Ο Επιβατικός  σταθμός 2 του αεροδρομίου Σόφιας και η έκφραση "διαρροή εγκεφάλων" είναι οι πιο διαδεδομένες έννοιες με τις οποίες περιγράφεται η βουλγάρικη πραγματικότητα εδώ και χρόνια. Ο λόγος είναι πως αρκετοί συμπατριώτες μας συνδέουν το μέλλον τους με μια ζωή εκτός συνόρων την οποία φαντάζονται σαν σωτηρία από τα προβλήματα της χώρας μας.

Συνήθως τέτοια σχέδια έχουν οι νέοι που μπορούν να σπουδάσουν και να εργαστούν στο εξωτερικό, που μαθαίνουν εντατικά αγγλικά και ετοιμάζουν τις βαλίτσες τους μετά το λύκειο. Κάθε χρόνο κάμποσες χιλιάδες Βούλγαροι εγγράφονται σε ξένα πανεπιστήμια με πρώτο προορισμό την Αγγλία που παρά τα υψηλά δίδακτρα προσφέρει υλικό εξοπλισμό, μέσα για έρευνες και επαφές με τους εργοδότες, προσελκύοντας ανά σχολικό έτος 1.800 νέους συμπατριώτες μας.

Σύμφωνα με τους συμβούλους για μόρφωση στο εξωτερικό μόλις 50–60 παιδιά το χρόνο παρακολουθούν εκτός συνόρων την μέση τους εκπαίδευση. Ένα από αυτά τα παιδιά είναι η Καλίνα Γκεόρτσεβα η οποία πηγαίνει σχολείο στο καθολικό κολέγιο “St. Edmunds” που βρίσκεται 45 λεπτά από το Λονδίνο.

"Για να είμαι ειλικρινής στην αρχή μου ήταν αρκετά δύσκολο να προσαρμοστώ", λέει η ίδια. "Όλα ήταν καινούρια, διαφορετικοί άνθρωποι, διαφορετικό σύστημα… Μου έλειπε το σπίτι, η οικογένεια, οι φίλοι μου. Μα σιγά σιγά συνήθισα, γνωρίστηκα με ανθρώπους από διάφορες χώρες… οι Βρετανοί είναι πιο "κρύοι" από εμάς σαν λαός, αλλά δεν έχω αισθανθεί αυτό που λέγεται πως δεν μας θέλουν εμάς τους Βουλγάρους στη χώρα τους. Υπήρχαν στιγμές που ήθελα να γυρίσω πίσω, που αισθανόμουν ανασφαλής και μόνη αλλά δεν θα τολμούσα να καταστρέψω το μέλλον μου".

"Η απόφαση να απομακρυνθείς από τους συγγενείς σου και να επιβιώνεις στο εξωτερικό δεν είναι εύκολη, αλλά πρέπει να είμαστε υπεύθυνοι απέναντι στον εαυτό μας", συνεχίζει η 18χρονη Καλίνα και συμπληρώνει πως οι εργοδότες εκτιμούν την ικανότητα να προσαρμόζεται ο υπάλληλος σε νέο και άγνωστο περιβάλλον, να είναι ανεξάρτητος και να είναι σε θέση να κατοχυρωθεί.

"Πέρσι έδωσα εξετάσεις για το πανεπιστήμιο και με έχουν δεχτεί στο Kiel, αλλά ακόμα δεν είμαι πεπεισμένη πως θέλω να μείνω εδώ", αναφέρει η Καλίνα. "Αυτή τη στιγμή κάνω μια παρακτική εξάσκηση σχετικά με τους υπολογιστές, αλλά θέλω να σπουδάσω ψυχολογία. Δεν έχω σκεφτεί ακόμα σε ποια χώρα θέλω να δουλέψω και σε ποιο κλάδο. Στην Αγγλία δεν είναι εύκολο να σε αποδεχτούν, μπορεί να είναι χαμογελαστοί και καλοπροαίρετοι, αλλά όσον αφορά την εργασία υπάρχει διάκριση. Εκτός αυτού, θα ήταν ωραίο οι νέοι να μένουν στη Βουλγαρία, να καταβάλουν προσπάθεια να την αλλάζουν. Η χώρα μας είναι αδύναμη και ίσως δεν είναι καλό να την εγκαταλείπουμε", σκέφτεται η Καλίνα. "Η μόρφωση στο εξωτερικό είναι πιο υψηλού επιπέδου, αλλά πουθενά δεν είναι καλύτερα από το σπίτι", θεωρεί η νεαρή Βουλγάρα.

Μετάφραση: Αγάπη Ασπρίδου