Για μένα είναι σημαντική η ικανότητα του ανθρώπου να κάνει θυσίες για όσα αγαπά,λέει ο καλλιτέχνης. Πρόσφατα έγινα πατέρας για δεύτερη φορά και στα έργα μου αναπόφευκτα αντικατοπτρίζονται τα πράγματα που με συγκινούν και με απασχολούν.

Τα γλυπτά του Γκεόργκι είναι κατασκευασμένα από μαύρο σίδερο, αλλά ταυτόχρονα είναι αιθέρια και τρυφερά, τονίζουν τη ρομαντική πλευρά της ζωής, αλλά ασχολούνται και με φιλοσοφικά ή πιο συγκεκριμένα θέματα.

Οι τίτλοι είναι γλαφυροί – «Η οικογένεια», «Το φιλί», «Ο Πάολο και η Φραντσέσκα», «Η βάρκα», «Ο πειρασμός» και «Η Σταύρωση» ή μνημείο αφιερωμένο στη «Διάσωση των Εβραίων της Βουλγαρίας».

Ο Γκεόργκι έχει πετύχει μια ιδιάζουσα καλλιτεχνική φόρμα που οφείλεται στην πλαστική των γλυπτών του, στην κομψότητα των γραμμών και στην ασκητική του αισθητική. Αυτή είναι η γνώμη του ακαδημαϊκού Σβετλίν Ρούσεφ που είναι ένας από τους πιο έντονους εκπροσώπους της σύγχρονης βουλγαρικής τέχνης.

Ο ακαδημαϊκός Σβετλίν Ρούσεφ και ο καθηγητής Εμίλ Ποπόφ είναι για μένα άνθρωποι με κύρος και η γνώμη τους τρέφει την αυτοπεποίθησή μου, λέει ο γλύπτης. Ασχολούμαι με την τέχνη από τότε που ήμουν 7-8 χρονών, πρώτα ζωγραφική και μετά εικαστική τέχνη, τη μέση εκπαίδευση την τελείωσα στην ειδικότητα ξυλογλυπτική. Και μετά ξαφνικά ανακάλυψα τον Μιχαήλ Άγγελο και η απόφασή μου για τη γλυπτική ήταν οριστική.

Ο Γκεόργκι είναι σεμνός και μιλά με πάθος για τους κορυφαίους γλύπτες. Κατά τη γνώμη του, ο καθένας μπορεί να μάθει να ζωγραφίζει καλά ή να δημιουργεί γλυπτά, αλλά συνεχίζουν να ασχολούνται με τέχνη μόνο όσοι είναι πολύ επίμονοι και έτοιμοι να αφήσουν τον ίδιο τους τον εαυτό σε δεύτερο πλάνο. Στη Βουλγαρία υπάρχουν δυνατότητες για έκφραση και παρουσίαση, αλλά όπως παντού και πάντα δεν είναι εύκολο να δημιουργήσεις σχέσεις με τους εκτιμητές και τους συλλέκτες.

Άλλη δυσκολία είναι το να φτάσεις να βρεις το δικό σου στυλ, τις δικές σου τεχνικές, συνεχίζει ο καλλιτέχνης. Είμαι πολύ υπερήφανος που ο ακαδημαϊκός Ρούσεφ δήλωσε πως έχω δικό μου αναγνωρίσιμο ύφος. Διδάχτηκα από τον Ροντέν, τον Μιχαήλ Άγγελο, τον Τζιακομέτι και τους βουλγάρους κλασσικούς. Τα θέματά τους μπορεί να συμπίπτουν, αλλά τα έργα τους είναι εντελώς διαφορετικά, γιατί ο καθένας έχει επενδύσει κομμάτι από τον εαυτό του. Σιγά σιγά έμαθα να βλέπω τα πράγματα από τη δική τους προοπτική, μου αρέσει να μαντεύω τι θα σκέφτονταν ή τι θα έλεγαν για τα πράγματα που κάνω. Κάθε έργο έχει διατηρήσει το αποτύπωμα του δημιουργού και αντικατοπτρίζει το χαρακτήρα του, δείχνει τι άνθρωπος είναι και τον τρόπο σκέψης του.

Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα

Φωτογραφίες: Ελένα Καρκαλάνοβα