Πριν 5 χρόνια ο Ιβάν Γκιαούρσκι ήταν ένας από τους φοιτητές που πήγαν να δουλέψουν στο εξωτερικό. Εκείνος επέλεξε την Αλάσκα και το βόρειο σέλας άνοιξε μπροστά του νέους ορίζοντες. Ο Ιβάν βγήκε από το Πανεπιστήμιο της Σόφιας με την ειδικότητα Κοινωνικός Λειτουργός και το μεταπτυχιακό του αφορούσε τις Διεθνείς Επιχειρηματικές Σχέσεις, αλλά στην Αλάσκα ασχολείται με την αγαπημένη του δραστηριότητα, τη μαγειρική. Σήμερα ο Ιβάν είναι 30 χρονών, ιδιοκτήτης δυο εστιατορίων που έχει φτιάξει με τα χρήματα που αποταμίευε όσο δούλευε σαν μπάρμαν και σερβιτόρος.

«Ζω στο Φέρμπανκς», λέει εκείνος. – «Η πόλη είναι σχετικά μικρή με λίγο παραπάνω από 100 000 κατοίκους, αλλά έχει αρκετά εστιατόρια. Σε μερικά απ’ αυτά έχω δουλέψει και είδα ελαττώματα στην εξυπηρέτηση των πελατών, ενώ το φαγητό είναι παντού το ίδιο. Έτσι αποφάσισα να φτιάξω κάτι ποιοτικό και όμορφο.»

Στο Φέρμπανκς ανθεί ο χειμερινός τουρισμός με μεγαλύτερη ατραξιόν το βόρειο σέλας. Τα ξενοδοχεία γύρω από τα εστιατόρια του Ιβάν είναι πάντα γεμάτα.

Η πρώτη του επιχείρηση ήταν η πρώτη κρεπερί στην περιοχή.

Στην αρχή οι τοπικές αρχές δυσκολεύτηκαν να προσδιορίσουν τις σχάρες του και προσπάθησαν να του επιβάλλουν έναν πολύ ακριβό εξαερισμό, αλλά ο Ιβάν τα κατέφερε με τη γραφειοκρατία και τους κανόνες ασφαλείας της πυροσβεστικής.

Με τα έσοδα από τα 40 είδη κρέπας που προσφέρει, ανοίγει δεύτερη επιχείρηση, εστιατόριο μεσογειακής και ευρωπαϊκής κουζίνας, όπου οι ντόπιοι έρχονται για να φάνε ντολμαδάκια, μουσακά, σούπες και σαλάτες.

«Έχω άδεια για την πώληση αλκοόλ, αλλά εδώ οι άνθρωποι δεν πίνουν ρακή», διηγείται ο Ιβάν. – «Στο Σιάτλ υπάρχει βουλγάρικη μπύρα, αλλά οι αποστάσεις είναι μεγάλες, οι διανομές είναι δύσκολες και παίρνουν πολύ χρόνο. Τις γεύσεις μας πρέπει να τις εναρμονίζουμε με το γούστο των ανθρώπων που ζουν εδώ. Αναγκάστηκα να χρησιμοποιώ συχνά σολομό, γιατί και οι τουρίστες έρχονται ειδικά για να τον δοκιμάσουν.»

Πώς αισθάνεται ο Ιβάν σε ένα τόσο εξωτικό μέρος και πώς συμπεριφέρονται οι ντόπιοι στους ξένους;

«Καλύτερα απ’ ότι οι Ευρωπαίοι, ειδικά αυτή τη στιγμή», λέει ο βούλγαρος επιχειρηματίας. – «Η Αμερική είναι χώρα μεταναστών και εδώ δεν είναι καθόλου παράξενο να έχει έρθει κάποιος από αλλού. Στην Αλάσκα δύσκολα θα βρεις κατοίκους δεύτερης γενιάς. Πριν από 100 χρόνια στην περιοχή ανακάλυψαν πετρέλαιο και χρυσό και πολλοί είναι αυτοί που έρχονται να αναζητήσουν την τύχη τους. Οι Βούλγαροι είναι μόλις 15 άτομα, αλλά υπάρχουν ξένοι από τη Μολδαβία, τη Ρουμανία, τη Σερβία, τη Ρωσία και τη Λευκορωσία. Το περιβάλλον μου είναι κατ’ εξοχήν μεταναστευτικό.»

Την ημέρα της συνέντευξης ο Ιβάν τιμούσε με τη σύζυγό του και βουλγάρικη παρέα την γιορτή του Αγίου Δημητρίου.

«Χαιρετισμούς στη Βουλγαρία», είπε εκείνος. – «Στο εστιατόριό μου έχω τηλεόραση και παίζω όλη μέρα διάφορα βίντεο με εικόνες από τη χώρα μου. Οι Αμερικάνοι δεν ξέρουν τίποτα για τη Βουλγαρία. Συχνά με ρωτούν: «Η χώρα σου είναι τόσο όμορφη, εσύ τι κάνεις εδώ;» Τι να κάνουμε, έτσι ήρθαν τα πράγματα, αλλά με αυτά τα κλιπάκια δεν αισθάνομαι μακριά και εξ’ άλλου γυρίζω συχνά για να δω τους συγγενείς και τους φίλους μου. Η καρδιά μου είναι στην πατρίδα και θα επιστρέψω.»

Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα

Φωτογραφίες: προσωπικό αρχείο