Η 100η επέτειος της βουλγαρικής αεροναυπηγικής έγινε αφορμή για την Ημέρα των αεροναυπηγικών επαγγελμάτων στην Αεροπορική λέσχη με μουσείο, η οποία βρίσκεται στο αεροδρόμιο της Σόφιας (στον τερματικό σταθμό 1). Τα επαγγέλματα παρουσιάστηκαν από την Ένωση βουλγαρικών αεροπορικών εταιρειών, τον Αερολιμένα της Σόφιας και άλλους φορείς του κλάδου, με την συμμετοχή γνωστών πιλότων, μηχανικών και τεχνικών της αεροπορίας, αεροσυνοδών, βετεράνων. Συμμετείχαν επίσης πάνω από 150 μαθητές από διάφορα σχολεία της Σόφιας.

Για κάποιους "ο ουρανός είναι το τελευταίο όριο", αλλά για άλλους όχι, ενώ για τον επί πολλά χρόνια πιλότο Ιβάν η συνάντηση με τον ουρανό είναι καθημερινότητα. Ο ίδιος μίλησε για το επάγγελμα, που δεν είναι εύκολο και τον φόβο, που ποτέ δεν φεύγει από την ανθρώπινη καρδιά. Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι η δουλειά των πιλότων είναι απλά ρουτίνα, αλλά στη ουσία δεν είναι έτσι. Ο ίδιος βλέπει την πτήση και την συγκρίνει με την αναγέννηση. Μια διαφορετική άποψη. Κάθε φορά όταν το αεροπλάνο είναι πάνω από τα σύννεφα, βλέπεις ένα νέο φως, ένα νέο δρόμο, ένα νέο κόσμο. Σύμφωνα με τον ίδιο, είναι αρκετά ενθαρρυντικό επάγγελμα.

Ορισμένοι από τους συναδέλφους του, επίσης επί πολλά χρόνια πιλότοι, ομολόγησαν γιατί επέλεξαν το συγκεκριμένο επάγγελμα. Η απάντηση ήταν μια – η δυναμική. Οι αρνητικές πτυχές της εργασίας τους είναι οι πολλές πτήσεις και λιγότερος χρόνος για την οικογένεια, η ευθύνη για τις ζωές τόσων επιβατών.

Κάποτε τα δίδακτρα ήταν εξ ολοκλήρου πληρωμένα από το κράτος, τώρα η εκπαίδευση απαιτεί αρκετά χρήματα, αλλά προκαλεί ενδιαφέρον και προσελκύει τους ανθρώπους, που έχουν κλίση γι' αυτό. Η εκπαίδευση διαρκεί χρόνια και πολλές ώρες σε σύγχρονα εξοπλισμένες εγκαταστάσεις προσομοίωσης πριν την εκτέλεση της πρώτης πτήσης καθενός αρχάριου. Κάτι σαν άγραφος κανόνας είναι ότι εάν ο πατέρας σου είναι πιλότος και εσύ πρέπει να γίνεις. Ουσιαστικά έτσι απάντησαν όλοι στην ερώτηση "γιατί επιλέξατε αυτό το επάγγελμα;" Τόνισαν, επίσης, ότι δεν υπάρχουν δύο ίδιες πτήσεις, κάθε φορά θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για νέες εμπειρίες, κάθε φορά μπορείς να μάθεις κάτι νέο και χρήσιμο.

Η Βουλγαρίας είναι μικρή χώρα αλλά έχει την εισφορά της στον κόσμο της αεροπορίας.

Ο Ασέν Γιορντάνοφ (1896-1967) ήταν Βούλγαρος εφευρέτης, μηχανικός και πιλότος με παγκόσμια φήμη. Γιορντάνοφ θεωρείται ο ιδρυτής του τμήματος Μηχανολόγων Αεροναυπηγών στη Βουλγαρία και έχει μια τεράστια συμβολή στην ανάπτυξη της αμερικανικής αεροπορίας. Αγαπημένο χόμπι, στα παιδικά του χρόνια είναι να κάνει χαρταετούς.

Κατά τη διάρκεια του Βαλκανικού πολέμου, ο Ασέν Γιορντανόφ συμμετέχει στο μέτωπο ως μηχανικός στο αεροπορικό τμήμα κοντά στο Σβίλενγκραντ. Συνέχισε να εργάζεται για την κατασκευή του πρώτου βουλγαρικού αεροπλάνου "Εξπρές", που αργότερα ονομάστηκε "Γιορντανόφ–1", έργο το οποίο ολοκληρώνει το καλοκαίρι του 1915. Το 1925 δημιουργήθηκε το Κρατικό εργαστήριο αεροσκαφών στο αεροδρόμιο "Μποζούριστε" κοντά στη Σόφια.

Ο πρώτος Βούλγαρος πτυχιούχος πιλότος είναι ο Συμεών Πετρόφ, ο οποίος είναι επίσης ο πρώτος που πραγματοποιεί πτήση πάνω από τη Βουλγαρία. Θέτει και την αρχή των νυχτερινών πτήσεων στη Γαλλία και είναι ο πρώτος πιλότος στην παγκόσμια ιστορία που με σταματημένο κινητήρα προσγειώθηκε το αεροπλάνο. Την εμπειρία και τα ρεκόρ του χρησιμοποιούνται για την ανάπτυξη των προγραμμάτων πτήσεων από κορυφαία διεθνή σχολεία της αεροπορίας. Στον ίδιο είναι αφιερωμένο και το βιογραφικό βιβλίο "Ο Συμεών Πετρόφ – πρώτος ανάμεσα στους αετούς".

Το 1892 στην Διεθνή Έκθεση Πλόβντιφ δύο υπολοχαγοί των Ενόπλων Δυνάμεων πετούν με το γαλλικό αερόστατο "La France". Κατενθουσιασμένοι από την πτήση θα πείσουν την διοίκηση ότι η Βουλγαρία χρειάζεται μια αεροπορική μονάδα και αυτό είναι η αρχή της Βουλγαρικής Πολεμικής Αεροπορίας. Τον Απρίλη 1906 ιδρύθηκε το τμήμα "Αεροσκαφών". Η πρώτη γενιά βουλγάρων πιλότων εκπαιδεύτηκαν αερόστατο που ονομάζεται "Σόφια 1".

Οι βουλγαρικές αεροπορικές δυνάμεις, που έλαβαν μέρος στο Βαλκανικό Πόλεμο, τον Α' και τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και σήμερα διατηρούν το πνεύμα και τις παραδόσεις της βουλγαρικής αεροπορίας. Ο σμηναγός Ντιμίταρ Σπισαρέβσκι παραμένει για πάντα στην ιστορία με το ηρωισμό του και με το παρατσούκλι "ζωντανή τορπίλη". Στις 20 Δεκεμβρίου του 1943 η Σοφία υποβλήθηκε σε αεροπορικές επιδρομές. Στη σκληρή αερομαχία που δίνει ο Σπισαρέβσκι, εξαντλήθηκαν τα πυρομαχικά του. Είχε το καταδιωκτικό αεροσκάφος του με το οποίο ορμάει ασυγκράτητος, πέφτοντας πάνω στο εχθρικό βομβαρδιστικό και στη συντριβή τα αεροπλάνα έπεσαν στο έδαφος και ο Σπισαρέβσκι πέθανε ηρωικά.