Με αφορμή την Ημέρα της Ανεξαρτησίας της Βουλγαρίας - 22^η Σεπτεμβρίου, ρωτήσαμε τους Βούλγαρους εάν αισθάνονται ανεξάρτητοι. Ποίες προκλήσεις αντιμετωπίζουμε στη σύγχρονη κοινωνία, πολιτική και πολιτισμό και από τι εξαρτόμαστε τον 21^ο αιώνα;

Ο Βλαντιμίρ Τρίφονοφ είναι 43 ετών, από τη Σόφια:

«Δυστυχώς, τον 21ο αιώνα ο Βούλγαρος είναι τρομερά εξαρτημένος - από την εργασία του, από τα εισοδήματά του, από την περιουσία του, και από πολλά άλλα πράγματα. Στη βάση είναι το χρήμα. Για να βρεις καλή δουλειά, κερδοφόρα, τις περισσότερες φορές θα πρέπει να έχεις φίλους, αλλιώς δύσκολη είναι η ζωή σου. Εξαρτημένοι είμαστε από την κατάσταση στη Βουλγαρία. Ο καπιταλισμός εδώ δεν είναι ακόμα κοινωνικός. Περισσότερο ανεξάρτητοι μπορούμε να γίνουμε μόνο με πολλές σπουδές, ειδικεύσεις και καλή τύχη για να μπορεί ο καθένας να βρει επαγγελματική αποκατάσταση στην ειδικότητά του.»

Ο εικοσιτετράχρονος Τόντορ Μπελένσκι από τη Σόφια επίσης μοιράστηκε την οπτική γωνία του:

«Πολλοί Βούλγαροι είναι εξαρτημένοι. Σε ορισμένο βαθμό υπάρχει ανεξαρτησία, με την έννοια ότι δεν είμαστε σκλάβοι. Αλλά την ίδια στιγμή εξαρτόμαστε από πολλά πράγματα – για παράδειγμα, οικονομικά, δεσμούς, κλπ. Εγώ όμως έχω τέτοια ψυχολογία ώστε δεν αισθάνομαι εξαρτημένος. Η ελευθερία είναι μια εσωτερική κατάσταση του πνεύματος. Ανεξαρτησία μπορεί να επιτευχθεί με την πνευματική ανάταξη. Πρέπει να είμαστε πιο θετικοί, να είμαστε πατριώτες με πιο δυνατό πνεύμα. Πρέπει να εκτιμάμε τα πράγματα που έχουμε και να μην είμαστε τόσο άπληστοι.»

Ο κοινωνικός λειτουργός Βλαντιμίρ Ντιμιτρόφ είναι από το Σλίβεν, αλλά από χρόνια ζει στην πρωτεύουσα. Ιδού τι λέει:

«Δε θα έλεγα ότι οι Βούλγαροι τον 21^ο αιώνα είναι πολύ ανεξάρτητοι. Το αντίθετο. Με την πάροδο του χρόνου γινόμαστε όλο και πιο εξαρτημένοι από τη γνώμη των άλλων, ακόμα δε νιώθουμε αρκετά ελεύθεροι, για να χτίσουμε το μέλλον μας. Δε μας το επιβάλλει κανένας, αλλά δεν έχουμε την αντίληψη ελευθερίας - μόνος σου να επιλέγεις και μόνος σου να αναλαμβάνεις την ευθύνη για την επιλογή σου. Νομίζω ότι ο βουλγαρικός λαός δεν έχει μάθει μόνος του να αποφασίζει και να κρατά στα χέρια του τη μοίρα του, καθώς και να φέρει τη ευθύνη για τις αποφάσεις του.»

Ο Αλέξανταρ Ιβανόφ από τη Βάρνα επίσης δεν είναι αισιόδοξος για το θέμα της ανεξαρτησίας:

«Είμαστε ανεξάρτητοι για το πού θέλουμε να ζούμε και πώς να αναπτυσσόμαστε. Από την άλλη μεριά, στη χώρα μας όλα εξαρτώνται από την κρατική πολιτική. Υπάρχουν τόσο πλεονεκτήματα, όσο μειονεκτήματα. Το κακό είναι ότι αυτή τη στιγμή στη Βουλγαρία δε δίνεται προσοχή στην εκπαίδευση, στο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης και το κράτος δεν επενδύει στους «έξυπνους». Εδώ οι νέοι αισθάνονται περιορισμένοι και εγκαταλείπουν τη χώρα, και έτσι η Βουλγαρία δεν προοδεύει. Ανεξαρτησία για μένα σημαίνει να πετύχεις ένα καλό βιοτικό επίπεδο, να έχεις το περιβάλλον και την ελευθερία να ζεις ομαλά και να μην αναρωτιέσαι πώς να τα βγάλεις πέρα.»

Συναντήσαμε την Τάνια Συμεώνοβα στην πλατεία Σλαβέικοφ στην πρωτεύουσα. Η γυναίκα συνόψισε:

«Είμαστε εξαρτημένοι από πολλά πράγματα – από τη δουλειά, από τα περιστατικά, από όλα. Όχι μόνο οι μεγάλοι, αλλά και τα παιδιά είναι πολύ εξαρτημένοι και από τις υψηλές τεχνολογίες.»

Ο Γιορντάν Μάρκοφ έχει τα γενέθλια τους στις 22 Σεπτεμβρίου. Λέει ότι έχει διπλή γιορτή, αλλά μήπως αισθάνεται ανεξάρτητος;

«Στον 21^ο αιώνα δεν είμαστε ανεξάρτητοι. Δεν έχουμε ελεύθερη βούληση. Είμαστε καθοδηγούμενοι από τα ΜΜΕ και την προπαγάνδα. Είμαστε πιόνια. Εγώ προσωπικά αισθάνομαι οικονομικά εξαρτημένος».

Φαίνεται ότι μεγάλο μέρος των Βουλγάρων δεν αισθάνονται ανεξάρτητοι στη χώρα μας. Το αισιόδοξο είναι ότι οι περισσότεροι απ’ αυτούς έχουν ιδέες και επιθυμούν να αλλάξουν την κατάσταση αυτή.

Μετάφραση: Πένκα Βέλεβα

Φωτογραφίες: Λουίζα Λάζαροβα και προσωπικό αρχείο