ενδοοικογενειακής βίας είναι όχι μόνο οι γυναίκες, αλλά κα τα παιδιά τους".

Έστω και σε σπανιότερες περιπτώσεις, τον ρόλο του βιαστή υποδύονται και οι γυναίκες. Παρά το γεγονός ότι έχουν μικρότερη φυσική δύναμη σε σχέση με τους άνδρες, δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι η βία μπορεί να είναι και ψυχική. Θύματα ενδοοικογενειακής βίας καμία φορά γίνονται και τα ηλικιωμένα μέλη της οικογένειας. Κατά κανόνα, τα θύματα είναι φυσικά ή ψυχικά ασταθέστερα, και διατεθειμένα σε υποχωρήσεις και συμβιβασμούς.

Οι ψυχολόγοι επισημαίνουν επίσης ότι υπάρχει σχέση μεταξύ των κοινωνικών επιπτώσεων της κρίσης – μεταξύ της ανεργίας και της μείωσης των εισοδημάτων των νοικοκυριών στη χώρα μας και των περιπτώσεων ενδοοικογενειακής βίας. Οι οργανώσεις που δεσμεύονται με το πρόβλημα, επισημαίνουν ότι παρατηρείται αύξηση του αριθμού των περιπτώσεων ενδοοικογενειακής βίας τα τελευταία 1-2 χρόνια. 

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα