"Το Παρίσι – παραμυθένια μαγεία" μάζεψε σε έκθεση τα έργα των γνωστών ζωγράφων Μιλένα Γιόιτς και Αν ντε Κολμπέρ-Χριστοφόροφ. Η έκθεση εγκαινιάστηκε πρόσφατα στη Λέσχη του βουλευτή στο κοινοβούλιο με πρωτοβουλία της προέδρου της Ομάδας Φιλίας Βουλγαρίας-Γαλλίας, Τατιάνα Μπούρουτζιεβα.

Η από κοινού έκθεση είναι έκφραση της μακροχρόνιας φιλίας που συνδέει τις δύο κυρίες στο Παρίσι. Ως σύζυγος βουλευτή και νύφη του διακεκριμένου αρχηγού της Βουλγαρικής Αγροτικής Λαϊκής Ένωσης, Γκεόργκι Τράικοφ (1947-1975), η Μιλένα Γιόιτς αισθάνεται πολύ συνδεδεμένη με τη Βουλή.

"Για μένα η Βουλή αποτελεί τη Σόφια", λέει η ζωγράφος. Πριν φύγει για το Παρίσι, εργάζεται για ορισμένη περίοδο ως σκηνογράφος στη Λυρική Σκηνή Σόφιας και στα περισσότερα θέατρα της πρωτεύουσας, η μεγαλύτερη αναγνώριση για το ταλέντο της όμως έρχεται στη Γαλλία. Τα έργα της εκτίθενται στο Λούβρο και στο Δημαρχείο του Παρισιού, ανεβαίνουν στον Πύργο του Άιφελ, γυρίζουν τον κόσμο, στολίζουν πολλές ιδιωτικές συλλογές. Και παρά το γεγονός που μένει και δημιουργεί στη Γαλλία για πάνω από 20 χρόνια, η ζωγράφος ασταμάτητα αντλεί έμπνευση από την κληρονομιά της Βουλγαρίας. Γιατί η χώρα μας, όπως λέει η ίδια, έχει πλούσιο παρελθόν και οι Βούλγαροι έχουν πλούσια φαντασία. Γιατί θεωρεί κάτι φυσικό να απεικονίζει τα βουλγαρικά πνευματικά σύμβολα στους πίνακές της:

"Για μένα είναι σημαντικό να είμαι χριστιανή. Πρόκειται για κάτι που μας μεταφέρει πίσω στο χρόνο. Δεν μπορούμε να περιφρονήσουμε το δώρο αυτό. Η πίστη με υψώνει, εμπλουτίζει τον εσωτερικό κόσμο μου και είμαι πράγματι πολύ συνδεδεμένη μ’ αυτήν".

Για την Αν, η Μιλένα λέει: "Δεν υπάρχει άλλος άνθρωπος σαν την ίδια. Θαυμάσια γυναίκα- καλλιτέχνης. Το να είσαι καλλιτέχνης σε χωρίζει λίγο από τους άλλους ανθρώπους. Μ’ αυτήν αναγνωριστήκαμε και γίναμε πολύ στενές φίλες".

Η ίδια η Αν ντε Κολμπέρ, απόγονός του κόμη Ντε Κολμπέρ, το μνημείο του οποίου υψώνεται μπροστά από το γαλλικό Κοινοβούλιο, χαρακτηρίζει τη συνάντησή της με τη Μιλένα ως κάτι που συμβαίνει ανεξάρτητα από τα σύνορα και τα γλωσσικά εμπόδια.

"Αυτό είναι διάλογος μεταξύ μας. Δείτε τα έργα της που ψιθυρίζουν στο πνεύμα. Οι πίνακές της είναι βυθισμένοι σε σκέψεις, προκαλούν φιλοσοφικό ρεμβασμό του όμορφου και του ποιοτικού. Η τεχνοτροπία είναι ακριβής και αξιοσημείωτη έκφραση του εσωτερικού κόσμου. Στους πίνακές μου είναι αντίθετα, τα έργα μου προσανατολίζονται στον εξωτερικό κόσμο. Ζωγραφίζω κατοικίες απ’ όλο τον κόσμο. Είναι τα σπίτια του κόσμου σε όλα τα χρώματα – μαύρο, άσπρο, κίτρινο, κόκκινο, πράσινο… τα χρώματα του κόσμου. Γι’ αυτό η έκθεση αυτή είναι ξεχωριστή, γιατί μέσα της δεν υπάρχει αντιπαράθεση, αλλά διάλογος.»

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα