Ο πρωθυπουργός Μπόικο Μπορίσοφ έριξε μια πραγματική βόμβα με την δήλωσή του, ότι ελπίζει η αύξηση του ΑΕΠ να φτάσει φέτος στο 4,5%. Ρεαλισμός ή αισιόδοξη εθελοτυφλία διαφαίνεται πίσω από αυτή την ελπίδα, η οποία, από το στόμα του χαρισματικού Μπορίσοφ, ακούγεται περισσότερο σαν εντολή δράσης και σαν στόχος που πρέπει να επιτευχθεί. Ο αναπληρωτής πρωθυπουργός Οικονομικής πολιτικής, Τόμισλαβ Ντόντσεφ, έσπευσε να αγκαλιάσει την ιδέα, δηλώνοντας, ότι η οικονομία έχει τη δυνατότητα, αλλά και αναγνωρίζοντας, ωστόσο, ότι πρόκειται για ένα «πολύ υψηλό στόχο».

Σύμφωνα με εμπειρογνώμονες και παρατηρητές, αυτό δεν είναι μόνο υψηλός αλλά, ταυτόχρονα, πολύ φιλόδοξος και μη ρεαλιστικός στόχος, ιδίως αν ληφθεί υπόψη η επίσημη πολιτική που ακολουθείται μέχρι σήμερα, και στο πλαίσιο των παραγόντων που σύμφωνα με τον Πρωθυπουργό θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε παρόμοια  εκπληκτικά οικονομικά ύψη.

Σύμφωνα με την επίσημη πολιτική, η αύξηση του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος, μέσα στο τρέχον έτος, αναμένεται να είναι 2.1%, με την ελπίδα να φτάσει στο 3%. Επίσης, σύμφωνα με την επίσημη πολιτική, ο κύριος στόχος και καθήκον προς την χώρα, είναι η διατήρηση της σταθερότητας σε όλους τους τομείς. Ότι κι αν αυτό σημαίνει αυτό, σίγουρα δεν μπορεί να γίνεται λόγος για μια, τόσο μεγάλου βαθμού οικονομική ανάκαμψης, την οποία απαιτεί ο Μπόικο Μπορίσοφ. Διότι η αύξηση 4,5%, σε σύγκριση με το προβλεπόμενο 2,1%, δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο παρά μία «έκρηξη» της οικονομίας στην οποία, φυσικά, για καμία σταθερότητα δεν μπορεί να γίνεται λόγος. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι η αύξηση αυτή θα ταρακουνήσει όχι μόνο για την οικονομία αλλά και ολόκληρη την χώρα, καθώς και θα αιφνιδιάσει σειρά δομών και παραγωγικών κλάδων.

Τι είναι αυτή η δύναμη, η οποία, σύμφωνα με τον Πρωθυπουργό, θα ανάψει το φυτίλι της οικονομικής βόμβας και θα οδηγήσει την Βουλγαρία σε μία από τις πρώτες θέσεις στον κόσμο στην οικονομική ανάπτυξη; Η εγχώρια κατανάλωση, υποστηρίζει ο ίδιος. Αλλά εδώ δεν υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις που να αφορούν σε εν εξελίξει ή σε επερχόμενες σημαντικές αλλαγές. Αντιθέτως, εδώ βασιλεύει μόνο η εκθειαζόμενη από τον ίδιο τον Μπορίσοφ σταθερότητα. Σταθερότητα στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο στην Ευρώπη, με αποτέλεσμα να καταναλώνουμε μόνο αυτό χωρίς το οποίο είναι αδύνατη η φυσική επιβίωση στις χαμηλότερες δυνατές τιμές, δηλαδή στην χαμηλότερη δυνατή ποιότητα. Στον ορίζοντα δεν διαφαίνεται κάποια αύξηση στους μισθούς του δημόσιου τομέα, τα κοινωνικά επιδόματα ή τις συντάξεις και τις υποτροφίες ή την βοήθεια στους φτωχούς και τους αδύναμους. Τίποτα το οποίο θα κάνει τους Βούλγαρους να αρχίσουν, ξαφνικά, να ξοδεύουν δύο φορές περισσότερα χρήματα από ότι πριν. Στην πραγματικότητα μπορούμε να πούμε, ότι από την άποψη της κατανάλωσης το σύνθημα της σταθερότητας, σε όλα και παντού, εκφράζεται με το πάγωμα των μισθών και τιμών.

Οι ξένες επενδύσεις και οι ευρωπαϊκές επιδοτήσεις θα μπορούσαν να είναι ένας παράγοντας ο οποίος θα μπορούσε να τραβήξει κατά 1-2% την οικονομίας προς τα εμπρός, αλλά σημάδια για επερχόμενες μεγάλες πληρωμές και έργα δεν υπάρχουν. Κι εδώ θα μπορούμε να μιλήσουμε, επίσης, περί σταθερότητας ...

Ο Μπόικο Μπορίσοφ είναι ιδιαίτερα «εξαρτημένος» από την λαϊκή αγάπη και ελπίζει ότι πολύ θα ήθελε να αρέσει σε όλους. Και δεν υπάρχει ούτε ένας Βούλγαρος που δεν είναι ευχαριστημένος όταν από την κορυφή της εξουσίας του υπόσχονται τόσο όμορφα πράγματα. Αν πραγματοποιηθούν έχει καλώς, αν όχι- κάποιοι άλλοι φταίνε.

Μετάφραση: Σταύρος Βανιώτης