«Πολύ συχνά τα παιδιά με σοβαρές αναπηρίες στη Βουλγαρία είναι κλεισμένα στο σπίτι και δεν ασχολούνται με τίποτα. Μέσω του αθλητισμού, όμως, μπορούν να πετύχουν κάποια ανεξαρτησία, να πιστέψουν στον εαυτό τους, στις ικανότητές τους και να μην στηρίζονται μόνο στους γονείς τους. Με τις ασκήσεις σε μας γίνονται πιο δραστήρια. Από καθαρά θεραπευτική άποψη, ο αθλητισμός είναι αυτό που θεραπεύει, έτσι, η σωματική δραστηριότητα είναι πάντα προς όφελος των παιδιών», αναφέρει σε συνέντευξή για τη Βουλγαρική Ραδιοφωνία η Ντανιέλα Σάντικοβα, που κάνει το διδακτορικό της στην κινησιοθεραπεία στην Εθνική Ακαδημία Αθλητισμού και είναι προπονήτρια προσαρμοσμένης κολύμβησης παιδιών με αναπηρίες. Στην πραγματικότητα αυτή είναι η ιδέα της, που υποστηρίζει η Μπογιάνα Κότσεβα - καθηγήτρια φυσικής αγωγής, που επίσης κάνει το διδακτορικό της στην Εθνική Ακαδημία Αθλητισμού στην ειδικότητα «Προσαρμοσμένη χιονοδρομία». Με το κοινό πρότζεκτ τους τα δυο κορίτσια νικήσαν στον διαγωνισμό για κοινωνικούς επιχειρηματίες, που διοργανώθηκε από το Ίδρυμα Reach for Change και τον τηλεοπτικό σταθμό NOVA.

«Αυτός ο διαγωνισμός είναι για νέους ανθρώπους που προσπαθούν να επιλύσουν διάφορα ζητήματα που σχετίζονται με τα παιδιά στην κοινωνία μας», λέει η Μπογιάνα.

«Βάσει του σχεδίου μας προωθούμε προγράμματα φυσικής δραστηριότητας - θεραπευτικής γυμναστικής και προσαρμοσμένης κολύμβησης. Θα θέλαμε να επεκτείνουμε τη δραστηριότητά μας, και τα προγράμματα μας να καλύψουν και τα σκι και να παρέχουμε όλο το χρόνο αθλητικές δραστηριότητες για παιδιά με ειδικές ανάγκες, με παραμορφώσεις της σπονδυλικής στήλης και με υπερβολικό σωματικό βάρος. Η ιδέα μας περιλαμβάνει επίσης και την οργάνωση τεσσάρων κατασκηνώσεων ετησίως - κάθε εποχή από μία », λέει η Ντανιέλα.

Η νίκη τους στον διαγωνισμό δεν ήταν καθόλου εύκολη, είναι κατηγορηματικά τα κορίτσια:

«Ο ανταγωνισμός ήταν πολύ μεγάλος»- είπε η Μπογιάνα. – «Ξεκίνησαν 213 σχέδια, ενώ στον ημιτελικό ήμασταν μόνο 5. Στον ημιτελικό ήταν πολύ δύσκολο να παρουσιάσουμε έτσι το πρόγραμμά μας ώστε τόσοι άνθρωποι να πιστέψουν ότι αξίζει ο σκοπός μας. Ήδη Στον τελικό η κριτική επιτροπή εκτίμησε την ιδέα μας.»

Μιας και όλα τα πρότζεκτ που συμμετείχαν στον διαγωνισμό έχουν ως στόχο την εργασία με τα παιδιά, υπήρχαν δύο κριτικές επιτροπές – με μέλη παιδιά και ενηλίκους, διευθυντές του ιδρύματος απ’ όλη την Ευρώπη, διευκρινίζει η Ντανιέλα. Για τη νίκη των κοριτσιών τον πιο σημαντικό ρόλο έπαιξε η ισχυρή υποστήριξη της κριτικής επιτροπής των παιδιών. Πώς κέρδισαν την αγάπη των παιδιών, πέρα από την παρουσίαση του πρότζεκτ και τη δραστηριότητά τους, θα μας πει η Μπογιάνα:

«Βάζουμε τα παιδία σε κατάσταση, στην οποία να αισθανθούν την θέση των παιδιών με αναπηρίες - για παράδειγμα, των τυφλών παιδιών. Η κριτική επιτροπή από παιδιά ήταν πεπεισμένη ότι ο αθλητισμός είναι ο τρόπος τα παιδιά με ειδικές ανάγκες να ενταχθούν ευκολότερα στην κοινωνία και να γίνουν αναπόσπαστο μέρος της.»

Εξηγεί ότι με ευχαρίστηση βλέπει ότι η δραστηριότητά της φέρνει αποτελέσματα - οι μαθητές της αποκτούν νέες δεξιότητες. «Στην δουλειά μου με τα παιδιά με ειδικές ανάγκες, στα οποία συνεχώς λέμε να προσέχουν, αυτά δεν έχουν αυτοπεποίθηση ότι μπορούν να πετύχουν κάτι. Όταν μαθαίνουν μέσω του αθλητισμού και πετύχουν έναν στόχο, η χαρά τους μας ικανοποιεί.», λέει η προπονήτρια χιονοδρομίας.

Ο αθλητισμός είναι μια από τις ευκαιρίες για τα παιδιά με αναπηρίες να ζουν κανονικά στην κοινωνία. Δουλεύοντας μαζί τους και από τις επαφές με τους γονείς τους, τα κορίτσια διαπίστωσαν ότι, το πρόβλημα με την ένταξη αυτών των παιδιών στην κοινωνία δεν αφορά μόνο την υποδοχή ή την απόρριψή τους:

«Είδαμε ότι, υπάρχουν παιδιά και γονείς που ακόμη και να είναι σε θέση να κάνουν κάτι, δυσκολεύονται να ξεκινήσουν, επειδή αισθάνονται απομονωμένοι. Και οι γονείς πρέπει να αλλάξουν τις απόψεις και τη συμπεριφορά τους. Δεν είναι όλοι, αλλά πολλοί από αυτούς απλώς δεν πιστεύουν ότι, τα παιδιά τους μπορούν να κάνουν διάφορα πράγματα, ενώ οι ίδιοι οι γονείς πρέπει να τους ενθαρρύνουν να είναι πιο δραστήρια.», πιστεύει η Ντανιέλα.

Σύμφωνα με την Μπογιάνα, για να κάνει τη ζωή των παιδιών με ειδικές ανάγκες και των γονέων τους λίγο πιο πολύχρωμη και ήσυχη το κράτος πρέπει:

«Να αναπτύξει περαιτέρω τις υποδομές, που στην πραγματικότητα δεν είναι τόσο θέμα χρημάτων, αλλά σωστής κατασκευής - για παράδειγμα, εάν κατασκευαστεί μια ράμπα, να είναι καλοφτιαγμένη. Επίσης το κράτος να προωθήσει την ιδέα ότι τα παιδιά αυτά είναι ισότιμα μέλη της κοινότητάς μας και να τους παρέχει κοινωνική υποστήριξη.»

Μετάφραση: Πένκα Βέλεβα

Φωτογραφίες: προσωπικό αρχείο