Όταν βλέπεις τα έργα του Λιούμπεν Πασκούλσκι φοβάσαι να κλείσεις τα μάτια σου, για να μην διαλυθούν μπροστά σου τα παραμυθένια οράματα στην αχλύ του καλοκαιριού. Θαρρείς περπατάς στaχωράφια, ακούγοντας το τραγούδι των θεριστριών, που μιλούν για τη γυναίκα. Η γυναίκα ανεβασμένη στο βάθρο στις ακουαρέλες του Λιούμπεν Πασκούλσκι, στις οποίες συνυπάρχουν σε αρμονία το παραδοσιακό βουλγαρικό παρελθόν, η Αναγέννηση και η σύγχρονη εποχή μας. Η γυναίκα με χείλη - ανθισμένο τριαντάφυλλο, με μάτια - καθαρά πηγάδια, στα οποία καθρεφτίζονται η ανθρώπινη ψυχή και ο κόσμος σε όλο του το μεγαλείο. Μερικές φορές μέσα τους εμφανίζεται η θλίψη και επικρατεί το σκοτάδι, που όμως είναι μέρος της εικόνας της ζωής. Τι είναι το φως;

«Μέσα στο σκοτάδι κρύβεται το φως - είναι αλληλένδετα. Εάν υπάρχει η μέρα, υπάρχει και η νύχτα. Αλλά το φως – είναι κάτι Θεϊκό. Ο Θεός προσπαθεί να φέρει το φως στην ψυχή των ανθρώπων. Τους δίνει δύναμη και νόημα της ζωής τους. Το σκοτάδι είναι κάτι που φοβίζει τον άνθρωπο. Για να το ξεφύγει, ο ίδιος δημιουργεί μόνος του το φως - στην ψυχή και γενικά σ’ αυτό που κάνει. Το φως είναι μια φυσική επιδίωξή του. Ο αρνητισμός προκαλεί κακές σκέψεις», εξηγεί ο ζωγράφος Λιούμπεν Πασκούλσκι.

Ο καλλιτέχνης μας καλεί σε αναζήτηση του φωτός να στραφούμε προς τον εαυτό μας.

«Συνήθως οι άνθρωποι πιστεύουν ότι τα προβλήματα είναι έξω από μας, αλλά δεν είναι έτσι – είναι μέσα μας. Έτσι, αναζητήστε τη λύση ενός προβλήματος στον εαυτό σας», λέει ο ζωγράφος - «Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η ζωή είναι όμορφη. Η αισιοδοξία πρέπει να είναι ο τρόπος, με τον οποίοαντιλαμβανόμαστε τη ζωή, για να προσελκύσουμε το καλό».

Ο Λιούμπεν Πασκούλσκι λέει, ότι γεννήθηκε πάνω σε θησαυρό. Και αυτό δεν είναι μια μεταφορά. Γεννήθηκε το 1936 στο χωριό Ρόγκοζεν της Βορειοδυτικής Βουλγαρίας, στο οποίο ανακαλύφθηκε ο μεγαλύτερος θρακικός θησαυρός. Για τη συνάντησή του με την τέχνη ο καλλιτέχνης διηγείται:

«Από μικρός ζωγραφίζω, αλλά δεν είχα πινέλο. Από πολλές στρώσεις χαρτί έφτιαχνα πινέλο, με το οποίο άπλωνα το χρώμα. Μπορεί κανείς να ζωγραφίζει με όλα - με τα δάχτυλα, με το στόμα, με τη μύτη... Αλλά το πιο σημαντικό δεν είναι πώς ζωγραφίζεις, άλλα το πώς αισθάνεσαι - το συναίσθημα, την ψυχή, την καρδιά.».

Μετά την αποφοίτησή του Εθνικού Σχολείου Καλών Τεχνών, ο Λιούμπεν Πασκούλσκι συνεχίζει τις σπουδές του στην Εθνική Ακαδημία Καλών Τεχνών ως μαθητής του καθηγητή Αλέξανταρ Ποπλίλοφ. Αρχικά δημιουργεί γελοιογραφίες για εφημερίδες και περιοδικά, στη συνέχεια - εικονογραφήσεις για βιβλία, ενώ αργότερα τον προσελκύει η μνημειακή γλυπτική. Είναι κάτοχος του μεταλλίου «Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος» για την προσφορά του στην ανάπτυξη της βουλγαρικής τέχνης κατά τον 20^ο αιώνα. Εκτός από τη Βουλγαρία, ο καλλιτέχνης έχει παρουσιαστεί και στην Ολλανδία, τη Μεγάλη Βρετανία, την Πορτογαλία, το Βέλγιο, τις ΗΠΑ. Σχετικά με την ερώτηση γιατί προσανατολίζεται στην ακουαρέλα ο Λιούμπεν Πασκούλσκι ομολογεί ότι κάποτε στα φτωχικά φοιτητικά του χρόνια δεν είχε λεφτά για να αγοράσει λαδομπογιές και γι’ αυτό και πάλι άρχισε να ζωγραφίζει με νερομπογιές.

Όσοι επιθυμούν να δουν από κοντά τα έργα του Λιούμπεν Πασκούλσκι, μπορούν να το κάνουν στην έκθεσή του, που θα εγκαινιαστεί στις 8 Σεπτεμβρίου στην γκαλερί «Άρτ Μαρκόνι» στη Βάρνα.

Μετάφραση: Πένκα Βέλεβα

Φωτογραφίες: προσωπικό αρχείο