Όταν ακούσουμε τη λέξη «ιππότη», αμέσως φανταζόμαστε άνδρα σε ιπποτική πανοπλία και επιβλητικό σπαθί. Πολλοί από εμάς στα παιδικά μας χρόνια θέλαμε να είμαστε ιππότες, να κατακτήσουμε κάστρα, αγωνιζόμασταν με φανταστικούς δράκους. Τέτοιο παιδί ήταν και ο συνομιλητής μας. Το 2003 ο Μιροσλάβ Λεσίτσκοφ ίδρυσε τη μόνη σχολή μεσαιωνικής ευρωπαϊκής σπαθασκίας στη Βουλγαρία. Άρχισε σαν πειραματική ομάδα έρευνας και εκμάθησης μεσαιωνικών πολεμικών τεχνών. Η μεσαιωνική ευρωπαϊκή τέχνης της σπαθασκίας, που διατηρήθηκε σε χειρόγραφα και έντυπα έγγραφα της περιόδου 13^ου–16^ου αιώνα, έχει δύο κλάδους – ιταλικό και γερμανικό. Για την ιδέα να διατηρηθεί αυτή η τέχνη ο κ Λεσίτσκοφ λέει τα εξής:

«Είναι σημαντική πολιτιστική κληρονομιά για την Ευρώπη γενικά, λέει ο κ Λεσίτσκοφ. Η πολιτιστική ανάπτυξη της ηπείρου είναι εξαιρετικά δυναμική. Διαμορφώνεται μια καθολική πολεμική τέχνη, που ήταν επίκαιρη για τη σχετική εποχή. Είναι σημαντικό να διατηρηθεί η πολιτιστική κληρονομιά, επειδή, χάνοντας τη γνώση για το ποιοι είμαστε και τι ήμασταν, ίσως θα χάσουμε και τη γνώση για το τι πρέπει να είμαστε και τι είμαστε τώρα. Είναι ενδιαφέρον να ασχολείται κανείς με τέτοια πολιτιστική παράδοση. Αν και βρίσκεται λίγο μακριά από την ευρύτερη έννοια του πολιτισμού, επειδή γίνεται λόγος για την κουλτούρα του πολέμου και των πολεμικών παραδόσεων, θα μπορούσε να δώσει τα θεμέλια πολλών προσόντων. Τόσο σωματικών, όσο και πνευματικών. Τρία είναι τα βασικά μαθήματα, που διδάσκονται σ εμάς. Το πρώτο είναι μονόχειρο σπαθί, μέσω του οποίου μαθαίνουμε το αλφάβητο της σπαθασκίας, μετά προσθέτουμε άλλα αντικείμενα, όπως μικρή ασπίδα – αυτό είναι το δεύτερο μάθημά μας. Το τρίτο συνδέεται με την σπάθα, που συνήθως χρησιμοποιείται με δύο χέρια, αλλά όταν είναι τακτικά κατάλληλο, γίνεται και για ένα χέρι.»

Οι σπάθες, που χρησιμοποιούνται σ’ αυτήν τη σχολή, είναι ακριβή αντίγραφα των μεσαιωνικών μοντέλων. Οι καλύτερες κατασκευάζονται στην Ουγγαρία και τις ΗΠΑ υπό τη διεύθυνση σουηδού σιδηρουργού. Το βάρος των σπαθών είναι 1000-1300 γραμμάρια για τη σπάθη για ένα χέρι, και 1400-2300 για μεγάλη σπάθα. Χρησιμοποιούνται μη ακονισμένα όπλα, που, όμως, μπορούν να προκαλέσουν σοβαρές καταστροφές στο σώμα. Γι’ αυτό ο εξοπλισμός είναι εξαιρετικά σημαντικός όσον αφορά την προστασία – γάντια, μάσκες, προστατευτικά για τον λαιμό και το αντιβράχιο, ενώ για ορισμένες ασκήσεις και χονδρός θώρακας από ύφασμα. Στη σχολή ασκούνται πρόσωπα άνω των 16 χρονών, ενώ αυτή τη στιγμή εκεί παρακολουθεί μαθήματα και 61^ος χρονών άνδρας, ο οποίος δεν υστερεί σε τίποτα από τους νεαρούς συναδέλφους του. Εδώ και μερικά χρόνια το καλοκαίρι οργανώνεται και σχολή-κατασκήνωση.

Ρωτήσαμε τον Μιροσλάβ Λεσίτσκοφ τι μήνυμα φέρει η μεσαιωνική σπαθασκία:

«Για μένα αυτό δεν είναι απλώς κάποιο παιχνίδι, που έρχεται από τους αρχαίους καιρούς και δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Κατά τη γνώμη μου, γίνεται λόγος για μία σχεδόν τέλεια σοφία επιβίωσης, που μπορούμε να αντλήσουμε από τους προγόνους μας και να χρησιμοποιούμε στη σύγχρονη ζωή μας. Στους δύσκολους από γεωπολιτική άποψη καιρούς, που ζούμε, τέτοιες επιδεξιότητες είναι μια καλή βάση, εάν χρειαστεί να βασιζόμαστε στους νεαρούς άνδρες, που μεγαλώνουν στη Βουλγαρία.», είπε ο Μιροσλάβ.

Μετάφραση: Σβέτλα Τόντοροβα

Φωτογραφίες: προσωπικό αρχείο