Με την πρώτη ματιά καταλαβαίνεις πως ο Γκεόργκι Ντιμιτρόφ – Τσούμπρι από τη Βουλγαρία που παίζει κανονάκι, ο Ιάν λε Γκλαζ από τη Γαλλία με το σαξόφωνό του, ο Στιούαρτ Ντίκσον από τη Σκωτία στα κρουστά και η τραγουδίστρια Βασιλική Παπαγεωργίου, μια Ελληνίδα από τη Μικρά Ασία που ζει στην Κωνσταντινούπολη, είναι «ταξιδιώτες» που έχουν κάτι γύφτικο στην ψυχή τους και συνέχεια αναζητούν νέα μέρη, νέες γνωριμίες, νέες γεύσεις και νέους ήχους.

Όταν τους ρωτάνε σε ποια γλώσσα συνεννοούνται απαντάνε στη Μουσική και συμφωνούν πως οι άνθρωποι γνωρίζονται μέσω φίλων.

«Τον χειμώνα του 2014 γνωριστήκαμε με τον Ιαν στη Σόφια, διηγείται ο Τσούμπρι. Εκείνος είχε έρθει να διδαχτεί από βουλγάρους παραδοσιακούς μουσικούς σαν τον Πέταρ Βοϊνίκοφ και τον Τρίφον Τρίφονοφ. Ήρθε σε μια συναυλία μου και πιάσαμε την κουβέντα για τα μακάμια που μας συνδέουν και ήδη από την επόμενη μέρα αρχίσαμε να παίζουμε μαζί και ξεκινήσαμε ένα ανοιχτό πρότζεκτ με συναυλίες μουσικών διαφόρων εθνικοτήτων. Έπειτα πήγαμε στην Κωνσταντινούπολη όπου παίξαμε με τη Βασιλική Παπαγεωργίου κι εκεί γνωριστήκαμε με τον Στιούαρτ κι αποφασίσαμε να φτιάξουμε συγκρότημα και να το ονομάσουμε ΜεσκΧανέ».

Η συνάντηση του Τσούμπρι με το κανονάκι, που το κρατάει αγκαλιά, είναι κατά τα λεγόμενά του «μεγάλη ιστορία».

«Το 2009 σε μια χίπη συγκέντρωση στο Πίριν συνάντησα τον Μιχάλ από το Ησραήλ και τον Ζουλιέν από τη Γαλλία, αρκετά γνωστούς μουσικούς που παίζουν έθνικ και αποφάσισα να ταξιδέψω μαζί τους ως την Κωνσταντινούπολη. Εκεί στους δρόμους συχνά μπορείς να ακούσεις κανονάκι και το λάτρεψα. Πρώτα ξεκίνησα με σαντούρι αλλά το κανονάκι έχει πιο τρυφερό ήχο και είναι πιο ομαδικό όργανο, εκτός αυτού μπορείς να το κουρδίζεις την ώρα που παίζεις». 

Πώς αισθάνεται μια μικρασιάτισσα στη σημερινή Τουρκία;

«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα από γονείς πρόσφυγες από τη Σμύρνη, λέει η Βασιλική Παπαγεωργίου. Σπούδασα Βιολογία αλλά η αγάπη μου ήταν η μουσική και μάλιστα η Ανατολίτικη. Ξεκίνησα να τραγουδάω σε πανηγύρια και μετά συνεργάστηκα με τον Νικηφόρο Μεταξά που περιόδευε στην Ελλάδα με το σχήμα του «Βόσπορο» στο οποίο έπαιζαν τούρκοι μουσικοί τα κομμάτια ελλήνων συνθετών από την Πόλη από την εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Το 1993 πήγα για πρώτη φορά στηνΚωνσταντινούπολη με την «Κομπανία Ρεμπέτικα» της Θάσια Παναγιώτου, της συζύγου του Κώστα Φέρρη. Η ιδέα ήταν να μείνουμε 3 βδομάδες αλλά μείναμε τρεις μήνες γιατί είχαμε μεγάλη επιτυχία μιας και τότε η Τουρκία έκανε ένα άνοιγμα προς τα  ξένα πολιτιστικά φαινόμενα. Εγώ αποφάσισα να μείνω μόνιμα και ζω εκεί τα τελευταία 22 χρόνια. Έχω ένα συγκρότημα που αποτελείται από Έλληνες της Πόλης, συνθέτουμε και γράφουμε στίχους. Από την άλλη, με την Αλίκη Μαρκαντωνάτου που παίζει αρχαία ελληνική λύρα, παίζουμε και τραγουδάμε αρχαιοελληνική μουσική όπως διασώζεται μέχρι σήμερα και ετοιμάζουμε τον πρώτο μας δίσκο». 

Το «μακάμι» που σημαίνει δρόμος ορίζεται σαν το παραδοσιακό μουσικό σύστημα της Ανατολής αλλά συμπίπτει με τους αρχαιοελληνικούς τρόπους και τους ήχους της Βυζαντινής μουσικής. Οι ελάχιστες υποδιαιρέσεις των ήχων που είναι χαρακτηριστικές για αυτήν τη μουσική καταφέρνουν να εκφράσουν τα βαθύτερα ανθρώπινα συναισθήματα και να αγγίξουν άμεσα την ψυχή των ακροατών. Οι διοργανωτές του φεστιβάλ εύχονται το κοινό να υποδεχτεί αυτήν την ταξιδιάρικη μουσική με ανοιχτές τις αισθήσεις του όπως άκουγε τα μακάμια της περιοχής του Ιάμπολ που τραγουδούσε η Μπίνκα Ντόμπρεβα και να ετοιμαστεί για την επόμενη έκδοση του φεστιβάλ όταν τη χώρα μας θα επισκεφτεί ο Ιρλανδός  Ρος Ντέιλι που παίζει κρητική λύρα και έχει μουσική σχολή στις Αρχάνες.

Φωτογραφίες: Βουλγαρική Εθνική Ραδιοφωνία