Στην απομονωμένη από τον πολιτισμό μονή του Γκίγκιντσι, που είναι αφιερωμένη στους Αγίους Αναργύρους Κοσμά και Δαμιανό, οι κανονισμοί είναι αυστηροί, ενώ κάθε ενέργεια των λίγων κατοίκων της υποτάσσεται στην Θεία θέληση και την υπηρεσία των ανθρώπων.

«Ο μοναχισμός είναι ένα μυστήριο, το μυστήριο της σωτηρίας. Δεν μπορείς να το εξηγήσεις με λόγια, πρέπει να το βιώσεις.» - έτσι ο πατήρ Νικάνωρ απαντά στην ερώτησή μας γιατί παράτησε την λαμπρή σταδιοδρομία του χρηματομεσίτη στη Γουόλ στριτ, για να αναζητήσει τον δρόμο του προς τον Θεό σ αυτό το απόμερο σημείο. Η τραπεζαρία είναι ζεστή και άνετη, ενώ το χειροποίητο ψωμί – πολύ νόστιμο. Το μοναστήρι συχνά στεγάζει τυχαίους τουρίστες. Εδώ δεν υπάρχει τηλεόραση, ούτε ιντερνέτ και κοσμικές διασκεδάσεις. Η διανυκτέρευση στα σεμνά κελιά και η νόστιμη τροφή είναι δωρεάν, αλλά εάν αποφασίσει κανείς να μείνει περισσότερο από μία μέρα, πρέπει να εργαστεί στο αγρόκτημα της μονής. Ο πατήρ Νικάνωρ θυμάται με νοσταλγία πώς, όταν πρωτοήρθε εδώ, δεν υπήρχε ούτε ρεύμα, ας μη μιλάμε για ζεστό νερό και θέρμανση. Η ζωή στο μοναστήρι είναι σκληρή, επειδή οι μοναχοί τηρούν τους ίδιους κανονισμούς με εκείνους στο Άγιο όρος.

«Για την προσωπική προσευχή και την ιεροτελεστία αφιερώνεται ο χρόνος, που είναι πιο κατάλληλος για την ψυχή, εξηγεί ο πατήρ Νικάνωρ. Πότε είναι αυτός ο χρόνος; Το βράδυ, όταν προετοιμάζεσαι για ύπνο και στις 3 το πρωί, πριν βγει ο ήλιος. Έτσι η νύχτα χωρίζεται σε δύο – το πρώτο μέρος ξεκουραζόμαστε, ενώ το δεύτερο σηκωνόμαστε και προσευχόμαστε. Σ εμάς η λειτουργία οπωσδήποτε τελειώνει πριν τις 8.30. Επειδή με την ανατολή του ηλίου αρχίζουν οι φροντίδες για την μονή και για τους ανθρώπους, που έρχονται εδώ.»

Μετά την πρωινή λειτουργία η αδελφότητα αρχίζει την δουλειά της. Εδώ τρέφονται κατσίκα, πρόβατα και 90 βουβάλια. Ενώ τα παραγόμενα οικολογικά προϊόντα – τυριά, κασέρια κλπ προσφέρονται στο κατάστημα της μονής. Με δωρεές και ευρωπαϊκά κονδύλια γίνονται ανακαινίσεις, κατασκευάστηκε νέα εκκλησία, αποκαθιστάται η παλιά.

Από τον πατήρ Νικάνωρ μάθαμε, ότι η μονή ιδρύθηκε τον 11-12 αιώνα. Στην διάρκεια του οθωμανικού ζυγού εδώ υπήρχε κρυφό σχολείο. Τον 18 αιώνα, όμως, η μονή πυρπολήθηκε  από τους τούρκους, για να ανακαινιστεί αργότερα χάρη σε ομάδα μοναχών από την μονή του Χιλανδαρίου στο Άγιον όρος. Με την βοήθεια των ντόπιων οι μοναχοί  κατασκευάζουν τα κελιά, τα διάφορα κτήρια και την παλιά μονόκλιτη εκκλησία. Μετά τα χρόνια του σοσιαλισμού, στα τέλη της δεκαετίας του 90 η πνευματική δραστηριότητα της μονής ανανεώνεται. Τότε αρχίζει η αποκατάσταση του μοναστηριακού αγροκτήματος και στην μονή επιστρέφονται τα ακίνητα, που είχαν ληφθεί από το κομμουνιστικό κράτος. Βαθμιαία η μονή ξυπνά για νέα ζωή και μετατρέπεται σε όμορφο μέρος για απομόνωση και αναζήτηση του δρόμου προς τον εαυτό και προς τον Θεό.

Μετάφραση: Σβέτλα Τόντορωβα
Φωτογραφίες: Βενέτα Νικόλοβα