«Η Κοινωνία των Πολιτών δεν αποτελείται μόνο στο να βγεις μία φορά να διαμαρτυρηθείς, πρέπει να είναι οργανισμός ικανός να παράγει διάλογο μεταξύ των ξεχωριστών αντιπροσώπων του. Η Κοινωνία των Πολιτών πρέπει να είναι παράγοντας, ζωντανός και ξύπνιος για κάθε αδικία στο κράτος, που πρέπει να αντιδρά αμέσως σε κάθε πλήγμα, κάθε λάθος που κάνουν οι κυβερνώντες». Τα λόγια αυτά είναι του νεαρού σκηνοθέτη και σεναριογράφου Άλεξ Μανουήλοφ, που κατορθώνει να συγκεντρώσει όλο το φάσμα προβλημάτων μιας σύγχρονης κοινωνίας στο δικό του κείμενο-περφόρμανς με τίτλο «Το κράτος».

Ο δημιουργός είναι γνωστός στη θεατρική κριτική με τη δραματουργία του και τις εντυπωσιακές απόψεις του σαν σκηνοθέτης, αλλά με το έργο «Το κράτος» κατορθώνει να επιστήσει την προσοχή των πιο διακεκριμένων ειδικών θεάτρου και ερευνητών. Ενώ η εκτίμηση τους είναι ότι η προσέγγισή του Άλεξ Μανουήλοφ είναι εντελώς καινοτομική και άγνωστη μέχρι στιγμής στη θεατρική τέχνη.

Μεταφρασμένο σε πέντε ευρωπαϊκές γλώσσες, το κείμενο του Άλεξ Μανουήλοφ στη διάρκεια δύο ετών «συζητά» με το πολυεθνικό ξένο κοινό. Πρόσφατα εμφανίστηκε και η βουλγαρική εκδοχή του. Είναι πολύ έντυπωσιακή, κοντά στον κάθε άνθρωπο και ταυτόχρονα ασκεί άμεση επίδραση στις αισθήσεις του νεαρού κοινού. Στη Σόφια το καινοτομικό έργο μιλά στο πρώτο πρόσωπο με τη φωνή του Πλάμεν Γκοράνοφ, του νεαρού ανθρώπου που αυτοπυρπολήθηκε σε ένδειξη διαμαρτυρίας σχετικά με συγκεκριμένες αδικίες του κράτους. «Ο Πλάμεν μπήκε σαν θέμα πολύ κατηγορηματικά μέσα μου και θαρρείς είπε – να εδώ είμαι, εγώ είμαι μέρος του κράτους και πρέπει να συμμορφωθείτε μαζί μου», λέει ο σκηνοθέτης Άλεξ Μανουήλοφ.

«Εμένα προσωπικά με έπληξε πολύ συναισθηματικά το γεγονός, ότι μπορεί κανείς να αυτοπυρποληθεί λόγω προβλημάτων του κράτους. Αυτή είναι μία ακραία πράξη απογοήτευσης που δείχνει πόσο πολλά πράγματα έχουμε μπερδέψει στο κράτος μας. Ο Πλάμεν μάλιστα δεν είναι ο μοναδικός, είναι ένας από όλους τους 13 ή 14 ανθρώπους, που αυτοπυρπολήθηκαν. Οι περισσότεροι ήταν γεροί άνθρωποι, νεαροί και με επάγγελμα. Για μένα ήταν φυσικό, ότι σε κάποια φάση θα γράψω σ’ αυτό το θέμα. Έγινε ακριβώς με την παράσταση «Το κράτος». Ο τρόπος να μειώνεται ο ρόλος των ηθοποιών και να αυξάνεται η συμμετοχή του κοινού στο θέατρο δεν είναι νέος. Μ’ αυτόν πετυχαίνεται το αίσθημα ότι παραχωρείται περισσότερη εξουσία, περισσότερος χώρος στους θεατές, απ’ ό,τι στον δημιουργό. Επίσης το κοινό στέκεται από την πλευρά του δημιουργού, είναι συμμέτοχος και αυτή είναι μία πολύ ενδιαφέρουσα διαδικασία», λέει ο Άλεξ Μανουήλοφ.

«Η βασική αντίληψη είναι ότι πρέπει να συζητάμε, να προσπαθούμε να πούμε τι είναι η δημοκρατία για μας και πώς λειτουργεί. Και όχι μόνο να το πούμε, αλλά και να το δείξουμε, να το ζήσουμε με κάποιο σκηνικό, θεατρικό μοντέλο - αυτή ήταν η ιδέα μου.»

Μετάφραση: Σοφία Μπόντσεβα