Το Γαλλικό Ινστιτούτο στη Βουλγαρία οργανώνει από κοινού με το Κέντρο για Πολιτισμό και Συζητήσεις «Το κόκκινο σπίτι», τη Βουλγαρική Εθνική Ραδιοφωνία και άλλους εταίρους τη σειρά «Η Ευρώπη μας: τι Ευρώπη θέλουμε;». Το φόρουμ θα πραγματοποιείται υπό τη μορφή μηνιαίων συζητήσεων καθ’ όλο το 2017. Ο πρώτος Γάλλος, που θα συμμετάσχει στη συζήτηση, είναι ο Ντομινίκ Βολτόν, διευθυντής επιστημονικών ερευνών του γαλλικού Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών στον χώρο της επικοινωνίας, ειδικός στα ΜΜΕ, τον δημόσιο χώρο και την πολιτική επικοινωνία, ιδρυτής και διευθυντής της ακαδημαϊκού περιοδικού «Ερμής». Ιδού τι είπε ειδικά για τη Βουλγαρική Ραδιοφωνία:

«Ανήκω σ’ εκείνους τους ευρωπαίους διανοουμένους, που θεωρούν, ότι το σχέδιο «Ευρώπη» είναι η μεγαλύτερη και η πιο φιλειρηνική και δημοκρατική ουτοπία, που δημιούργησε η παγκόσμια ιστορία. Μια Ευρώπη ηλικίας 60 χρονών είναι τίποτε στο φόντο της ανθρώπινης ιστορίας, αλλά είναι πολύ στο φόντο της ζωής μας. Από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μχρι τώρα υπάρχουν δύο μεγάλα πολιτικά σχέδια: η ίδρυση του ΟΗΕ, η μόνη «πολιτική γραμματική», η οποία είναι απόλυτα απαραίτητη, και η ΕΕ. Οι Ευρωπαίοι εκδηλώνουν απίθανο μαζοχισμό, δημιουργώντας αυτήν την πολιτική ουτοπία. Ο αριθμός των χωρών-μελών συνεχώς αυξάνεται, ήμασταν 6, 15, 28 και γιατί να μην είμαστε και περισσότερες. Αυτό είναι κάτι πρωτοφανές στον κόσμο, αλλά εμείς δεν αισθανόμαστε υπερηφάνεια. Κάθε δύο χρόνια, εμείς, οι Ευρωπαίοι, ανακηρύσσουμε τον θάνατο της Ευρώπης. Ενώ πρέπει να υπενθυμίζουμε, ότι το μεγαλείο και η δημιουργία της Ευρώπης οφείλεται σε δύο λόγους: πρώτο – ποτέ πια πόλεμος μεταξύ μας, τον 20 αιώνα δώσαμε 100 εκατομμύρια θύματα, και δεύτερο – η καταπολέμηση του κομμουνισμού. Το 1990 έθεσε τέλος του κομμουνισμού. Το ευρωπαϊκό σχέδιο, όμως, συνεχίστηκε στη βάση της δημοκρατίας και της διεύρυνσης. Και αντί να πούμε, ότι κερδίσαμε τον πόλεμο, εδραιώσαμε τα θεμέλια της δημοκρατίας και αρχίσαμε τη διεύρυνση, κάθε πρωί χύνουμε δάκρυα. Ναι, βέβαια, υπάρχουν μικρές και φτωχές, καθώς και μεγάλες και πλούσιες χώρες, αλλά υπάρχει και η αρχή της αλληλεγγύης, που είναι παράδειγμα για την Ευρώπη», υπογραμμίζει ο κ Βολτόν.

Στη Ευρώπη συμβιώνουν 500 εκατομμύρια άτομα, που μιλούν 26 γλώσσες, είναι ένα σύνολο πλούσιας ιστορίας, πολιτισμού, επιστημών, τεχνολογιών, και ανεξάρτητα από τις δυσκολίες, πρέπει να μάθουμε να συζούμε αρμονικά. Πρέπει να υπάρχει, άραγε, η Ευρώπη των δύο ταχυτήτων;

«Η μεγαλοφυΐα της Ευρώπης σαν πολιτικό σχέδιο στο μέλλον θα έγκειται στη συμβίωση μεγάλων και μικρών χωρών. Η Ευρώπη δύο ταχυτήτων θα είναι τραγικό λάθος. Ο μεγάλος λαός είναι τόσο σημαντικός, όσο και ο μικρός. Θα υπενθυμίσω τη Διακήρυξη της UNESCO του 2012, που υπογράφηκε στο Παρίσι και που κανείς δε θυμάται σήμερα. Στην διακήρυξη αναγνωρίζεται η ισότητα των γλωσσών, του πολιτισμού και της θρησκείας σε παγκόσμιο επίπεδο. Και βέβαια, καμία χώρα δεν τηρεί την διακήρυξη, αλλά η ιδέα υπάρχει. Εάν θέλουμε να σώσουμε την Ευρώπη και την ιδέα για ειρηνική συμβίωση, πρέπει να πούμε, ότι η Ευρώπη έχει μικρά, μέσα και μεγάλα έθνη και τα χρειάζεται όλα. Κάθε λαός φέρει τη διανόησή του μέσω της ιστορίας του. Σ’ αυτό ακριβώς κρύβεται η μεγαλοφυΐα», τονίζει ο συνομιλητής μας.

Ο κ Βολτόν έδωσε ιδιαίτερη σημασία στη γλωσσική επικοινωνία, που, κατά τη γνώμη του, δεν έγκειται στη χρησιμοποίηση 300 λέξεων στην αγγλική γλώσσα, αλλά στην ανάπτυξη της μετάφρασης. Η Ευρώπη να γίνει πατρίδα της βιομηχανίας μετάφρασης, καθώς και να δημιουργηθούν σχέδια, που συνδέονται με την επιστήμη, τις μεταφορές, τον τουρισμό, την τεχνική. «Εμείς, οι Ευρωπαίοι, πρέπει να έχουμε τη σαφή συνείδηση, ότι η παγκοσμιοποίηση και οι πληροφορίες εξελίσσονται πολύ γρήγορα, αλλά η επικοινωνία δεν πρέπει να παραμελείται και είναι μεγάλης σημασίας για όλους μας. Εάν πάψουμε να σεβόμαστε ο ένας τον άλλο και να επικοινωνούμε στην Ευρώπη, θα έρθει το τέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας.», είπε καταλήγοντας ο Ντομινίκ Βολτόν.

Μετάφραση: Σβέτλα Τόντοροβα