Η Γκόρνα Λίπνιτσα - άρωμα φλαμουριάς, μεσαιωνική ιστορία και εκδρομές ποδηλάτου

Γραφικό χωριό στην πεδιάδα, όπου το καλοκαίρι είναι ζεστό, γεμάτο άρωμα λουλουδιών και τραγούδια ανωφλιών, ενώ ο χειμώνας αγκαλιάζει με άσπρη κουβέρτα την εύφορη γη. Αυτή είναι η Γκόρνα Λίπνιτσα. Ένα χωριό, η όψη του οποίου είναι ενδεικτική για την αρχιτεκτονική, την καθημερινή ζωή και τις παραδόσεις των Βούλγαρων, που ζουν βόρια από τον Αίμο. Βρίσκεται κοντά στην παλιά βουλγαρική πρωτεύουσα Βελίκο Τίρνοβο.

Σύμφωνα με τις παραδόσεις οι πρώτοι Βούλγαροι, που κατοίκησαν αυτήν την εύφορη γη, είναι από τον 15το αιώνα. Μέχρι την απελευθέρωση της Βουλγαρίας από οθωμανικό ζυγό στην Γκόρνα Λίπνιτσα υπήρχαν δύο γειτονιές – τουρκική και βουλγαρική, που συζούσαν σε ηρεμία και κατανόηση.

Την ονομασία του οικισμού – Γκόρνα (Άνω) Λίπνιτσα, αφού η λέξη Λίπνιτσα προέρχεται από την βουλγαρική λέξη για φλαμουριά, έδωσαν τα δάση φλαμουριών, που βρίσκονται νότια απ αυτό.

Δυστυχώς, σήμερα δεν έχουν μείνει πολλά από τα δάση, αλλά σε κάθε αυλή υπάρχει από μια φλαμουριά, που διασκορπίζει το γλυκό της άρωμα. Οι αυλές αυτές είναι μεγάλες και οι ντόπιοι καλλιεργούν φρούτα και λαχανικά. Και αφού στο παρελθόν η γεωργία ήταν βασική ασχολία γι' αυτούς, τώρα προσπαθούν να αναπτύξουν τον αγροτικό τουρισμό. Τα νόστιμα φρούτα και λαχανικά από τον κήπο, οι κουβέντες στους πάγκους μπροστά από τα σπίτια, η βόλτα με καρότσα ή ποδήλατο – αυτά τα απλά πράγματα της ζωής είναι η βασική ατραξιόν για τους τουρίστες.

Πελαργός στα περίχωρα του χωριού. Φωτογραφία: Ελένα Καρκαλάνοβα

Οι πιο περίεργοι επίσης δεν θα βαρεθούν. Στον τοπικό πολιτιστικό σύλλογο μπορεί να δει κανείς διάφορες εκθέσεις – καλλιτεχνική, εθνογραφική, καθώς και έκθεση, αφιερωμένη στον Βούλγαρο συγγραφέα, δημοσιολόγο και δημοσιογράφο Σεραφίμ Σεβερνιάκ.

"Ο Σεραφιμ Σεβερνιάκ γεννήθηκε στη Γκόρνα Λίπνιτσα και σήμερα στον πολιτισιτκό σύλλογο "Αυγή" υπάρχει έκθεση, στην οποία αναπλάθεται το γραφείο του (στην κάτω φωτογραφία) – με την γραφομηχανή του και τα προσωπικά του πράγματα, με όλα του τα έργα", εξηγεί ο Ντιμίταρ Παβλόφ, μέλος του Συνδέσμου ανάπτυξης της Γκόρνα Λίπνιτσα. "Υπάρχει και εθνογραφική γωνία, στην οποία επιδείχνονται φορεσιές και έγγραφα, που συνδέονται με την ιστορία της Γκόρνα Λίπνιστα. Ανάμεσά τους είναι το φερμάνι, με το οποίο έχει δοθεί άδεια για την οικοδόμηση της εκκλησίας του Αγίου Δημητρίου, άλλου αξιοθέατου του χωριού μας".

Φωτογραφία: gornalipnitsa.com

Το φερμάνι, που ανέφερε ο Ντιμίταρ Παβλόφ, φέρει την ημερομηνία 24 Μαΐου 1859. Την εποχή της Αναγέννησης μετά την οικοδόμηση του τοπικού σχολείου, οι κάτοικοι του χωριού άρχισαν αγώνα για εκκλησία. Μερικοί απ' αυτούς έφθασαν με τα πόδια στην Κωνσταντινούπολη, για να ζητήσουν από τον σουλτάνο φερμάνι.

Μετά το ξεπέρασμα πολλών δοκιμασιών το 1863 ο ναός οικοδομήθηκε σε ένα μεγάλο χώρο κοντά στο χωριό. Η τοιχοποιία, τα ανάγλυφα στους εξωτερικούς τοίχους, οι γλυπτικές μορφές πουλιών είναι μόνο μερικά από τα στοιχεία, που συνηγορούν για το ότι η εκκλησία είναι έργο του ξακουστού μάστορα Κόλιο Φίτσετο ή κάποιου από τους μαθητές του, που έχουν διατηρήσει το πρωτότυπο στυλ του.

