Η ιστορία ερευνά το παρελθόν, αλλά έξω από τα σχολικά βιβλία μένουν πλήθος γεγονότα που δεν έχει ποιος να διηγηθεί και να καταγράψει. Γι’ αυτόν τον λόγο το ίδρυμα Move.bg δημιούργησε την πλατφόρμα «Η δική μου βουλγάρικη ιστορία» με σκοπό να συναρμολογήσει ένα διαδραστικό χάρτη από προσωπικές ιστορίες και καλεί τους πολίτες να μοιραστούν ότι ξέρουν για το γένος τους και το μέρος που ζουν.

Η ανήκουστη και άγραφη βουλγάρικη ιστορία γίνεται γνωστή χάρη σε καμπάνιες που οργανώνουν οι συνεργάτες του ιδρύματος διδάκτωρ Ιστορίας Άνγκελ Ζλάτκοφ και ο νέος, αλλά πολλά υποσχόμενος φοιτητής Ιστορίας Στέφαν Κίτσεφ. Η πρώτη καμπάνια ήταν αφιερωμένη στις αφανείς Βουλγάρες που συνέβαλαν στον ρου της ιστορίας μας, ενώ η δεύτερη επικεντρώνεται στους Βουλγάρους που πέτυχαν στο εξωτερικό, αφού για διάφορους λόγους εξορίστηκαν ή αυτοεξορίστηκαν λόγω του σοσιαλιστικού καθεστώτος.

«Η ιστορία έχει πολλά στρώματα και δεν είναι στο χέρι μας να κρίνουμε τους ανθρώπους για τις επιλογές τους», λέει ο Άνγκελ Ζλάτκοφ. Οι Βούλγαροι που πέτυχαν στο εξωτερικό έκαναν μια συνειδητή επιλογή που τους έδωσε τη δυνατότητα να εξελιχτούν.»

Κάθε κράτος τονίζει τις στιγμές της μεγάλης του δόξας, τις σημαντικές του νίκες και τις μεγάλες προσωπικότητες που μετατρέπονται σε σημεία αναφοράς για την εθνική υπερηφάνεια, αλλά ο ιστός της συλλογικής ιστορικής μνήμης αποτελείται από πλήθος προσωπικά βιώματα, από τα οποία μπορούμε να διδαχτούμε.

«Η βουλγάρικη ιστορία δίνει μεγάλη έμφαση στον ρόλο του κράτους μας κατά τον Μεσαίωνα, γιατί τότε παίζαμε σημαντικό ρόλο στην Ευρώπη», λέει ο Άνγκελ. – «Αλλά έχει έρθει ο καιρός να στραφούμε στην ιστορία του Τρίτου Βουλγάρικου Κράτους που ξεκινά μετά την Απελευθέρωση από την Οθωμανική Κυριαρχία (1878), και για την οποία δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία μιας και καταστράφηκαν επί τούτου από τη Λαϊκή Δημοκρατία της Βουλγαρίας μαζί με μια ολόκληρη γενιά ανθρώπων. Η επανάσταση των Κομμουνιστών τον Σεπτέμβρη του 1923, η τρομοκρατική επίθεση στην Εκκλησία της Αγίας Κυριακής στο κέντρο της Σόφιας με σκοπό τη δολοφονία του βασιλιά Μπορίς Γ΄ το 1925, το Λαϊκό Δικαστήριο (1944-45) και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου χάνονται τα ίχνη μεγάλου μέρους των διανοούμενων της εποχής, αφορούν τους σημερινούς πολίτες της Βουλγαρίας, οι οποίοι μπορούν να ρίξουν φως σ’ αυτά τα γεγονότα μέσα από τις συναισθηματικά φορτισμένες αναμνήσεις των πρόσφατων προγόνων τους.»

Το πρότζεκτ «Η δική μου βουλγάρικη ιστορία» στρέφεται σε κάθε σύγχρονο Βούλγαρο ανεξάρτητα από το πού βρίσκεται αυτή τη στιγμή. Γιατί η ιστορία αφορά τους ανθρώπους, τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά.

Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα