"Πολίτες και πολίτισσες, σύντροφοι και συντρόφισσες,
Η αντιπροσωπία που ορίστηκε από την κυβέρνηση, με την δικαιοδοσία που της έδωσε η Εθνοσυνέλευση, να συμμετάσχει στις εργασίες της συνεδρίασης που έλαβε χώρα στη Βαρσοβία στις 11 του μηνός, για την εξασφάλιση της ειρήνης και της ασφάλειας στην Ευρώπη, εκτέλεσε την αποστολή της. Η αντιπροσωπία συμμετείχε ενεργά στις δραστηριότητες της συνεδρίασης της Βαρσοβίας στην οποία συμμετείχαν 8 ευρωπαϊκές χώρες και υπέγραψε το Σύμφωνο φιλίας, συμμαχίας και αλληλοβοηθείας".

Η Συμμαχία δημιουργείται σαν μέσο αντίδρασης στο ΝΑΤΟ με 20ετές πρόγραμμα, αλλά συνεχίζει να υπάρχει και να υπογράφεται ξανά και ξανά ως το τέλος του κομμουνισμού και των απολυταρχικών καθεστώτων.

Η στρατιωτική οργάνωση του Συμφώνου της Βαρσοβίας δεν έχει ανεξάρτητο ρόλο μιας και τοποθετεί τις κοινές δυνάμεις του Συμφώνου υπό Σοβιετική διοίκηση. Στην πράξη το Σύμφωνο είναι εργαλείο σοβιετικού ελέγχου και νομιμοποιεί τα σοβιετικά στρατεύματα στην Ανατολική Ευρώπη. Η Σοβιετική Ένωση δεν σέβεται την αρχή της μη παρέμβασης στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων χωρών ούτε και την κυριαρχία των κρατών μελών του Συμφώνου. Δυο φορές όμως εξεγέρσεις σε κράτη μέλη καταστέλλονται από τις δυνάμεις του Συμφώνου – το 1956 στην Ουγγαρία και την Πολωνία, και το 1968 στην Τσεχοσλοβακία. Αυτό προκαλεί την δυσαρέσκεια της Αλβανίας που εγκαταλείπει την συμμαχία το 1968.

Το Σύμφωνο της Βαρσοβίας λήγει επίσημα το 1991, 23 χρόνια μετά την άνοιξη της Πράγας, στην Τσεχοσλοβακία που ηγείται πλέον από τον Βάτσλαβ Χάβελ.

Μετάφραση: Αγάπη Ασπρίδου