Το νέο σχέδιο του Μίλτσο Λεβίεφ δημιουργήθηκε ειδικά για την χορωδία "Διαστημικές φωνές" με διευθυντή την Βάνια Μόνεβα και την Big Band της Εθνικής Ραδιοφωνίας υπό τη διεύθυνση του Αντώνη Ντόντσεφ. Σ' αυτό το μουσικό σχέδιο ο μαέστρος κάνει περίληψη της ζωής του και της δημιουργικής του πορείας στην οποία συνεχίζει να αναζητά την εγγύτητα και όχι τις διαφορές.

"Η μεγαλύτερη τέχνη είναι να ζήσεις έτσι ώστε να βρεις σε γενικές γραμμές τις ομοιότητες μεταξύ των θρησκειών, διαφορετικών στυλ στη μουσική, των εθνικών πολιτισμών, ακόμα και των παροιμιών", είπε ο Μίλτσο Λεβίεφ για τη Βουλγαρική Ραδιοφωνία. Παραγωγός του άλμπουμ του είναι ο Μουσικός οίκος της Εθνικής Ραδιοφωνίας και η ηχογράφηση έγινε στο Πρώτο στούντιο της ραδιοφωνίας. Η παρουσίαση θα είναι στις 31 Οκτωβρίου στην αίθουσα "Βουλγαρία".

Το έργο αποτελείται από δύο μέρη. Το πρώτο βασίζεται πάνω σε βουλγαρικά δημοτικά τραγούδια και φέρει τον τίτλο "Βουλγαρία - βουλγαρική σουίτα". Το δεύτερο παρουσιάζει την προσωπικ ανάγνωση του Λεβίεφ του έργου "Ραψωδία σε Μπλε" του Γκέρσουιν. "Αυτή είναι η ιστορία της ζωής μου, μεταξύ της Βουλγαρίας και των ΗΠΑ, αλλά θα ήθελα να πω ακόμα κάτι", συνεχίζει ο Μίλτσο Λεβίεφ.

"Ταξίδι σε δύο κόσμους" πρέπει να έχει και τον υπότιτλο "Ταυτόχρονα". Δεν χρειάζεται να πάς στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής για να ακούσεις αμερικανική μουσική, ούτε πρέπει οι Αμερικανοί να έρθουν εδώ για να ακούσουν την δική μας", αναφέρει ο μουσικός. "Επειδή η τζαζ εδώ και χρόνια έχει κατακτήσει τον κόσμο, και το βουλγαρικό φολκλόρ είναι γνωστό παντού από τις ερμηνείες της χορωδίας "Το μυστήριο των βουλγαρικών φωνών" και πολλές λαϊκές χορωδίες και μουσικά σύνολα. Ο Bobby McFerrin και άλλοι μεγάλοι μουσικοί χρησιμοποιούσαν για την υλοποίηση των ιδεών τους ρυθμούς και μελωδίες μας. Το σχέδιο, που παρουσιάζουμε αποτελεί ενδιαφέρον με τη συμμετοχή σοβαρής τζαζ ορχήστρας με 17 μουσικούς. Τόσο είναι οι τραγουδιστές από την χορωδία "Διαστημικές φωνές". Με ρωτούν πώς αυτή η "τόσο αμερικανική μουσική" αναμιγνύεται με την βουλγαρική. Λοιπόν, είναι εκεί! Ο άνθρωπος πρέπει να την ανακαλύψει για τον εαυτό του και στη συνέχεια αυτοσχεδιάζει. Ενδιαφέρουσα ήταν και η δουλειά με τα κορίτσια της χορωδίας, που αισθάνονται την μουσική των "άλλων". Λένε ότι οι δάσκαλοι δεν διδάσκουν, αλλά μόνο μας καθοδηγούν για να υλοποιήσουμε όλα που είναι κωδικοποιημένα σε μας. Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει μέσα μου. Για μένα η μεγάλη τέχνη είναι να ξέρεις να ζεις..."

Ας υπενθυμίσουμε ότι ο Μίλτσο Λεβίεφ μετανάστευσε στις ΗΠΑ το 1970. Αναχωρεί μετά την πρόσκληση του Don Ellis και χρόνια συνεργάστηκε με την ορχήστρα του διάσημου μουσικού της τζαζ.

"Ο κόσμος άλλαξες πολύ από τότε", λέει ο Μίλτσο Λεβίεφ. "Άλλαξε η μουσική, καθώς και ο τρόπος με τον οποίο άρχισαν να συγχωνεύονται η τζαζ, η λαϊκή μουσική, το ποπ και το ροκ. Ως παράδειγμα θα αναφέρω το γκρουπ "Σικάγο", που άρχισαν να παίζουν τζαζ. Μερικοί τζαζ μουσικοί κατάφεραν να ξεφύγουν από τα όρια αυτού του είδους μουσικής ως παράδειγμα Mahavishnu και Don Ellis, με τους οποίους είχα την τιμή και την ευτυχία να συνεργάζομαι.
Αυτή η αλληλοδιείσδυση άρχισε να συμβαίνει στη δεκαετία του '60, και σήμερα είναι πολύ φυσικό. Κανείς δεν καταδικάζει αυτό εκτός από τους δογματικούς, οι οποίοι εμμένουν στην καθαρότητα των διάφορων μουσικών στυλ, ακόμα και των θρησκειών... Αυτό είναι και το πρόβλημα του κόσμου μας - το μίσος και η έλλειψη ανεκτικότητας. Η δουλειά μας ως καλλιτέχνες είναι να καταργήσουμε αυτά τα όρια. Όσον αφορά την ελευθερία, θα ήθελα να πω ότι μπορείς να ζεις σε μια δικτατορία και να εξακολουθείς να είσαι ελεύθερος μέσα σου.
Το ερώτημα είναι αν θέλεις να είσαι ελεύθερος σε κάποιο βαθμό και "εξωτερικά". Στο κόσμο συμβαίνουν τα όμορφα πράγματα και όχι μόνο με το δικό μου σχέδιο. Δίνω master classes στο Νέο Βουλγαρικό Πανεπιστήμιο εδώ και 15 χρόνια και είμαι ικανοποιημένος από το γεγονός ότι υπάρχουν τόσοι έξυπνοι νέοι στη Βουλγαρία", είπε ο Μίλτσο Λεβίεφ.

Μετάφραση: Πένκα Βέλεβα