Η πρώτη έρευνα του εργασιακού κλίματος που πραγματοποιήθηκε στη Βουλγαρία, δείχνει τη μέση ικανοποίηση των Βούλγαρων εργαζόμενων σε ό,τι αφορά στις συνθήκες εργασίας. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από το Ινστιτούτο κοινωνικών και συνδικαλιστικών ερευνών της Συνομοσπονδίας Ανεξάρτητων Συνδικάτων, με τη συμμετοχή 3300 μισθωτών και 500 αυτοασφαλιζόμενων.

Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις θεωρούν ότι η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία πρέπει να συμπεριλαμβάνει το δείκτη αυτό, στους υπολογισμούς και τις έρευνες που πραγματοποιεί, σχετικά με το επίπεδο ανάπτυξης της οικονομίας και της απασχόλησης στη Βουλγαρία.

Η τιμή του δείκτη του εργασιακού κλίματος στη χώρα μας, είναι 50,9%. Το ποσοστό αυτό δείχνει ότι επικρατεί μια μέση ικανοποίηση των εργαζομένων σε ό, τι αφορά τις υλικές και άλλες συνθήκες. Το ύψος του είναι σχετικά υψηλότερο στην περίπτωση των μισθωτών, σε σύγκριση με τους αυτοασφαλιζόμενους.

Εν όψει της οικονομικής κρίσης, οι μισθωτοί αναφέρουν την ασφάλεια για τη θέση τους ως το βασικότερο κριτήριο, έγινε σαφές από τα στοιχεία που δημοσιοποίησε ο πρόεδρος της Συνομοσπονδίας Ανεξάρτητων Συνδικάτων Βουλγαρίας, Πλάμεν Ντιμιτρόφ.

Η πλειοψηφία των ερωτηθέντων θεωρεί σαν πιο σημαντικά κριτήρια την ασφάλεια στο χώρο εργασίας και το ύψος των αποδοχών. Το ένα τρίτο απάντησε ότι τα βγάζει πέρα με το μισθό που παίρνει, το 40% συναντά ορισμένες δυσκολίες και για το ένα τέταρτο οι δυσκολίες αυτές είναι εξαιρετικά σημαντικές. Υπενθυμίζουμε ότι ο μέσος εργατικός μισθός στη Βουλγαρία είναι περίπου 300 ευρώ, ο κατώτατος – 120 ευρώ και το όριο της φτώχιας – 106 ευρώ.

"Οι μισθωτοί υποστηρίζουν ότι οι αποδοχές τους δεν ανταποκρίνονται στην εργασία που καταβάλλουν", τονίζει ο Πλάμεν Ντιμιτρόφ. "Οι μισθοί τους δεν αρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες τους, περιλαμβανομένων και των διακοπών. Στο 23,6% το μέγεθος των αμοιβών το 2010 ήταν μικρότερο από το 2009. Οι αποδοχές πάγωσαν για το 60% και μόνο ένα 16% πήρε αύξηση, Σε ό,τι αφορά τις συνθήκες πληρωμής, το επίπεδο της ικανοποίησης είναι λίγο μεγαλύτερο. Γίνεται λόγος για το μέγεθος των ασφαλιστικών εισφορών και για το ότι οι μισθοί καταβάλλονται, στην πλειοψηφία τους, τακτικά. Ένα από τα αποτελέσματα της έρευνας είναι σημαντικό και παράλληλα μας εκπλήσσει. Το 70% περίπου των ερωτηθέντων δηλώνει ότι ποτέ δεν άκουσε να γίνεται λόγος για κοινωνικές κατακτήσεις ή συμπληρωματικά επιδόματα. Απ’ αυτό καταλαβαίνουμε ότι οι μικρές επιχειρήσεις δεν εφαρμόζουν την τακτική αυτή".

Σημαντικές κοινωνικές κατακτήσεις έχουν οι εργαζόμενοι στην εξορυκτική βιομηχανία, την εκπαίδευση και τον ενεργειακό τομέα. Στον αντίποδα βρίσκονται οι εργαζόμενοι στις κατασκευές και την αγροτική παραγωγή.

Σε ό,τι αφορά στις αποδοχές, οι πιο ικανοποιημένοι απάντησαν ότι εργάζονται στον χρηματοοικονομικό τομέα, τα ακίνητα και την ενέργεια.

Το 20% περίπου εργάζεται σε συνθήκες μόνιμης έντασης και στρες. Για το ένα τρίτο των εργαζομένων όμως αυτό είναι θετικό. Μόνο ένα 3,5% δηλώνει ότι έχει υποστεί ψυχολογική πίεση.

Η έρευνα αποκαλύπτει μια αρκετά δυναμική εικόνα στην απασχόληση. Μόνο το 15% των ερωτηθέντων δεν έχει αλλάξει εργασία, ενώ περισσότερο από το 10% το έχει κάνει περισσότερες από έξι φορές, αναζητώντας πιο σίγουρη εργασία με πιο ικανοποιητικές αποδοχές.

Μετάφραση: Σταύρος Βανιώτης