Στη ΝΔ Βουλγαρία, κοντά στα σύνορα με την Ελλάδα, βρίσκεται η μικρότερη πόλη της Βουλγαρίας - το Μέλνικ. Μία θαυμάσια, γοητευτική πόλη, που μοιάζει υπαίθριο μουσείο με παραδοσιακά σπίτια, αιώνια δέντρα και κάτοικους για δύο πούλμαν. Η πόλη είναι γνωστή και στο εξωτερικό με την αυθεντική αρχιτεκτονική της και το  μαγευτικό κρασί, που ήταν το αγαπημένο του Ουίνστον Τσώρτσιλ. Λένε ότι έκαμνε παραγγελίες για το κρασί αυτό κάθε χρόνο.

Μεταξύ των ταβερνών του Μέλνικ υπάρχει και μία που δίκαια μπορεί να ονομαστεί η ταβέρνα των ποιητών, του κρασιού και του έρωτα. "Την λένε όμορφη ταβέρνα, επειδή είναι για όμορφους ανθρώπους", μας εξηγεί με χαμόγελο ο ιδιοκτήτης της, ο μπάρμπα Ηλίας Γκάρστεφ, που έχει την ψυχή ποιητή και φιλόσοφου. Εδώ έρχονται ποιητές, συγγραφείς, ζωγράφοι, καλλιτέχνες, μποέμ. Είναι χώρος όπου ανταλλάσσονται αστεία, καλαμπούρια και εμφανίζονται αριστουργήματα "του σώματος, του μυαλού και της ψυχής". Πίνουν κόκκινο κρασί, τρώνε "φασόλια βούτυρο" και "έξυπνα αρνίσια κεφαλάκια με μεγάλο μυαλό και μακριά γλώσσα". Πίνουν "για και μετά την κρίση".

Ο μπάρμπα Ηλίας έχει και φωτογραφία με τον μεγάλο λυρικό ποιητή Εφτίμ Εφτίμοφ με το αφιέρωμα "Στον μεγάλο ποιητή Ηλία Γκάρστεφ από τον προσωπικό του ταβερνιάρη Εφτίμ Εφτίμοφ". Η γνωριμία τους αρχίζει από τις ποιητικές βραδιές του Μέλνικ, όπου συμμετέχουν οι πιο διακεκριμένοι Βούλγαροι ποιητές, καθώς και δημιουργοί από τα Σκόπια και την Ελλάδα.

"Για τον Εφτίμ Εφτίμοφ έχω θαυμάσιες αναμνήσεις", μας διηγείται ο μπάρμπα Ηλίας. "Μία βραδιά είχαν συνάντηση των ποιητών και ο Εφτίμ ήρθε με φίλους και συναδέλφους του. Κεραστήκαν, χαλάρωσαν και άρχισαν τις απαγγελίες. Ήταν αξέχαστη βραδιά. Ορισμένες φορές έρχονται μουσικoί από την κοντινή πόλη Πέτριτς, που δημιουργούν απίθανη ατμόσφαιρα και διάθεση. Και όταν οι άνθρωποι είναι αξιόλογοι λέω "Γιατί δε ζω 300 χρόνια και όλο να είμαι ταβερνιάρης".

Ο μπάρμπα Ηλίας κληρονόμησε τη μαστοριά από τον παππού του, και εδώ και 23 χρόνια κρατά την αγαπημένη ταβέρνα των ποιητών στο Μέλνικ. Η εσωτερική διακόσμηση της έχει διατηρήσει το πνεύμα  και τις παραδόσεις των Βουλγάρων. "‘Όλα τα αντικείμενα που βλέπετε εδώ στους τοίχους είναι της οικογένειας. Π.χ. σ' αυτά τα ταψιά οι γονείς μου έκαναν ψωμιά και πίτες", μας διηγείται ο μπάρμπα Ηλίας.

Η ταβέρνα προσελκύει όχι μόνο τους καλλιτέχνες, αλλά και πολλούς τουρίστες. Ενώ η ταμπέλα στην πόρτα της γράφει "Υποδεχόμαστε επισκέπτες, ξεπροβοδίζουμε φίλους". Τον Ιούλιο και Αύγουστο εδώ έρχονται και πολλοί ξένοι - Τσέχοι, Πολωνοί, Γάλλοι, Αμερικανοί. "Για να δοκιμάσουν το ξακουστό ερωτικό κρασί", λέει με περηφάνια ο μπάρμπα Ηλίας.

Ο πόνος του είναι ότι οι Βούλγαροι έχουν φτωχύνει πολύ και δεν μπορεί ο καθένας να δει τις ομορφιές της χώρας. "Από τον κόσμο μας φεύγουν άνθρωποι, που δεν έχουν δει το Μέλνικ. Οι άνθρωποι πήγαν στο Διάστημα, ενώ οι δικοί μας εδώ ούτε στο Μέλνικ μπορούν να έρθουν", λέει ο μπάρμπα Ηλίας.

Παραμένει όμως αισιόδοξος. Στην ταβέρνα των ποιητών, του κρασιού και του έρωτα αυτό είναι υποχρεωτικό.

Μετάφραση: Σοφία Μπόντσεβα