Ο δρόμος της Λίντα στον αθλητισμό δεν είναι πολύ παραδοσιακός. Όταν ήταν 15 χρονών δανέζα προπονήτρια ανακάλυψε το ταλέντο της για το μπάντμιντον και έτσι το κορίτσι άφησε το σπίτι του και πήγε μόνη της στη σκανδιναβική χώρα. Πώς όμως αρχίζει το παραμύθι «Ζετσίρι»; Περισσότερα μαθαίνουμε από την ίδια τη Λίντα και την Τζέμα, μάνατζερ, φίλη και αδελφή της, η οποία ανεπιφύλακτα την υποστηρίζει τόσο σε όλους τους πάνω από 140 αγώνες στην αθλητική σταδιοδρομία της, όσο στη ζωή.

«Όλα άρχισαν σαν παιχνίδι στα παιδικά μας χρόνια. Κατά τις διακοπές με την οικογένειά μου παίζαμε το λεγόμενο federball. Έτσι ερωτεύτηκα μ’ αυτό το άθλημα», λέει η γεννημένη το 1987 Λίντα.

«Συνήθως είχαμε και βραβείο – ένα μπουκάλι λεμονάδα. Έτσι μεταξύ μας υπήρχε ένας ανταγωνισμός, που ίσως τη βοήθησε ψυχολογικά να φτάσει τόσο μακριά», προσθέτει η Τζέμα.

Η απόφαση να εγκαταλείψει την πατρίδα της σε τόσο μικρή ηλικία δεν ήταν καθόλου εύκολη για τη Λίντα, αλλά:

«Από πολύ μικρή ηλικία, ακόμη από τους πρώτους αγώνες, που έπαιξα στη Βουλγαρία, είχα τη φιλοδοξία μία μέρα να γίνω μία από τις καλύτερες αθλήτριες στον κόσμο. Ο αθλητισμός πάντα μου άρεσε και μου έδινε κίνητρο να κάνω όλα αυτά τα βήματα. Το βήμα, που έκανα στην ηλικία 15 χρονών, δεν ήταν εύκολο, αλλά, ας πούμε, ήταν μια λογική επιλογή, για να πετύχω τα παιδικά μου όνειρα. Στην αρχή ήταν πολύ δύσκολο, αλλά όταν έχει κανείς όνειρα και στόχους, δε σκέφτεται τόσο πολύ τις δυσκολίες, αλλά τις προκλήσεις», σχολιάζει την απόφασή του το κορίτσι.

Μετά από 5 πετυχημένα χρόνια στη σκανδιναβική χώρα η Λίντα έπαθε βαρύ τραύμα στο γόνατο και έπρεπε να επιστρέψει στη Βουλγαρία. Παρά τις άσχημες προβλέψεις των γιατρών, βρήκε σωματική και ψυχική δύναμη, για να τα καταφέρει και να συνεχίσει.

«Το πράγμα, που βοηθά σε κάθε δύσκολη στιγμή, είναι ο στόχος και η επιθυμία να τον πετύχεις. Κάθε εμπόδιο το δέχομαι σαν κάτι, που έπρεπε να συμβεί και είναι για το καλό μου», λέει η Λίντα Ζετσίρι.

Το παράξενο επώνυμο έρχεται από τον πατέρα της – μισό Αλβανό, μισό Ιταλό. Η Λίντα, όμως, ισχυρίζεται, μεγάλωσε ως Βουλγάρα και ότι έχει κληρονομήσει τον αγωνιστικό βουλγαρικό χαρακτήρα. Τις πρότειναν αρκετές φορές να αγωνίζεται για άλλη χώρα, αλά δε συμφώνησε, επειδή αγαπά την πατρίδα της.

Σήμερα η Λίντα κατέχει την 38^η θέση στην παγκόσμια κατάταξη, αλλά είχε φτάσει και στην 26^η. Έχει κερδίσει πλήθος μεταλλίων. Απ’ όλες τις νίκες, όμως:

«Ίσως η δυσκολότερη νίκη ήταν πριν λίγους μήνες, λέει η Λίντα. Με τα κορίτσια από τη Βουλγαρία συμμετείχαμε στο ευρωπαϊκό ομαδικό πρωτάθλημα. Φτάσαμε στους τελικούς μετά από πολύ δραματικό ημιτελικό, όταν εγώ και η συναθλήτριά μου παίξαμε στον αποφασιστικό αγώνα εναντίον της Ισπανίας με τη νυν παγκόσμια πρωταθλήτρια. Ήταν πολύ δύσκολο, αλλά φτάσαμε στους τελικούς. Αυτή ήταν μία από τις δυσκολότερες και πιο εντυπωσιακές νίκες.»

Έτσι τον Φεβρουάριο η Βουλγαρία κέρδισε το ιστορικό ασήμι από το Ευρωπαϊκό Ομαδικό Πρωτάθλημα στο Καζάν της Ρωσίας. Αυτό είναι και το πιο πετυχημένο έτος στην αθλητική σταδιοδρομία της Λίντα, η οποία προετοιμάζεται πυρετωδώς για τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες στο Ρίο ντε Τζανέιρο. Η ίδια θα είναι μία από τις τρις αθλήτριες, που θα εκπροσωπήσει τη Βουλγαρία σ’ αυτό το μεγάλο γεγονός.

«Η προετοιμασία για την Ολυμπιάδα στο Ρίο προς το παρόν πάει πολύ καλά. Εδώ και δύο εβδομάδες περίπου προετοιμάζομαι σοβαρά. Σωματικά, ψυχικά, τεχνικά, από κάθε άποψη. Περιμένω με ανυπομονησία. Ξέρω, ότι μπορώ να νικήσω κάθε αθλητή. Αναμένω μια πραγματικά καλή εμφάνιση και ελπίζω, ότι θα κερδίσω μετάλλιο για τη Βουλγαρία», είπε η πρώτη αθλήτρια της Βουλγαρίας στο μπάντμιντον Λίντα Ζετσίρι.

Φωτογραφίες: προσωπικό αρχείο της Λίντα Ζετσίρι