Στους παλιούς καιρούς, όταν οι Βούλγαροι επικοινωνούσαν στις αγορές, τα πανηγύρια και τις γιορτές, από την ενδυμασία του άνδρα ή της γυναίκας μπορούσε να αποκτήσει κανείς ιδέα για την οικογενειακή και την κοινωνική τους θέση.
Ιδού τι είπε η εθνογράφος Γκάνκα Μηχάιλοβα, η οποία εξηγεί, ότι πολύ ενδιαφέρον στοιχείο της εθνικής ενδυμασίας είναι τα κεντήματα: "Το κέντημα αποτελείται από μοτίβα, που επαναλαμβάνονται. Τίθενται στα φορέματα, στα άκρα των μανικιών και είναι κλειστά σαν κύκλο, επειδή συμβολίζουν τον κύκλο της ζωής. Στα κεντήματα συχνά βλέπουμε κόκορες, φίδια και παγόνια. Όσον αφορά τις ανθρώπινες φιγούρες στα κεντήματα, ακολουθούν την σειρά στην οικογένεια – ανδρική φιγούρα, γυναικεία φιγούρα, μετά μικρά ρομβάκια – τα παιδιά. Και οι φιγούρες αυτές επαναλαμβάνονται ατελώς – δηλαδή δεν έχει τέλος ο κύκλος της ζωής. Και κάτι το πολύ εντυπωσιακό – στα πιο παλιά εκκλησιαστικά βιβλία, που ήταν χειρόγραφα, βλέπουμε τις ίδιες τις μορφές – κόκορες, παγόνια, ρομβάκια κλπ".
Στο παρελθόν τα κεντήματα ήταν αυστηρά καθορισμένα, δεν ήταν δυνατό να κεντήσει κανείς κάτι, μόνο επειδή του αρέσει. Σε κάθε χωριό υπήρχαν ηλικιωμένες γυναίκες, που κεντούσαν τις χαρακτηριστικές για την περιοχή μορφές. Κάθε φιγούρα είχε και την συμβολική της. Και αν δεν εκτελεστούν βάσει του κανόνα, θα μπερδεύονταν η γλώσσα της επικοινωνίας. Το ίδιο αφορά και τα στοιχεία της ενδυμασίας – κάθε ένα είχε την σημασία του. Π.χ., η παντρεμένη γυναίκα ήταν υποχρεωμένη να φοράει μάλλινο γιλέκο. Δεν μπορούσε να το βγάλει, επειδή αυτό θα σήμαινε πώς δεν ήταν παντρεμένη, διευκρινίζει η κα Μηχάιλοβα. 
"Η ενδυμασία είναι πολύχρωμη. Τα πάντα βάπτονταν με φυτικές μπογιές, αφού τα χρώματα ήταν πολύ έντονα και όμορφα. Περισσότερο χρησιμοποιούνταν το κόκκινο χρώμα – σύμβολο της ζωής, του κρασιού, του αίματος. Χρησιμοποιούνταν επίσης το καφέ και το κίτρινο". 
"Τρις μέρες πριν τον γάμο όλη η προίκα έπρεπε να τακτοποιηθεί κοντά στους τοίχους", συνεχίζει η Γκάνκα Μηχάιλοβα. "Όλο το χωριό έρχονταν να την δει, ιδιαίτερα οι μαστόρισσες, που γύριζαν τα ρούχα, για να τα δουν και από μέσα. Η φορεσιά είναι ολόκληρη οικουμένη με δική της ειδική γλώσσα και δική της σημασία", λέει καταλήγοντας η Γκάνκα Μηχάϊλοβα. 
Το Τσάρεβετς μετατρέπεται εκ νέου σε μέρος, όπου ξαναζωντανεύουν οι παλιές παραδόσεις. Το Σάββατο, 27 η Απριλίου, το χωριό της περιοχής της πόλης Μέζντρα, φιλοξενεί την 3 η έκδοση του Φεστιβάλ του Σαπουνιού, που παρουσιάζει ένα τυπικό ντόπιο έθιμο...
Γιορτή της σαμάρνταλα ( Nectaroscordum siculum bulgaricum – χαρακτηριστικό βουλγαρικό πολυετές φυτό και μπαχαρικό, διαδεδομένο ιδιαίτερα στην περιοχή της Στάρα Ζαγκόρα, του Γιάμπολ και του Σλίβεν, καθώς και σε όλο τον Ανατολικό Αίμο και τη Στράντζα –..
Την 8 η ημέρα πριν το Πάσχα γιορτάζουμε το Σάββατο του Λαζάρου. Είναι η πρώτη από τις τρεις μεγάλες χριστιανικές γιορτές, συνδεδεμένη με το θαύμα της Ανάστασης. Ακολουθούν η Κυριακή των Βαΐων και το Πάσχα. Η γιορτή πέφτει κάθε χρόνο σε διαφορετική..
Σποραδικές νεφώσεις
Αίθριος