ένα τσεκούρι, κόβει δέντρα για να έχουν οι άνθρωποι χωράφια. Στον ίδιο τον μυθικό καλόψυχο, στα όρια ανάμεσα στη γήινη και τη μεταθανάτια ζωή, αφιερώνονται τα τελετουργικά τραγούδια και οι χοροί των Λαζαριδων. Τα κορίτσια γυρίζουν πόρτα-πόρτα όλα τα σπίτια του χωριού και οι φιλόξενοι χωριανοί τους δίνουν άσπρα αυγά και χρήματα. Περιγράφοντας συμβολικό κύκλο στο τέλος της περιοδείας τους έπρεπε να επιστρέψουν ακριβώς εκεί απ' όπου ξεκίνησαν.

Την επόμενη ημέρα, την Κυριακή των Βαΐων είναι χαρακτηριστική η τελετουργία "κουμίτσενε". Οι νεαρές κοπέλες μαζεύονται έξω από το χωριό, κοντά στο ποτάμι. Έρχονται με "κούκλες" - τελετουργικό ψωμί, κόβουν μικρά κομματάκι απ' αυτό, τα αφήνουν στο ποτάμι και βλέπουν. Θα παντρευτεί πρώτη η κοπέλα, της οποίας το κομματάκι ψωμιού είναι πιο μπροστά από τα άλλα. Θα προσθέσουμε ότι στο παρελθόν ήταν αδύνατο να παντρευτεί η κοπέλα, η οποία δεν ήταν Λαζαρίνα ή δεν συμμετείχε στο έθιμο. Η τελετουργία αυτή προστατεύει τα κορίτσια να μη πέφτουν θύματα απαγωγής από τον δράκο.

Επίσης μονό οι κοπέλες μετά σειρά τελετές μυήσεων, κοινό χαρακτηριστικό των οποίων ήταν ο προσωρινός αποκλεισμός της μειούμενης από την καθημερινότητα, με άλλα λόγια την συμμετοχή στις γιορτές την Ημέρα του Λαζάρου, μπορούσαν να στολίζουν τα μαλλιά τους με άνθος ή στεφανάκι και να φοριούνται κεντητά ρούχα, καθώς κοσμήματα κολιέ, σκουλαρίκια, δαχτυλίδια και βραχιόλια.

Η Κυριακή των Βαΐων ή Κυριακή Βαϊοφόρος - κατά την ημέρα αυτή γιορτάζεται η θριαμβική είσοδος του Ιησού Χριστού στα Ιεροσόλυμα, όπου οι άνθρωποι τον υποδέχθηκαν κρατώντας κλάδους φοινίκων. Και σήμερα βάζουμε κλάδους βάγια, που συμβολίζουν τους κλάδους φοινίκων η στεφανάκια μπροστά στις εικόνες και στις πόρτες, των κατάμεστων από πιστούς εκκλησιών. Στις εκκλησιές αγιάζονται τα βάγια που μοιράζονται στους χριστιανούς και ο καθένας τα παίρνει στο σπίτι.

Μετάφραση: Πένκα Βέλεβα