Η φωνή της Γιάνκα Ρούπκινα είναι μία από τις γνωστότερες στη Βουλγαρία. Εδώ και 55 χρόνια οι εκδηλώσεις της στη χώρα και το εξωτερικό είναι συγκινητική γιορτή για το κοινό. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι ο διακεκριμένος μουσικός Τζορτζ Χάρισον χαρίζει στην ξακουστή μας τραγουδίστρια δίσκο του με το αφιέρωμα «Για τη μεγαλύτερη τραγουδίστρια στον πλανήτη». Ενώ η Κέιτ Μπους ηχογραφεί για το άλμπουμ της «Το κόκκινο παπούτσι» τις φωνές του παγκοσμίου φήμης τρίο «Βουλγάρα», στο οποίο συμμετέχει και η Γιάνκα Ρούπκινα.

Η Γιάνκα Ρούπκινα γεννήθηκε στο χωριό Μπόγκντανοβο του Μπουργκάς. Μεγάλωσε σε οικογένεια, για την οποία τα τραγούδι του βουνού Στράντζα είναι καθημερινότητα και στη δουλειά, και στην ξεκούραση. Έτσι απαρατήρητα έμαθε τα μυστικά του τραγουδιού από την γιαγιά της. Ενώ με το πρώτο βραβείο της από τη φολκλορική συγκέντρωση στο Γκραματίκοβο του 1960 έρχεται η πρώτη αναγνώριση των ειδικών για το μουσικό της ταλέντο και εκτίμηση για την καθαρότητα του μοναδικού της στυλ.

Το 1961 μετά από πετυχημένο διαγωνισμό, η Γιάνκα Ρούπκινα γίνεται μέλος της χορωδίας του Συγκροτήματος Δημοτικών Τραγουδιών της Βουλγαρικής Εθνικής Ραδιοφωνίας, που αργότερα ονομάζεται «Το μυστήριο των βουλγαρικών φωνών». Μ’ αυτόν τον τίτλο είναι γνωστή και η σειρά άλμπουμ του Ελβετού παραγωγού Μαρσέλ Σελιέ, η μεγαλύτερη επιτυχία του οποίου είναι το αμερικανικό βραβείο «Γκράμι» το 1990. Εξαιρετική συμβολή σ’ αυτό το αριστείο έχουν τα τραγούδια χορωδίας με σολίστ την Γιάνκα Ρούπκινα.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 του περασμένου αιώνα η Γιάνκα Ρούπκινα μαζί με την Έβα Γκεοργκίεβα και τη Στογιάνκα Μπόνεβα ιδρύουν το τρίο «Βουλγάρα». Η μοίρα χαρίζει στην ξακουστή μας τραγουδίστρια ακόμη πιο μεγάλες δυνατότητες για κοινές εμφανίσεις και περιοδείες με τη χορωδία «Το μυστήριο των βουλγαρικών φωνών» και με το τρίο «Βουλγάρα» σε όλο τον κόσμο.

«Έχω και άλλες πολύ μεγάλες συναντήσεις με άλλους συναδέλφους, συνθέτες, τραγουδιστές – με τη Λίντα Ρόνσταντ από το Σαν Φρανσίσκο. Για μένα ήταν μεγάλη τιμή, ότι στον γάμο του ο Ντέιβιντ Μπάουι, αντί για τον Μέντελσον, έπαιξε το τραγούδι μου «Καλιμάνκου Ντένκου μάρι». Έχω και άλλους συναδέλφους, όπως η ορχήστρα από τη Δανία του Σιμόν Λόενμπαχ. Κάναμε μαζί ηχογραφήσεις. Έχω ηχογραφήσεις και με τον Ντενίς Πρικέντ, έναν Γάλλο, τότε ήταν μικρός, μόλις 15 χρονών. Γνωρίστηκα επίσης με τον Ζαν Μισέλ Ζαρ. Συνεργάστηκα με χορωδία από την Αυστραλία, με τη χορωδία της Βοστόνης της Μάρθα Φορσάιτ. Θα θυμηθώ για πάντα τη συνάντηση με την Κέιτ Μπους, καθώς και με τον Τζορτζ Χάρισον, που μας δέχτηκε στο κάστρο του να παρουσιάσουμε μεγάλη συναυλία. Ο δρόμος μου είναι μακρύς και δύσκολος, κατέβαλα πολύ κόπο. Έχω γερά νεύρα, είμαι ικανοποιημένη, για το ότι συνεχίζω να δουλεύω, αν και είμαι πολύ ηλικιωμένη. Πρόσφατα ιδρύσαμε νέο συγκρότημα και κάνουμε συναυλίες σ’ όλη τη Βουλγαρία. Κάνω και μόνη μου ρεσιτάλ με τζαζ ορχήστρες στο Εθνικό Μέγαρο Πολιτισμού, με το γκρουπ Transglobal Underground επίσης είχα συναυλίες στη χώρα και την Ιρλανδία. Τώρα θα κάνουμε περιοδεία με ένα χορευτικό συγκρότημα στον Καναδά και τις ΗΠΑ.»

Μετάφραση: Σβέτλα Τόντοροβα