Η πόλη Τούτρακαν είναι κέντρο της αλιείας από ανέκαθεν. Οι ιδανικές συνθήκες για αλιεία στον Δούναβη και στους γύρω βάλτους συνέβαλαν στην ακμή του οικισμού κατά τα χρόνια.

Σύμφωνα με τα αρχαιολογικά ευρήματα, η αλιεία ήταν γνωστή στην περιοχή αυτή ήδη από την Παλαιολιθική περίοδο, 8 χιλιάδες χρόνια προ Χριστού. Το ψάρεμα παραμένει βασική απασχόληση για κάποιες οικογένειες του Τούτρακαν μέχρι και σήμερα.

Πολλές μαρτυρίες για τις αλιευτικές παραδόσεις φυλάσσονται στο Μουσείο Αλιείας και Ναυπήγησης Μικρών Σκαφών του Δούναβη στο Τούτρακαν. Δεν είναι τυχαίο που οι κάτοικοι της πόλης είναι γνωστοί ως οι καλύτεροι ψαράδες και μάστορες βαρκών στον κάτω ρου του Δούναβη. Το μουσείο ιδρύθηκε πριν από 40 χρόνια και η συλλογή του εμπλουτίζεται συνεχώς με νέα ευρήματα και έγγραφα, που άφησαν οι ψαράδες.



Τα εκθέματα στεγάζονται σε επτά αίθουσες, σε χρονολογική σειρά, για να παρακολουθήσουν οι επισκέπτες την εξέλιξη των αλιευτικών εργαλείων και μεθόδων από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας. Μόνο εδώ μπορείτε να δείτε κοκάλινα και μπακιρένια καλάμια, πήλινα βάρη για δίχτυα ψαράδων, κάθε λογής δίχτυα από φυτικές ίνες κ. ά. "Δεν έχει άλλο τέτοιο μουσείο της αλιείας σε όλη την Ευρώπη, εξ’ ολοκλήρου αφιερωμένο σ’ αυτή την πολύ παλιά ασχολία", λέει ο Βελίτσκο Ατανάσοφ, έφορος του μουσείου στο Τούτρακαν και παθιασμένος λάτρης των καλαμιών, των βαρκών και των διχτυών.

"Το μουσείο μας προσελκύει πολλούς τουρίστες κάθε χρόνο και συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο των 100 σημαντικότερων τουριστικών αξιοθέατων στη Βουλγαρία", αναφέρει ο κ. Ατανάσοφ. "Το επισκέπτονται συχνά άνθρωποι από άλλες πόλεις στην όχθη του Δούναβη και μας λένε περισσότερα για τις αλιευτικές παραδόσεις τους. Έτσι, οι τουρίστες γίνονται συνεργάτες μας. Ερευνάμε τις πληροφορίες που μας προσφέρουν και στις περισσότερες περιπτώσεις, γίνονται μέρος των αρχείων του μουσείου στο Τούτρακαν. Τα εκθέματά του είναι πάνω από 1.800. Στο μουσείο οι επισκέπτες μπορούν να δουν ξεχασμένα με την πάροδο του χρόνου αλιευτικά εργαλεία όπως το δίχτυ "οριέ". Από πρόσφατα νέοι ψαράδες στην πόλη χρησιμοποιούν το μοντέλο μας για να φτιάξουν παρόμοιο δίχτυ. Το δίχτυ στήνεται κάτω από τη βάρκα και όταν τα ψάρια βγαίνουν στην επιφάνεια, εύκολα πιάνονται μέσα του".

"Το μουσείο διαθέτει ντοκιμαντέρ που δείχνουν τους ευρύτερα διαδεδομένους τρόπους ψαρέματος στο βουλγαρικό τμήμα του ποταμού", συνεχίζει. "Εκτός από τις βίντεο οθόνες στις αίθουσες του μουσείου, έχει και ειδικό τηλέφωνο. Στο ακουστικό του ο επισκέπτης μπορεί να ακούσει τις αυθεντικές ιστορίες του παλιότερου ψαρά της πόλης, ο οποίος είχε την τύχη να πιάσει τρεις φορές το "χρυσό ψάρι". Έτσι αποκαλούμε τους οξυρρύγχους και τις μουρούνες, που είναι εξαιρετικά πολύτιμα και νόστιμα ψάρια, από τα οποία προμηθεύεται το μαύρο χαβιάρι. Πλέον είναι πολύ σπάνια και η αλιεία τους στον Δούναβη απαγορεύεται. Το μουσείο διαθέτει και μακέτα πλέοντος νερόμυλου, του είδους που είχε στην πόλη πριν από έναν αιώνα. Στο παρελθόν οι άνθρωποι άλεθαν αλεύρι με τη βοήθεια του ανέμου, αλλά το Τούτρακαν βρίσκεται σε απάνεμη περιοχή. Τότε οι μάστορες βαρκών κατασκεύασαν τους πλέοντες νερόμυλους, που είχαν πλατφόρμες πλοίου, και τους αγκυροβολούσαν στους κόλπους του ποταμού. Σύμφωνα με τις πληροφορίες ντόπιων κατοίκων, στις αρχές του 20^ου αιώνα στα περίχωρα του Τούτρακαν είχε 25 πλέοντες νερόμυλους. Δυστυχώς, ούτε ένας από τους παλιούς νερόμυλους δεν απέμεινε ως τις μέρες μας. Σήμερα οι επισκέπτες του μουσείου είναι περίεργοι να δουν τη μακέτα που δείχνει την τεχνολογία αλέσματος σιταριού που χρησιμοποιούσαν οι πρόγονοί μας", εξηγεί ο Βελίτσκο Ατανάσοφ.

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα
Φωτογραφίες: bulgariatravel.org, tutrakanmuseum.com, ebridge.info