Πριν από δέκα περίπου χρόνια, το άσυλο της δημοτικής επιχείρισης για τη διαχείριση του πληθυσμού αδέσποτων σκύλων στη Σόφια "Εκοραβνοβέσιε" (Οικολογική ισορροπία) έγινε ξακουστό σαν "στρατόπεδο συγκέντρωσης", μέσα κι έξω από τη Βουλγαρία, λόγω των απάνθρωπων μεθόδων που χρησιμοποιούσαν για την εξόντωση των τετράποδων.

Όσο αυξάνονταν αριθμός των σκύλων στους δρόμους της πρωτεύουσας, τόσο αυξάνονταν και οι βάρβαρες θανατώσεις μικρών και μεγάλων σκυλιών, στο δημοτικό άσυλο. Τα βίντεο που τραβήχτηκαν με κρυφή κάμερα και προβλήθηκαν στο κανάλι τα Κρατικής Τηλεόρασης, συγκλόνισαν τους πολίτες. Την εποχή εκείνη, μετά την πίεση που ασκήθηκε από την κοινή γνώμη και ειδικά μετά την αλλαγή της διοίκησής του, πραγματοποιήθηκαν ριζικές μεταρρυθμίσεις οι οποίες είχαν θετικά αποτελέσματα.

Οι φιλόζωοι πίστεψαν ότι η νέα διοίκηση θα ακολουθούσε τις οδηγίες και τις προτάσεις της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας (ΠΟΥ), σε ότι αφορά τη στείρωση και την επιστροφή των αδέσποτων στο χώρο από τον οποίο είχε γίνει η περισυλλογή τους. Όμως η κατάσταση, εδώ και μερικά χρόνια, άλλαξε και τα παλιά προβλήματα ξαναγύρισαν.

"Δυστυχώς, εδώ και 13 χρόνια δεν βλέπω ούτε μια θετική αλλαγή", λέει η κα Μαρία Χάρμποβα, από το ίδρυμα για τα δικαιώματα των ζώων στη Βουλγαρία. "Η μόνη θετική περίοδος, ήταν η περίοδος κατά την οποία διευθυντής του ασύλου ήταν ο σημερινός υπουργός Γεωργίας, κ Μιροσλάβ Νάιντενοφ. Την εποχή κείνη τηρούνταν οι νόμοι και οι κανονισμοί οι βαρβαρότητες σταμάτησαν και ο αριθμός των αδέσποτων σκύλων μειώθηκε κατά 23%. Με το πέρασμα του χρόνου όμως, η κατάσταση όμως άλλαξε προς το χειρότερο. Ο αριθμός των αδέσποτων ζώων πολλαπλασιάστηκε και μαζί της οι περιπτώσεις βάρβαρης συμπεριφοράς. Για το λόγο της μη τήρησης των κανόνων ηθικής συμπεριφοράς προς τα ζώα, το ίδρυμά μας αποφάσισε να εγκαλέσει την Εισαγγελία και τις οργανώσεις των κτηνίατρων, στη Βουλγαρία και την Ευρώπη. Με δεδομένη την εφαρμογή των οδηγιών της ΠΟΥ, σε ό, τι αφορά στην περισυλλογή, τη στείρωση και την επιστροφή των σκύλων στις ίδιες περιοχές, την ψήφιση του νόμου προστασίας των ζώων και τη λήψη σειράς διοικητικών μέτρων, είναι ανεξήγητη η αύξηση του αριθμού τους".

Οι φιλοζωικές οργανώσεις θεωρούν ως παράδοξο το γεγονός ότι η νέα Τοπική Αυτοδιοίκηση κατανοεί ότι το πρόβλημα πρέπει να λυθεί με τον πιο ανθρωπιστικό τρόπο, αλλά η διοίκηση του άσυλου "Εκοραβνοβέσιε" είναι ανεξέλεγκτη και κάνει πράγματα στα οποία ούτε η δήμαρχος δεν μπορεί να επέμβει.

Μετά από στοιχεία που ήρθαν στο φως το 2010 και που αφορούσαν ατασθαλίες, άλλαξε ο διευθυντής του άσυλου, αλλά το προσωπικό, το οποίο φέρεται με βάρβαρο τρόπο στα ζώα, παραμένει στη θέση του. Οι γιατροί, οι συλλέκτες των ζώων και το εκπαιδευμένο προσωπικό, που είχε προσληφθεί την εποχή της διεύθυνσης του κ Μιροσλάβ Νάιντενοφ, εγκαταλείπει το άσυλο. Ο λόγος εντοπίζεται στην ασυμφωνία τους με τη βαρβαρότητα που κυριαρχεί.

Οι υπεύθυνοι του άσυλου παραπονούνται, επί μονίμου βάσεως, ότι δεν έχουν χρήματα και για το λόγο αυτό δεν μπορούν να εργαστούν με καλύτερο τρόπο. Η αλήθεια είναι ότι η κατάσταση είναι τουλάχιστον μίζερη. Οι εγχειρήσεις στείρωσης γίνονται με πρωτόγονο τρόπο και χωρίς την απαραίτητη τήρηση των κανόνων υγιεινής, τα κλουβιά των σκυλιών είναι βρώμικα, η θέρμανση είναι ανύπαρκτη, οι θανατηφόρες ασθένειες είναι ένα αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητας.

"Ακόμα και με τις χειρότερες συνθήκες οι απαραίτητες δραστηριότητες μπορούν να γίνονται με το σωστό τρόπο. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η σωστή συμπεριφορά της διοίκησης και του προσωπικού", υποστηρίζει ο κ Γιάβορ Γκέτσεφ, πρόεδρος της Διεθνούς οργάνωσης προστασίας των ζώων "Τέσσερις πατούσες". "Το καλοκαίρι επισκεφτήκαμε το άσυλο και γίναμε μάρτυρες φρικιαστικών σκηνών. Είδαμε σκυλιά που αιμορραγούσαν μετά τη στείρωση χωρίς κανείς να δίνει την παραμικρή σημασία. Η κατάσταση αυτή είναι απαράδεκτη κα από ιατρική άποψη, αντιδεοντολογική. Είναι κοινό μυστικό, ότι στο άσυλο αυτό εργάζονται διπλωματούχοι κτηνίατροι, οι οποίοι αντιμετωπίζουν τα ζώα όπως οι χασάπηδες στα σφαγεία των παλαιών εποχών. Βλέπουν τα ζώα σαν αντικείμενα και βιάζονται να συμπληρώσουν τον απαιτούμενο ημερήσιο αριθμό εγχειρήσεων χωρίς να ενδιαφέρονται για την ποιότητά τους, τον πόνο των ζώων και το α θα επιζήσουν μετά την επέμβαση. Το σημαντικό, γι’ αυτούς, είναι να πάρουν το μισθό τους. Πιστεύουμε ότι το καλύτερο θα ήταν να αναζητηθούν τρόποι συνεργασίας με τις ιδιωτικές κτηνιατρικές κλινικές, στις οποίες δεν συμβαίνουν τα όσα απαράδεκτα συμβαίνουν στο άσυλο. Το "Εκοραβνοβέσιε" θα πρέπει να περιορίσει τις δραστηριότητές του στην περισυλλογή και μεταφορά των ζώων στις κλινικές αυτές".

Μετάφραση: Σταύρος Βανιώτης