Μπορούμε να χαρακτηρίσουμε "περισσότερο από σεμνές" τις εμφανίσεις των Βουλγάρων αθλητών στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες στο Σότσι. Όλοι ήξεραν όμως ήδη πριν από την έναρξη της Ολυμπιάδας ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε βροχή μεταλλίων. Το είπε και η πρόεδρος της Βουλγαρικής Ολυμπιακής Επιτροπής Στέφκα Κωσταντίνοβα, η οποία, ας υπενθυμίσουμε, είναι ολυμπιονίκης από  την Ολυμπιάδα στην Ατλάντα και το παγκόσμιο ρεκόρ της στο άλμα εις ύψος κανείς δεν κατόρθωσε να σπάσει 27 χρόνια μέχρι τώρα.

"Οι προσδοκίες δεν είναι πολύ μεγάλες, δε νομίζω ότι έχουμε μεγάλες ευκαιρίες για μετάλλια. Παρά το ότι στο Ναγκάνο ΄98 είχαμε την εξαιρετική εμφάνιση της μεγάλης Εκατερίνα Ντάφοφσκα, ελπίζω και τώρα να κερδίσουμε ολυμπιακό μετάλλιο. Να συμμετέχεις στην Ολυμπιάδα είναι υπερηφάνεια, αυτοπεποίθηση και μεγάλη ευκαιρία. Ελπίζω οι Βούλγαροι να έχουν τις ευκαιρίες τους και να καταταχθούν ανάμεσα στους πρώτους 10", είπε η Στέφκα Κωσταντίνοβα.

Μεγαλύτερη επιείκεια ζήτησε και η Εκατερίνα Ντάφοφσκα: "Αν μπορείτε να μειώσετε λίγο τις προσδοκίες σας για τους αθλητές μας. Δεν πρέπει να είστε τόσο απαιτητικοί. Παρά τις καλές εμφανίσεις μέχρι τώρα, η Ολυμπιάδα είναι εντελώς διαφορετικός αγώνας. Όλοι θέλουμε να πάρουμε καλή θέση, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε τα υπόλοιπα ισχυρά κράτη που θα είναι εκεί. Εμείς επίσης θα δώσουμε το καλύτερο δυνατό, και ελπίζω να έχουμε τύχη", δήλωσε η Ντάφοφσκα.

Η κακή τύχη όμως, για παράδειγμα, ήταν ο λόγος η Αλεξάντρα Ζέκοβα να μη πάρει το χάλκινο μετάλλιο στο σνόουμπορντ. Η Βουλγάρα αθλήτρια έκανε εξαιρετική εμφάνιση στον αγώνα, αλλά  λίγα μέτρα πριν το τέλος, η Ιταλίδα Μικέλα Μαγιόλι πήδηξε στην πλάτη της (στη κάτω φωτογραφία), και έτσι η Σάνι έχασε τις ευκαιρίες της να κερδίσει μετάλλιο.

Φωτογραφία: ΒΤΑ

Η πέμπτη θέση της Αλεξάντρα Ζέκοβα είναι η τέταρτη καλύτερη εμφάνιση Βουλγάρου αθλητή σε Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες μετά το χρυσό μετάλλιο στο δίαθλο της Αικατερίνα Ντάφοφσκα στον δρόμο 15 χιλιομέτρων γυναικών στο Ναγκάνο, το αργυρό μετάλλιο της Εβγκένια Ραντάνοβα στο πατινάζ ταχύτητας στο Τορίνο ‘2006 και το χάλκινο μετάλλιο του Ιβάν Λεμπάνοφ στο σκι αντοχής 30 χιλιομέτρων στο Λέικ Πλάσιντ το μακρινό 1980.

Τρία μετάλλια για 35 χρόνια. Τέτοια είναι τα επιτεύγματά μας στα χειμερινά αθλήματα. Ο λόγος δεν είναι που στη χώρα μας δεν γεννιούνται ταλέντα. Ταλέντα γεννιούνται παντού. Το ζήτημα είναι τι συμβαίνει με τα ταλέντα αυτά. Ποιος τα ανακαλύπτει, ποιος τα φροντίζει και καλλιεργεί. Ας σκεφθούμε λίγο πόσα είναι τα μέλη των ομοσπονδιών στα επιμέρους αθλήματα των μεγάλων αλπικών και βόρειων χωρών καθώς και του Καναδά, των ΗΠΑ και στην Άπω Ανατολή – δεκάδες, εκατοντάδες χιλιάδες αθλητές που διαθέτουν απίστευτες συνθήκες προετοιμασίας, άριστο εξοπλισμό, πλούσιους χορηγούς και την απαραίτητη χρηματοδότηση. Όλα αυτά είναι όμως μόνο προϋποθέσεις ένα ταλέντο να κερδίσει μετάλλιο, αν έχει, βέβαια, και καλή τύχη. Πριν απ’ αυτά όμως πρέπει ο ίδιος ο αθλητής να έχει θέσει παρόμοιους υψηλούς στόχους και να καταβάλλει τεράστιες προσπάθειες για την επίτευξή τους.

Ακόμη και οι σεμνές προσδοκίες της Στέφκα Κωσταντίνοβα και της Εκατερίνα Ντάφοσκα για τις εμφανίσεις των 18 Βουλγάρων αθλητών στα 6 αγωνίσματα, στα οποία συμμετείχαν, δε δικαιολογήθηκαν. Με εξαίρεση την Αλεξάντρα Ζέκοβα, από την οποία έτσι ή αλλιώς περιμέναμε καλή εμφάνιση.

Στο τέλος μπορούμε να πούμε μόνο ότι στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Σότσι δεν είχε ευχάριστες εκπλήξεις για τον βουλγαρικό αθλητισμό, εκτός από την πέμπτη θέση της Αλεξάντρα Ζέκοβα, που όμως δεν μας εκπλήττει, επειδή είναι αποτέλεσμα μεγάλου ταλέντου, φιλοδοξίας και σκληρής δουλειάς στην πίστα. Το καλό είναι ότι η χώρα μας υπάρχει στον ολυμπιακό χάρτη και ότι μετά από τέσσερα χρόνια μας περιμένει η επόμενη Χειμερινή Ολυμπιάδα.

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα