Στα βουλγαρικά εδάφη πάντα αναζητούνταν χρυσό. Τώρα τελευταία όλο και περισσότερος κόσμος πάει στα ποτάμια, για να προσπαθήσει να βρει το ευγενές μέταλλο. Τι, όμως, κρύβουν οι κοίτες των ποταμών στη χώρα μας και γιατί δεν υπάρχει πλούσιος χρυσοθήρας; Στο μικρόφωνο της Βουλγαρικής Ραδιοφωνίας μίλησε ο Λάζαρ Βαλνέεφ, ο οποίος εδώ και πέντε χρόνια ασχολείται μ' αυτό το χόμπι.

"Στη Βουλγαρία εξορύσσεται χρυσό εδώ και 6 χιλιάδες χρόνια, ακόμα οι αρχαίοι Θράκες εκμεταλλεύνταν χρυσορυχεία. Μάλιστα, οι ποσότητες ποταμίσιου χρυσού δεν είναι συγκρίσιμες με εκείνες στην Βόρεια Αμερική, αν και οι ποταμοί μας ήταν εξαιρετικά πλούσιοι. Ενδιαφέρον γεγονός είναι, ότι οι Θράκες εξόρυσσαν το χρυσό σε ορυχεία με χάλκινα εργαλεία. Μετά έρχονται οι Ρωμαίοι, οι λεγεώνες των οποίων εξόρυσσαν χρυσό στο βουνό Βίτοσα. Στις αρχές του περασμένου αιώνα ολόκληρες οικογένειες από την Μακεδονία ήρθαν στους ποταμούς μας και ζούσαν με την εξόρυξη χρυσού. Ύστερα, τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο οι Γερμανοί χαρτογράφησαν όλη τη χώρα, το ίδιο έκαναν και οι Ρώσοι. Τώρα στη χώρα μας υπάρχουν κάποιες ποσότητες χρυσού, αλλά δεν φθάνουν για να γίνει κανείς πλούσιος από την εξόρυξη. Γι' αυτό είναι καλύτερο η χρυσοθηρία να είναι μόνο χόμπι".



Σταγόνα ρομαντισμού λόγω των μυθιστορημάτων του Τζακ Λόντον και σταγόνα ελπίδας για κάτι το μεγαλύτερο – έτσι ο Λάζαρ γίνεται χρυσοθήρας.
"Το ενδιαφέρον των ανθρώπων για το χρυσό είναι πολύ παλιό και δεν είναι τυχαίο. Το παλιότερο τεχνολογικά επεξεργασμένο χρυσό ανακαλύφθηκε στα εδάφη μας κοντά στη Βάρνα. Είναι ηλικίας 6.500 ετών.

Στην διάρκεια του πυρετού του χρυσού του Κλοντάικ στην Αλάσκα περίπου 140 χιλιάδες άτομα από την Αμερική και μάλιστα από την Ευρώπη ξοδεύουν το τελευταίο χρήμα τους, για να συμμετάσχουν σ αυτήν την περιπέτεια. Σε τελική ανάλυση πλουταίνουν μόλις 300-400 άτομα.

Στην Βουλγαρία επίσης παρακολουθείται πυρετός του χρυσού – λόγω της φτώχειας οι χρυσοθήρες στη χώρα μας αυξήθηκαν με 400 άτομα. Αλλά γρήγορα γίνονται αντιμέτωποι με το δυσάρεστο γεγονός – τα ποτάμια με χρυσό είναι πολλά, αλλά οι ποσότητες – λίγες.

Μετάφραση: Σβέτλα Τόντοροβα
Φωτογραφίες: προσωπικό αρχείο