Το μπαλέτο "Αραμπέσκ" - ένα από τα μοντέρνα πρόσωπα του βουλγαρικού πολιτισμού

δημοσίευση: 4/29/11 10:56 AM

Το συγκρότημα "Αραμπέσκ" πάνω από τέσσερεις δεκαετίες αποτελεί σύμβολο των πρωτοποριακών αναζητήσεων στο βουλγαρικό μπαλέτο

Φωτογραφία: BGNES

Η 29η Απριλίου είναι Παγκόσμια Ημέρα Μπαλέτου και γιορτή για τους λάτρεις της πιο καλαισθητικής απ’ όλες τις σκηνικές τέχνες. Η απόφαση για την επίσημη καθιέρωση της ημέρας λήφθηκε σε σύνοδο της UNESCO, που διεξάχθηκε στη βουλγαρική πρωτεύουσα Σόφια το 1982.

Η επιλογή της ημερομηνίας δεν είναι τυχαία. Στις 29 Απριλίου του 1727 γεννήθηκε ο Γάλλος χορογράφος Ζαν Ζορζ Νοβέρ /Jean-Georges Noverre/, ο οποίος θεωρείται μεταρρυθμιστής στη χορογραφική τέχνη και "πατέρας" του μπαλέτου – έτσι όπως το γνωρίζουμε σήμερα.

Κατά τις ημέρες γύρω από τη γιορτή οι περισσότεροι χορευτικοί θίασοι ασχολούνται με προετοιμασία νέων παραστάσεων. Πολύ πρόσφατα πρεμιέρα είχε και το μπαλέτο "Αραμπέσκ" - το συγκρότημα που πάνω από τέσσερεις δεκαετίες αποτελεί σύμβολο των πιο πρωτοποριακών αναζητήσεων στο βουλγαρικό μπαλέτο. Πρόκειται για την παράσταση "Τάδε Έφη Ζαρατούστρα". Σύμφωνα με την καλλιτεχνική διευθύντρια του "Aραμπέσκ" Μποριάνα Σετσάνοβα τα αισθήματα που προκαλούν η μουσική του Ρίχαρντ Στράους και το ομώνυμο φιλοσοφικό ποίημα του Νίτσε έχουν μετουσιωθεί σε μια πολύ ισχυρή και συναισθηματική παράσταση.

"Το δημιουργικό πιστεύω του μπαλέτου "Αραμπέσκ" είναι πολύ ευρύ", σχολιάζει η Μποριάνα Σετσάνοβα. "Το συγκρότημα με κάποιον τρόπο γεμίζει διάφορους χώρους από τον νεοκλασικισμό ως τον χορό-θέατρο. Όλοι οι ερμηνευτές στον θίασο έχουν κλασσική προετοιμασία, κάτι που τους δίνει δυνατότητα να παρουσιάζουν πολύ ευρεία επιλογή έργων σε διάφορα στυλ. Το μπαλέτο "Αραμπέσκ" έχει χορέψει και σε μιούζικαλ στις σκηνές των θεάτρων της πρωτεύουσας. Ήδη από την ίδρυσή του, το συγκρότημα ήταν ο χώρος όπου οι καλλιτέχνες επέλεγαν να χορεύουν αυτά που ήθελαν, δηλαδή κάτι διαφορετικό που πάντα προκαλεί το ενδιαφέρον του κοινού. Ο καθένας στη Βουλγαρία ξέρει ότι το "Αραμπέσκ" σημαίνει ποιότητα, αλλά και πρωτότυπες ιδέες, νεοτερισμός. Μια από τις τελευταίες μας παραστάσεις "Ο Καρυοθραύστης", που προσανατολίζεται στο νεότερο κοινό, επίσης έφερε πολλές εκπλήξεις στους λάτρεις της χορευτικής τέχνης, επειδή εκεί παρουσιάζουμε μια σύγχρονη εκδοχή του παραμυθιού".

Με αφορμή την επικείμενη Eορτής της Βουλγαρικής Παιδείας και Πολιτισμού, 24η Μαΐου, το "Αραμπέσκ" θα ανανεώσει κάποια έργα του, που εδώ και χρόνια έχουν μετατραπεί σε έμβλημα του συγκροτήματος. Ένα από τα έργα αυτά είναι η σουίτα μπαλέτου "Αναστενάρισσα" με τη μουσική του μεγάλου συνθέτη μας Μαρίν Γκολεμίνοφ και τη χορογραφία της Μαργαρίτα Αρναούντοβα. Πολύ σημαντικό είναι, λέει η Μποριάνα Σετσάνοβα, στο κοινό να παρουσιάζονται περισσότεροι Βούλγαροι συνθέτες και βουλγαρική μουσική.

Από την παράσταση παράσταση "Τάδε Έφη Ζαρατούστρα", φωτογραφία: BGNES

"Ο δρόμος του χορευτή μπαλέτου στη σκηνή είναι εξαιρετικά σύντομος και πρέπει να δουλεύει πολύ εντατικά", συνεχίζει η κα Σετσάνοβα. "Ακριβώς γι’ αυτό θεωρώ ότι η χορευτική τέχνη είναι μια από τις πιο ζωντανές τέχνες. Πολύ γρήγορα γίνεται η αλλαγή των γενιών στο μπαλέτο, ακριβώς αυτό του προσδίδει ζωτικότητα. Φέτος γιορτάζουμε 60 χρόνια από την ίδρυση της σχολής μπαλέτου στη Σόφια. Αυτό σημαίνει ότι το βουλγαρικό μπαλέτο ήδη πράγματι έχει παραδόσεις. Οι θαυμάσιες καλλιτέχνες που τελειώνουν τη σχολή δουλεύουν σε μερικά βουλγαρικά συγκροτήματα – στο Εθνικό Μπαλέτο, που είναι ο κλασικός θίασός μας, στο "Αραμπέσκ", στα συγκροτήματα μπαλέτου στο Μουσικό Θέατρο καθώς και στις όπερες στη Βάρνα, το Ρούσε, τη Στάρα Ζαγκόρα. Όλοι οι καλλιτέχνες αυτοί είναι εξαιρετικά ταλαντούχοι. Πολλοί απόφοιτοι της σχολής μπαλέτου χορεύουν σε σκηνές σ’ όλο τον κόσμο".

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα

По публикацията работи: Λίνα Ιβανόβα

Последвайте ни и в Google News Showcase, за да научите най-важното от деня!

Διαδώστε

Το μπαλέτο "Αραμπέσκ" - ένα από τα μοντέρνα πρόσωπα του βουλγαρικού πολιτισμού

Περισσότερα στην κατηγορία

Η ταινία «Θρίαμβος» με τη συμμετοχή της Μαρία Μπακάλοβα είναι η βουλγαρική πρόταση για «Όσκαρ»

40 χρόνια από την ίδρυσή του Φεστιβάλ «Απολλώνια»

Η οπτική ιστορία του Μικολάιβ: Τατουάζ του πολέμου – φωτογραφικές μαρτυρίες από την Ουκρανία