Η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου. Φωτογραφία: Ελένα Καρκαλάνοβα

Η επόμενη στάση των επισκεπτών της Γκόρνα Λίπνιτσα είναι ο ναός-παρεκκλήσι του Αγίου Ιωάννη της Ρίλας (στην κάτω φωτογραφία), που οικοδομήθηκε σε μέρος, το οποίο σύμφωνα με τους θρύλους, έχει θεραπευτικηή δύναμη. Οι έξι αγιογραφίες, που έφτιαξε ο Ντιμίταρ Παβλόφ, παρουσιάζουν τον βίο του Αγίου Ιωάννη της Ρίλας.

"Η ιδέα μου ήταν να παρουσιάσω όλες τις σημαντικότερες σκηνές της ζωής του Αγίου Ιωάννη της Ρίλας. Πώς γίνεται μια αγιογραφία: στην αρχή πρέπει να γνωρίζει κανείς καλά τον βίο του αγίου, μετά επιλέγω σκηνή, προσπαθώντας να καταλάβω που ακριβώς συνέβηκε. Π.χ. η πρώτη αγιογραφία στη Γκόρνα Λίπνιτσα παρουσιάζει τον Ιωάννη της Ρίλας σαν παιδί στην γενέτειρά του, Σκρίνο".

Φωτογραφία: gornalipnitsa.com

Το πράγμα, που αμέσως βλέπει κανείς στο χωριό Γκόρνα Λίπνιτσα, είναι η πελεκημένη πέτρα. Αυτή η όψη του χωριού εντυπωσιάζει τους ξένους, λέει ο Ντιμίταρ Παβλόφ. Τα τελευταία δύο χρόνια στην ακμή του καλοκαιριού το χωριό φιλοξενεί νεαρούς δημιουργούς από διάφορα κράτη, που μελετούν τα τοπικά αξιοθέατα και δημιουργούν έργα, που είναι εμπνευσμένα από τους θρύλους, την φύση και τα ιστορικά μνημεία. «Η Γκόρνα Λίπνιστα έχει και ιστοσελίδα της, όπου μπορεί να δει κανείς τα πάντα, που συμβαίνουν στο χωριό, να δει τα αξιωθέατα και τις διαδρομές για ποδήλατα, εξηγεί ο Ντιμίταρ Παβλόφ.

"Η διαδρομή για ποδήλατα περνάει από μέρος, το οποίο συνδέεται με το απελευθερωτικό κίνημα, με μια συγκεκριμένη μάχη. Κάθε χρόνο σ αυτό το σημείο ο ντόπιος ιερέας τελεί παννυχίδα. Οι κάτοικοι του χωριού μαζευόμαστε το πρωί και κάνουμε κάτι σαν πικνίκ. Το βράδυ έχουμε γιορτή στο χωριό με ορχήστρα. Με τον τρόπο αυτό τιμάμε την μνήμη των πεσόντων σ αυτήν την μάχη. Ο μόνος τρόπος να φτάσει κανείς σ αυτό το μέρος είναι η διαδρομή για ποδήλατα".

Στο χωριό υπάρχει και μουσείο της γεωργίας που παρουσιάζει την ανάπτυξη του κλάδου από τις αρχές του περασμένου αιώνα. Φωτογραφία: Ελένα Καρκαλάνοβα

Η Γκόρνα Λίπνιτσα είναι ενδιαφέρουσα και με το ότι εδώ ομιλούνται πολλές γλώσσες – εδώ ζουν Βρετανοί, Γερμανοί, Ουκρανοί, Ρώσοι, Γάλλοι. Το καλοκαίρι το χωριό γεμίζει από ξένους. Μερικοί από τους ξένους, που έχουν σπίτια εδώ, φιλοξενούν φίλους τους. Πολλοί νέοι επιστρέφουν στο χωριό τους, για να δουλεύουν εδώ.

Μετάφραση: Σβέτλα Τόντοροβα

Διαδώστε

Η Γκόρνα Λίπνιτσα - άρωμα φλαμουριάς, μεσαιωνική ιστορία και εκδρομές ποδηλάτου

Περισσότερα στην κατηγορία

Κυριακάτικη αναρρίχηση στο καταφύγιο «Αλέκο» μας γυρίζει πίσω στις αναμνήσεις για την πρώτη οργανωμένη ανάβαση της κορυφής

Θέλουν η Επισκοπική Βασιλική της Φιλιππούπολης να συμπεριληφθεί στον κατάλογο της UNESCO

Το Ντουράνκουλακ είναι ο βασικός μεθοριακός σταθμός για διέλευση των ρουμάνων τουριστών

Κυριακάτικη αναρρίχηση στο καταφύγιο «Αλέκο» μας γυρίζει πίσω στις αναμνήσεις για την πρώτη οργανωμένη ανάβαση της κορυφής